.....น้อยเป็นอดีตหนุ่มโรงงานที่หันเหมาชีวิตทำสวนยาง พิษภัยจากโควิดสะเทือนไปทั่วทุกวงการ แม้น้อยจะไม่ได้เจ็บป่วยจากโรคนี้แต่ต้องตกงาน จำใจกลับมาช่วยทางบ้านทำสวนยาง อย่างที่รู้กันดีอาชีพเกษตรกรชาวไทย งานหนัก รายได้ก็ผันแปรไม่แน่ไม่นอน ตามกลไกราคาของตลาด ที่คนทำมีแต่เสียเปรียบนายทุนวันยังค่ำ
งานของน้อยมีมากตอนกลางคืน คือต้องขับรถมอเตอร์ไซด์ออกไปกลางดึก ลึกเข้าไปกว่าห้ากิโลเมตร เพื่อไปกรีดยางที่ดินติดชายเขา แล้วทำไมต้องต้องกรีดตอนเช้ามืดหรือกลางคืน กรีดตอนกลางวันไม่ได้เหรอ คืออย่างงี้ครับ การที่ไม่กรีดยางตอนกลางวัน เพราะตอนกลางวันแดดร้อนคายน้ำมาก น้ำสะสมในลำต้นน้อยทำให้ไม่ให้น้ำยางได้มากเท่าที่ควร แต่ตอนกลางคืนแดดไม่ร้อน ต้นยางสะสมน้ำมาก ก็เลยให้น้ำยางมากนั่นเอง
แต่สิ่งที่น่ากลัวคือ ฝน ถ้าฝนตกลงมาทุกอย่างจบ น้ำยางจะไหลไปตามน้ำฝน คืนนั้นก็กินแห้วไปจ้าาาา
ช่วงแรก ๆ น้อยยังไม่ชินกับการเป็นชาวสวนยาง ไหนจะบางวันมีฝนตก มันพาลให้เหนื่อย และท้อมาก จึงมีความคิดจะไปพักค้างที่กระท่อมท้ายสวน ผู้เป็นพ่อปลูกไว้สภาพของมันมั่นคงแข็งแรงดี น่าจะใช้เป็นที่อาศัยระยะยาวได้ เรื่องไฟฟ้าลงทุนหน่อยซื้อแผงโซล่าเซลล์มาใช้ ส่วนสัญญาณโทรศัพท์ยุคนี้มันคลอบคลุมถึงในป่า เขาไม่ต้องเหงาเลย มีอะไรให้ดูให้เล่นเยอะแยะ
กลางวันไปนั่งร้านค้า ได้พบปะเพื่อนฝูงสมัยเด็ก คือป้อม กับยุด เลยได้นั่งก๊งเหล้ากัน ถึงได้รู้มาว่าทั้งสองมีครอบครัวแล้ว เหลือแต่น้อยที่ยังโสด ความจริงเขาก็คบหากับสาวโรงงานคนหนึ่ง เธอชื่อนุ่น ถึงขนาดมีแพลนจะแต่งงาน แต่ต้องต้องออมเงินสินสอดให้พอเสียก่อน
การที่ต่างตกงานทำให้ต้องแยกย้าย แม้จะติดต่อกันทางไลน์ กับในเฟส นับวันฝ่ายหญิงจะห่างเหินล่องลอยไปไกลเหมือนชื่อของเธอนั่นแหละ ด้วยเป็นคนหน้าตาดีเป็นทุน น้อยคิดท้อใจ ป่านนี้คงมีหนุ่ม ๆ มาขายขนมจีบ นึกแล้วก็ให้นึกท้อใจ เงินเก็บที่มีได้เอามาใช้ในช่วงว่างงาน ร่อยหรอไปเยอะ สภาพเศรษกิจแบบนี้ แววถูกสาวหักอกมีความเป็นไปได้สูง
“เอ็งขนอะไรมานักวะบนรถ ทำยังกะจะย้ายบ้าน” ยุดถาม ขณะรินเหล้าให้น้อย
