ควมอยากที่ไม่มีวันสิ่นสุด แม้ตัวของผมจะบอกกับตัวเองเสมอว่าไม่อยากได้ก็ตามแต่สุดท้ายก็ซื่อมาใช่ซื่อมาเก็บไว้แล้วไม่ได้ใช่อะไรอาจะเพราะเหตุผลที่ว่ามีไว้ก่อนวันหลังค่อยใช่ หรือวันนี้ถูกวันหน้าอาจจะแพง วันนี้ลดราคาพรุ่งนี้ซื่อราคานี้ไม่ได้แล้ว ไม่ว่าจะทางไหนก็แล้วแต่แต่ผลสุดท้ายแล้วของที่ซื่อมาก็ไม่ได้ใช่เก็บไว้แล้วพังเสียบ้างใช่ไม่ได้บ้างเพราะเหตุผลที่ว่ามีไว้ยังดีกว่าไม่มีเหตุผลนี้ทำให้คนหลายคนยอมเป็นหนีเพื่อได้สิ่งของที่ซื่อมาแล้วยังไม่จำเป็นต้องใช้ บางที่การอยู่อย่างพอเพียงที่ฟังจากปากของผู้ใหญ่อาจจะใช่ได้จริง แล้วความเป็นจริงละเราสามารถทำได้แบบนั่นไม่ผมลองถามตัวเองดูแแล้วว่าไม่มีทางเป็นไปได้ อาจจะเป็นเพราะเรายังวัยรุ้นหรือยังไม่มีครอบครัวก็เป็นไปได้เหมือนกัน ผมยังเคยคิดเล่นๆดลยว่าถ้าผมมีครอบครัวแล้วความอยากก็คงจะหมดไป ในทางกลับกันการมีครอบครัวยิ่งเพิ่มความอย่าได้อยากมีเขาไปอีกยิ่งมีลู้แล้วยิ่งหนักเลยเพราะอยากให้ลูกได้ดีกว่าที่เราเป็นอยู่ไม่ต้องมาเหนื่อยแบบตัวเราหรือทำพลาดแบบตัวเราในอดีต อยากให้รู้เรียนในที่ดีๆมีสังคมดีๆมีเพื่อนดีๆ ยิ่งลูกโตขึ้นก็ยิ่งมีความอยากยิ่งไปมากกว่าเดิม ถึงความยากในเรื่องของตัวเองจะหมดไปแต่มันกลับไปเพิ่มพูลความอยากในตัวขของคนอื่น เรียกว่าอะไรนะ ความหวังงั่นหรือ ใช่แล้ว
  จากความอยากก็เปลี่ยนกลายเป็นความหวังแทน ยิ่งมีความหวังมากเท่าไหร่มันยิ่งทำให้ตัวเองอยากมีชีวิตมากยิ่งขึ้น เมื่อตังความหวังไว้กับสิ่งใดแล้วสิ่งนั้นสำเร็จไป เราก็เลือกที่จะตั่งความหวังไหมอยู่เสมอเพราะสำหรับคนที่มีความหวังเขาจะสามารถทำได้ทุกอยากแม้รู้ว่าตัวเองต้องเหนื่องแล้วยังต้องทนไปอีกนานอาจจะเป็นวัน เป็นเดือน หรื่อเป็นปีๆ ยิ่งนานไปเมื่อเขาเขาใกล้ความหวังนั้นหรือถึงจุดที่เขาหวังได้แล้ว
 แล้วเวลาเขามองย้อนกลับไปตัวของเขาอาจจะดูเหมือนเวลานั้นผ่านไปเร็วเหลือเกินพอมองกลับไปแล้วหลายอย่างที่ยังไม่ได้ทำหรือยังไม่มีมันชั่งเยอะเหลือเกิน รู้สึกเสียดายกับหลายๆเรื่อง ผลสุดท้ายแล้วเขาจะทำอย่างไร ใช่ครับเขาเลือกที่จะทำใจเพราะสิ่งที่เขาไม่ได้ทำในช่วงนั่นในวันนี้เขาก็ทำไม่ได้แล้วด้วยเหตุผลเรื่องอายุและสุขภาพ สุดท้ายแล้วเขาก็เลือกที่จะตั้งความหวังต่อไปผมหมายถึงต่อยอดจากสิ่งที่ตัวเขาทำไว้อยู้แล้วนะครับ สุดท้ายก็เลือกจะตั่งความหวังไปเรื่อยๆไม่สิ่นสุด ผลดสุดท้ายความหวังก็กลับมาเป็นความอยากอีกครั้ง มันไม่มีที่สิ่นสุดแล้วหาจุดที่จะจบลงไม่ได้