สวัสดีครับ ผมมีรุ่นพี่อยู่คนนึงที่ได้รู้จักกันผ่านการทำกิจกรรมในมหาลัยด้วยกัน เลยพอจะเริ่มสนิทขึ้นมาบ้าง ทักคุยกันตอนเจอกันตลอด แต่พักหลังๆมา
มีเหตุผลทำให้เราต้องมากินข้าวด้วยกัน นั่นคือจุดเริ่มต้นของทุกอย่างเลยครับ เค้าเป็นคนที่หน้าตาธรรมดาไม่ได้สวยอะไรมากมาย แต่เค้าเป็นคนที่นิสัย
ดีมาก เฟรนลี่ ร่าเริงตลอด หลังจากที่กินข้าวในวันนั้นมา ถ้าผมมีเวลาว่างหรือโอกาสดีๆผมจะชวนเค้าไปกินข้าวด้วยตลอดเลยครับ ช่วงแรกๆอาจจะ
เป็นเพราะว่าเหงาก็เลยชวนพี่เค้ามากินข้าวด้วย แต่หลังๆผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วหละครับว่าผมคิดยังไงกับเค้า เพราะอยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจ มีความสุข
ถึงขั้นชวนไปกินหมูจุ่ม ดูหนังกัน 2 คน ถ้าให้เลือกว่าเวลาว่างอยากจะไปเที่ยวหรืออยู่กับใคร ผมเลือกเค้ามากกว่าเพื่อนสนิทหรือเพื่อนผู้หญิงที่สวยกว่า
อีกครับ มองแค่นี้ผมก็คิดว่าผมอาจจะชอบเค้าไปแล้วก็ได้ แต่ผมไม่รู้สึกตื่นเต้นเวลาเจอหรือใจสั่นเลยครับทุกคน แม้จะมีเผลอเอามือไปโดนกัน ไหล่ชนกัน แต่มันไม่มีความรู้สึกอย่างที่บอกไปเลยครับ ผมรู้สึกสับสนเพราะคิดว่าเหตุผลมันขัดกัน ถ้าชอบแล้วทำไมไม่มีใจสั่นบ้างเลยหละอะไรทำนองนี้ครับ

ใครที่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้หรือเพื่อนๆอยากจะแนะนำอะไรก็คอมเมนท์มาบอกกันได้นะครับผม

ขอบคุณมากครับ