“เออ ข้าว่าจะไปนอนกระท่อมสวนยาง ไม่ไหววะ ขี้รถไปกลับทุกวัน มันเหนื่อย...” น้อยพูดจบก็กระดกแก้วเหล้าลงคือดังอึก ความเข็ดขมของน้ำดีกรีสูง ต้องเคี้ยวมะยมดองตามไปด้วย
“เฮ้ย สวนยางของพ่อเอ็ง ที่ดอนหมาหอน แถวนั้นมันเฮี้ยนนะโว้ย” ป้อมรีบแย้งขึ้น
“ใช่ ๆ ไอ้ป้อมมันพูดถูก”
“อะโด่ เฮี้ยนบ้าอะไร ข้ากรีดยางทุกคืน ไม่เห็นมีอะไร” น้อยเริ่มเมา น้ำเสียงอ้อแอ้ อารมณ์ณืกวนส้นเริ่มมา
“กูไม่ถือเพื่อน ถือว่าเตือนแล้วนะ ระวังผีแม่ม่ายนะโว้ย” แล้วป้อมก็บอก ถ้าไม่เชื่อกลับเข้าบ้านไปเจอพ่อเอ็ง ถ้ารู้จะต้องห้ามแน่
น้อยยิ้มสุขุมขึ้น เห็นจะพอแล้วกับเหล้า ปะเดี่ยวจะขับรถไม่ตรงทาง
“ข้าก็ไปกรีดยางทุกคืน ไม่เห็นมีอะไร กลางวันข้าก็นอนกระท่อม จะได้มีแรงไว้ทำงาน”
น้อยย้ายสัมภาระไม่มาก ด้วยเป็นคนหนุ่มไม่สำอาง และอีกไม่นานก็ต้องพักต้นยาง กะไว้ไปนอนอาทิตย์เดียว
หัวค่ำวันนั้น น้อยได้เหล้าเข้าไปจึงอยากนอน จะได้ตื่นตอนดึกเพื่อไปกรีดยาง กำลังเคลิ้ม ๆ เสียงหมาเห่าหอนรบกวน ดังแว่วจากไกลมาใกล้จากท้ายไร่ รบกวนการหลับนอน
“หมามันเห่าอะไร ไปดูสักหน่อยดีกว่า”
ท้ายสวนไปก็เป็นป่าเขามีลำห้วยธรรมชาติน้ำใสเย็น สองฝั่งฟากมีต้นไม้ขึ้นรกเรื้อ เขาฉายไฟค้นหา ก่อนหน้านี้มากรีดยางไม่ยักเจอหมาพวกนี้ หรือว่ามันจะมาเฉพาะตอนหัวค่ำ ต่อมาที่พบเพียงดวงตาสะท้อนแสงไฟ หมาพวกนั้นพอเห็นคน มันก็พากันวิ่งเตลิดไปทางอื่น ทันเห็นเป็นหมาดำ กับหมาขนแดงตัวใหญ่มาก
“นึกว่าหมาป่า ที่แท้หมาบ้าน ตัวใหญ่ชะมัด” มาคิดดูอีกที มันก็สมชื่อดอนหมาหอน คนรุ่นก่อนถึงได้ตั้งชื่อนี้ไว้คงเป็นปริศนาเหมือนอย่างที่เขาเจอ น้อยไม่อยากเก็บเอามาใส่ใจ คิดให้หนักสมอง
เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไร เขาเห็นจะกลับที่พัก ทันใดมีเสียงเหมือนมีอะไรสักอย่างอยู่ในลำห้วย พลันไฟฉายก็ดับ
“อ้าว เฮ้ย มาดับอะไรตอนนี้วะ”
อาศัยแสงจันทร์เดินคลำทางเอาก็ได้ เขาชินกับแถวนี้อยู่แล้ว แต่ยังอดสงสัยอยู่ครามครัน อะไรที่อยู่ในน้ำจึงวกไปส่องดู ริมน้ำมีต้นไมยราบยักษ์ขึ้นพอโปร่งตา น้ำใสสะอาดไหลเอ่ยเฉื่อย ท่ามกลางแสงจันทร์เดือนหงาย มีร่างหนึ่งลงไปแช่น้ำครึ่งตัวกำลังหันหลังให้ ผิวขาวผ่องเหมือนจะสว่างในความมืด
