ผมมีแฟนเก่าคนหนึ่งที่ผมยังรักและรู้สึกกับเขาเหมือนเดิมทุกอย่าง แต่ต้องเลิกกันเพราะเหตุผลที่ผมเคยบอกเขาไปว่าผมไม่แน่ใจกับความรู้สึกตัวเองเลยขอห่างสักพักแต่พอกลับมาความารู้สึกเขาก็เปลี่ยนไปทำให้เลิกกัน ผ่านไป1ปีกว่าผมกับเขาก็ยังติดต่อกันเรื่อยๆ ช่วงเลิกกันเเรกๆคุยกันทีไรก็ทะเลาะกันตลอดมีช่วงหนึ่งเขาลบเพื่อนในเฟสผมไป แล้วอยู่ๆเขาก็ทักมาแสดงความยินดีกับผมทีติดมหาลัย แต่พอผมถามถึงว่าทำไมถึงลบเพื่อนกันเขากลับตอบกลับมาว่าเพราะไม่อยากเห็นผมไม่อยากรับรู้อะไรเกี่ยวกับผมวันนั้นผมทะเลาะกับเขาเเรงมาก แต่ก็ปรับความเข้าใจกันได้ในที่สุด หลังจากวันนั้นความสัมพันธุ์ ก็เริ่มดูดีขึ้น แล้ว2วันก่อนผมไปดูคอนเสิท แล้วเห็นเขาลงสตอรี่ว่าไปที่เดียวกัน ผมเลยทักไป ชวนหาไรกินกันแต่มันดึกแล้วเขาเลยบอกพรุ่งนี้ค่อยไปกันที่เเรกก็ชวนเล่นๆไม่คิดว่าเขาจะไปแต่พอเขาตอบตลกผมก็เลยเลี้ยงเขา พอถึงวันผมก็ไปรับเขาถึงหอละไปร้านหมูทะ เราคุยกันหลายเรื่องเลยครับการเรียน อนาคต ชีวิตช่วงนี้เป็นไงบ้าง  แต่ไม่มีใครพูดถึงเรื่องความรักเลย พอกินเสร็จผมก็ไปส่งหอเขา ระหว่างทางก็คุยกันเล่นไปปกติ ทุกอย่างทำให้ผมคิดไปเองว่ามันดีมากๆเหมือนยังคบกันอยู่เลย พอถึงหอ อะไรทำให้ผมพูดออกไปก็ไม่รู้ ว่าขอกอดหน่อย แล้วที่น่าตกใจคือเขาให้กอด ผมเลยกอดเขาเรายืนกอดกันอย่างนั้นอยู่เกือบนาที เขาก็พูดว่า “ผมคิดถึงพี่นะ อย่าร้องไห้ล่ะ”ผมก็ตอบกลับไปว่า ”พี่ก็คิดถึงคิดถึงตลอดเลย”หลังจากนั้นความรู้สึกคิดถึงก็นำความเหมาะสมผมขอจุบเขาแต่มันคงไม่จบแค่จุบ พอจุบเสร็จเราก็มองตากันผมเลยจูบเขา แล้วเขาก็ไม่มีท่าทีจะรังเกียจหรืออะไร เขาก็จูบตอบ พอผมดึงสติได้ผมก็รีบขอโทษ แล้วก็รีบขึ้นรถจะกลับ เขาก็ยืนส่งผม
.
.
.
มาถึงวันนี้ผมก็ยัง ไม่แน่ใจว่าควรลองจอกลับไปคุยหรือควรอยู่ๆเเบบนี้ ไม่รู้ต้องทำไง สับสนไปหมดเลย