“ผู้หญิงนี่หว่า มาทำอะไรตรงนี้ มืด ๆ ค่ำ ๆ คนเดียว”
ดูเหมือนว่าเธอกำลังชำระร่างกาย อาจเป็นลูกสาวคนสวนแถวนี้ เขาจากไปเสียนาน เด็กรุ่นหลังโตเป็นสาวเลยไม่คุ้นหน้า และคงไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่ามีคนทางนี้มอง น้อยรู้สึกละอายใจเลยจะผละจากไป
“นั่นใครน่ะ ใครอยู่ตรงนั้น มาแอบดูฉันทำไม” หญิงสาวรีบไปคว้าผ้าถุงมาปกปิดร่างกาย
“ปะเปล่า แอบดูนะครับ” น้อยจำต้องแสดงตัวออกมา
“หรือว่ามาแอบดูผู้หญิงอาบน้ำ ฮึ! คนลามก”
“ปะ...เปล่า ผมแค่มาเดินดู ตรงนี้มันอยู่ในเขตสวนของผมนะ”
หญิงสาวเดินนวยนาดขึ้นมาจากน้ำ มือข้างหนึ่งโอบปิดเต้าเต่งชูชัน ใบหน้ายิ่งงามหยด
“พูดจริงรึเปล่าพี่ชาย ไม่ใช่มาแอบดูแน่นะ”
สำเนียงของหญิงสาว เหมือนแรงงานต่างด้าว เธออาจเป็นลูกจ้างเจ้าของสวนข้างเคียงนี่ก็ได้
“ว่าแต่น้องสาวเถอะ มาทำอะไรในป่าค่ำคืนคนเดียว หรือว่าเป็นขโมย”
“ฉันไม่มีที่ไปแล้วจ้ะพี่ ขอฉันไปอยู่ด้วยคนนะ” หญิงสาวปริศนากลับเปลี่ยนสีหน้าเป็นเศร้าสร้อย น้ำเสียงอ้อนวอนให้เห็นใจ
“หรือว่าน้องสาวจะเป็นคนงานต่างด้าว ลูกจ้างคนสวนใกล้ ๆ กันนี้เสียอีก”
หญิงสาวไม่ตอบ เอาแต่ก้มหน้าคล้ายคนทุกข์ใจหนัก เขาเองก็พึ่งตกงาน ต้องมาเป็นหนุ่มกรีดยาง เข้าใจดีอารมณ์เช่นนี้
“ไม่เป็นไรน้องสาว ถ้าไม่มีที่ไป พี่จะช่วยหางานให้”
“ตกลง พี่ชายให้ฉันไปพักด้วยนะ ฉันสัญญาจะไม่รบกวนนาน”
ใบหน้าสวยของเธอ ทำตาปริบ ๆ เหมือนวอนให้เห็นใจ
“เฮ้อ... เอาเถอะ คืนนี้มาพักกระท่อมกับพี่ก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที”
ดูรูปการณ์แล้ว เธออาจถูกนายหน้าหลอกมาลอยแพก็เป็นได้ ตำรวจก็จ้องจะจับ เลยต้องหลบซ่อนตัวในป่าจนกว่าจะหางานทำได้ เขาเคยเห็นข่าวอยู่ พยายามหาเหตุผลให้ตัวเอง ที่ช่วยเพราะมนุษยธรรม ไม่ใช่เพราะเธอเป็นคนหน้าตาดี
ชายหนุ่มพาหญิงสาวกลับมาที่พักด้วย แล้วชี้เข้าไปในห้อง มีเครื่องนอนพร้อม ข้างนอกนี้มีแคร่ตัวหนึ่ง คืนนี้อากาศเย็นสบาย เขาจะนอนตรงนี้
“ใช้ที่นอนกับผ้าห่มของผมไปก่อนนะ”
“ได้จ๊ะพี่ ว่าแต่หมามันหอนมันหอนจังเลย ฉันกลัว...”
“มีผมอยู่ทั้งคน ไม่มีอะไรต้องกลัวครับ”
“นั่งคุยเป็นเพื่อนได้ไหมคะ คือ... ฉันยังกลัว”
น้ำเสียงของเธอช่างดูใสซื่อ หัวอกชายหนุ่มกำลังอยู่ในช่างว้าเหว่ พอดูหน้าจอ เฟสของแฟนสาวขึ้นสเตตัสโสด จีบได้แฟนตายแล้ว คงไม่แคล้วอกหักเป็นแน่แท้ หาอะไรมาดามใจดีกว่า ในที่สุดก็เข้าไปนั่งคุยด้วย
“ชื่ออะไรครับ”
“ฉันชื่อเฟิร์นค่ะ ฉันชอบดารา”
“ทำไมชื่อเหมือนคนไทย อ้อ คนทางฝั่งโน่นคงดูละครไทยสินะครับ”
บรู๋ว...ว...ว
เสียงหมาหอนไม่มีผลเลย ในเมื่อหัวใจของคนหนุ่มกำลังพองโต ด้วยตกอยู่ในห้วงความรัก เธอคนนี้ไมว่ามองมุมไหนสวยกว่าแฟนคนเก่าเป็นไหน ๆ
คุยไปคุยมา เสื้อคอวีของเฟิร์นมันกว้างมาก จนเห็นร่องอก และเธอไม่คิดจะปิดบัง ดวงตาคู่นั้นมีแววท้าทาย ถ้าคุณเป็นชายแท้ ไม่โง่เง่าก็เข้ามา น้อยก็คนจริงเช่นกันมาเจอแบบนี้ไฟราคะไม่ปะทุก็คงไม่ใช่ชายแท้ เข้าไปสวมกอดลูบไล้ จูบไซ้ซอกคอ หญิงสาวก็ช่วยปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเขาไปด้วย ไม่ใช่หญิงไม่ประสาเรื่องอย่างว่า ไม่ทันไรร่างเปลือยสองร่างก็เคล้าคลึง กอดจูบลูบไล้สมใจปรารถนา กระท่อมหลังนี้เห็นทีจะเป็นเรือนหอ
น้องเฟิร์น ผีแม่ม่ายในสวนยาง
งานของน้อยมีมากตอนกลางคืน คือต้องขับรถมอเตอร์ไซด์ออกไปกลางดึก ลึกเข้าไปกว่าห้ากิโลเมตร เพื่อไปกรีดยางที่ดินติดชายเขา แล้วทำไมต้องต้องกรีดตอนเช้ามืดหรือกลางคืน กรีดตอนกลางวันไม่ได้เหรอ คืออย่างงี้ครับ การที่ไม่กรีดยางตอนกลางวัน เพราะตอนกลางวันแดดร้อนคายน้ำมาก น้ำสะสมในลำต้นน้อยทำให้ไม่ให้น้ำยางได้มากเท่าที่ควร แต่ตอนกลางคืนแดดไม่ร้อน ต้นยางสะสมน้ำมาก ก็เลยให้น้ำยางมากนั่นเอง
แต่สิ่งที่น่ากลัวคือ ฝน ถ้าฝนตกลงมาทุกอย่างจบ น้ำยางจะไหลไปตามน้ำฝน คืนนั้นก็กินแห้วไปจ้าาาา
ช่วงแรก ๆ น้อยยังไม่ชินกับการเป็นชาวสวนยาง ไหนจะบางวันมีฝนตก มันพาลให้เหนื่อย และท้อมาก จึงมีความคิดจะไปพักค้างที่กระท่อมท้ายสวน ผู้เป็นพ่อปลูกไว้สภาพของมันมั่นคงแข็งแรงดี น่าจะใช้เป็นที่อาศัยระยะยาวได้ เรื่องไฟฟ้าลงทุนหน่อยซื้อแผงโซล่าเซลล์มาใช้ ส่วนสัญญาณโทรศัพท์ยุคนี้มันคลอบคลุมถึงในป่า เขาไม่ต้องเหงาเลย มีอะไรให้ดูให้เล่นเยอะแยะ
กลางวันไปนั่งร้านค้า ได้พบปะเพื่อนฝูงสมัยเด็ก คือป้อม กับยุด เลยได้นั่งก๊งเหล้ากัน ถึงได้รู้มาว่าทั้งสองมีครอบครัวแล้ว เหลือแต่น้อยที่ยังโสด ความจริงเขาก็คบหากับสาวโรงงานคนหนึ่ง เธอชื่อนุ่น ถึงขนาดมีแพลนจะแต่งงาน แต่ต้องต้องออมเงินสินสอดให้พอเสียก่อน
การที่ต่างตกงานทำให้ต้องแยกย้าย แม้จะติดต่อกันทางไลน์ กับในเฟส นับวันฝ่ายหญิงจะห่างเหินล่องลอยไปไกลเหมือนชื่อของเธอนั่นแหละ ด้วยเป็นคนหน้าตาดีเป็นทุน น้อยคิดท้อใจ ป่านนี้คงมีหนุ่ม ๆ มาขายขนมจีบ นึกแล้วก็ให้นึกท้อใจ เงินเก็บที่มีได้เอามาใช้ในช่วงว่างงาน ร่อยหรอไปเยอะ สภาพเศรษกิจแบบนี้ แววถูกสาวหักอกมีความเป็นไปได้สูง
“เอ็งขนอะไรมานักวะบนรถ ทำยังกะจะย้ายบ้าน” ยุดถาม ขณะรินเหล้าให้น้อย
“เออ ข้าว่าจะไปนอนกระท่อมสวนยาง ไม่ไหววะ ขี้รถไปกลับทุกวัน มันเหนื่อย...” น้อยพูดจบก็กระดกแก้วเหล้าลงคือดังอึก ความเข็ดขมของน้ำดีกรีสูง ต้องเคี้ยวมะยมดองตามไปด้วย
“เฮ้ย สวนยางของพ่อเอ็ง ที่ดอนหมาหอน แถวนั้นมันเฮี้ยนนะโว้ย” ป้อมรีบแย้งขึ้น
“ใช่ ๆ ไอ้ป้อมมันพูดถูก”
“อะโด่ เฮี้ยนบ้าอะไร ข้ากรีดยางทุกคืน ไม่เห็นมีอะไร” น้อยเริ่มเมา น้ำเสียงอ้อแอ้ อารมณ์ณืกวนส้นเริ่มมา
“กูไม่ถือเพื่อน ถือว่าเตือนแล้วนะ ระวังผีแม่ม่ายนะโว้ย” แล้วป้อมก็บอก ถ้าไม่เชื่อกลับเข้าบ้านไปเจอพ่อเอ็ง ถ้ารู้จะต้องห้ามแน่
น้อยยิ้มสุขุมขึ้น เห็นจะพอแล้วกับเหล้า ปะเดี่ยวจะขับรถไม่ตรงทาง
“ข้าก็ไปกรีดยางทุกคืน ไม่เห็นมีอะไร กลางวันข้าก็นอนกระท่อม จะได้มีแรงไว้ทำงาน”
น้อยย้ายสัมภาระไม่มาก ด้วยเป็นคนหนุ่มไม่สำอาง และอีกไม่นานก็ต้องพักต้นยาง กะไว้ไปนอนอาทิตย์เดียว
หัวค่ำวันนั้น น้อยได้เหล้าเข้าไปจึงอยากนอน จะได้ตื่นตอนดึกเพื่อไปกรีดยาง กำลังเคลิ้ม ๆ เสียงหมาเห่าหอนรบกวน ดังแว่วจากไกลมาใกล้จากท้ายไร่ รบกวนการหลับนอน
“หมามันเห่าอะไร ไปดูสักหน่อยดีกว่า”
ท้ายสวนไปก็เป็นป่าเขามีลำห้วยธรรมชาติน้ำใสเย็น สองฝั่งฟากมีต้นไม้ขึ้นรกเรื้อ เขาฉายไฟค้นหา ก่อนหน้านี้มากรีดยางไม่ยักเจอหมาพวกนี้ หรือว่ามันจะมาเฉพาะตอนหัวค่ำ ต่อมาที่พบเพียงดวงตาสะท้อนแสงไฟ หมาพวกนั้นพอเห็นคน มันก็พากันวิ่งเตลิดไปทางอื่น ทันเห็นเป็นหมาดำ กับหมาขนแดงตัวใหญ่มาก
“นึกว่าหมาป่า ที่แท้หมาบ้าน ตัวใหญ่ชะมัด” มาคิดดูอีกที มันก็สมชื่อดอนหมาหอน คนรุ่นก่อนถึงได้ตั้งชื่อนี้ไว้คงเป็นปริศนาเหมือนอย่างที่เขาเจอ น้อยไม่อยากเก็บเอามาใส่ใจ คิดให้หนักสมอง
เมื่อเห็นว่าไม่มีอะไร เขาเห็นจะกลับที่พัก ทันใดมีเสียงเหมือนมีอะไรสักอย่างอยู่ในลำห้วย พลันไฟฉายก็ดับ
“อ้าว เฮ้ย มาดับอะไรตอนนี้วะ”
อาศัยแสงจันทร์เดินคลำทางเอาก็ได้ เขาชินกับแถวนี้อยู่แล้ว แต่ยังอดสงสัยอยู่ครามครัน อะไรที่อยู่ในน้ำจึงวกไปส่องดู ริมน้ำมีต้นไมยราบยักษ์ขึ้นพอโปร่งตา น้ำใสสะอาดไหลเอ่ยเฉื่อย ท่ามกลางแสงจันทร์เดือนหงาย มีร่างหนึ่งลงไปแช่น้ำครึ่งตัวกำลังหันหลังให้ ผิวขาวผ่องเหมือนจะสว่างในความมืด
“ผู้หญิงนี่หว่า มาทำอะไรตรงนี้ มืด ๆ ค่ำ ๆ คนเดียว”
ดูเหมือนว่าเธอกำลังชำระร่างกาย อาจเป็นลูกสาวคนสวนแถวนี้ เขาจากไปเสียนาน เด็กรุ่นหลังโตเป็นสาวเลยไม่คุ้นหน้า และคงไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่ามีคนทางนี้มอง น้อยรู้สึกละอายใจเลยจะผละจากไป
“นั่นใครน่ะ ใครอยู่ตรงนั้น มาแอบดูฉันทำไม” หญิงสาวรีบไปคว้าผ้าถุงมาปกปิดร่างกาย
“ปะเปล่า แอบดูนะครับ” น้อยจำต้องแสดงตัวออกมา
“หรือว่ามาแอบดูผู้หญิงอาบน้ำ ฮึ! คนลามก”
“ปะ...เปล่า ผมแค่มาเดินดู ตรงนี้มันอยู่ในเขตสวนของผมนะ”
หญิงสาวเดินนวยนาดขึ้นมาจากน้ำ มือข้างหนึ่งโอบปิดเต้าเต่งชูชัน ใบหน้ายิ่งงามหยด
“พูดจริงรึเปล่าพี่ชาย ไม่ใช่มาแอบดูแน่นะ”
สำเนียงของหญิงสาว เหมือนแรงงานต่างด้าว เธออาจเป็นลูกจ้างเจ้าของสวนข้างเคียงนี่ก็ได้
“ว่าแต่น้องสาวเถอะ มาทำอะไรในป่าค่ำคืนคนเดียว หรือว่าเป็นขโมย”
“ฉันไม่มีที่ไปแล้วจ้ะพี่ ขอฉันไปอยู่ด้วยคนนะ” หญิงสาวปริศนากลับเปลี่ยนสีหน้าเป็นเศร้าสร้อย น้ำเสียงอ้อนวอนให้เห็นใจ
“หรือว่าน้องสาวจะเป็นคนงานต่างด้าว ลูกจ้างคนสวนใกล้ ๆ กันนี้เสียอีก”
หญิงสาวไม่ตอบ เอาแต่ก้มหน้าคล้ายคนทุกข์ใจหนัก เขาเองก็พึ่งตกงาน ต้องมาเป็นหนุ่มกรีดยาง เข้าใจดีอารมณ์เช่นนี้
“ไม่เป็นไรน้องสาว ถ้าไม่มีที่ไป พี่จะช่วยหางานให้”
“ตกลง พี่ชายให้ฉันไปพักด้วยนะ ฉันสัญญาจะไม่รบกวนนาน”
ใบหน้าสวยของเธอ ทำตาปริบ ๆ เหมือนวอนให้เห็นใจ
“เฮ้อ... เอาเถอะ คืนนี้มาพักกระท่อมกับพี่ก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที”
ดูรูปการณ์แล้ว เธออาจถูกนายหน้าหลอกมาลอยแพก็เป็นได้ ตำรวจก็จ้องจะจับ เลยต้องหลบซ่อนตัวในป่าจนกว่าจะหางานทำได้ เขาเคยเห็นข่าวอยู่ พยายามหาเหตุผลให้ตัวเอง ที่ช่วยเพราะมนุษยธรรม ไม่ใช่เพราะเธอเป็นคนหน้าตาดี
ชายหนุ่มพาหญิงสาวกลับมาที่พักด้วย แล้วชี้เข้าไปในห้อง มีเครื่องนอนพร้อม ข้างนอกนี้มีแคร่ตัวหนึ่ง คืนนี้อากาศเย็นสบาย เขาจะนอนตรงนี้
“ใช้ที่นอนกับผ้าห่มของผมไปก่อนนะ”
“ได้จ๊ะพี่ ว่าแต่หมามันหอนมันหอนจังเลย ฉันกลัว...”
“มีผมอยู่ทั้งคน ไม่มีอะไรต้องกลัวครับ”
“นั่งคุยเป็นเพื่อนได้ไหมคะ คือ... ฉันยังกลัว”
น้ำเสียงของเธอช่างดูใสซื่อ หัวอกชายหนุ่มกำลังอยู่ในช่างว้าเหว่ พอดูหน้าจอ เฟสของแฟนสาวขึ้นสเตตัสโสด จีบได้แฟนตายแล้ว คงไม่แคล้วอกหักเป็นแน่แท้ หาอะไรมาดามใจดีกว่า ในที่สุดก็เข้าไปนั่งคุยด้วย
“ชื่ออะไรครับ”
“ฉันชื่อเฟิร์นค่ะ ฉันชอบดารา”
“ทำไมชื่อเหมือนคนไทย อ้อ คนทางฝั่งโน่นคงดูละครไทยสินะครับ”
บรู๋ว...ว...ว
เสียงหมาหอนไม่มีผลเลย ในเมื่อหัวใจของคนหนุ่มกำลังพองโต ด้วยตกอยู่ในห้วงความรัก เธอคนนี้ไมว่ามองมุมไหนสวยกว่าแฟนคนเก่าเป็นไหน ๆ
คุยไปคุยมา เสื้อคอวีของเฟิร์นมันกว้างมาก จนเห็นร่องอก และเธอไม่คิดจะปิดบัง ดวงตาคู่นั้นมีแววท้าทาย ถ้าคุณเป็นชายแท้ ไม่โง่เง่าก็เข้ามา น้อยก็คนจริงเช่นกันมาเจอแบบนี้ไฟราคะไม่ปะทุก็คงไม่ใช่ชายแท้ เข้าไปสวมกอดลูบไล้ จูบไซ้ซอกคอ หญิงสาวก็ช่วยปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเขาไปด้วย ไม่ใช่หญิงไม่ประสาเรื่องอย่างว่า ไม่ทันไรร่างเปลือยสองร่างก็เคล้าคลึง กอดจูบลูบไล้สมใจปรารถนา กระท่อมหลังนี้เห็นทีจะเป็นเรือนหอ