ทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ ผมเชื่อว่าคุณก็เคยติดกับดัก friend zone เหมือนผมสินะครับ 555555 ผมก็เป็นคนนึงครับที่ติดกับดัก friend zone ครับ และวันนี้ผมก็คิดว่าจะ move on จากเธอสักที่ครับ เลยอยากหาที่บันทึกเรื่องราวเก็บไว้ นึกถึงพันทิปขึ้นมาพิมพ์บันทึกไว้ในพันทิปและกัน และทิ้งทุกอย่างไว้ในนี้ 5555555555 ........
....เรื่องทุกอย่างเริ่มขึ้นเมื่อปี 55 ครับ ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพครับ ผมเข้าเรียนในคณะวิทย์ในมหาลัยแห่งหนึ่ง และในวันปฐนิเทศของภาควิชา ผมได้เจอเธอครับ เธอเป็นผู้หญิงหมวยๆใส่แว่นหนาๆ หน้าตาน่ารักมากในมุมมองของผม และผมก็ได้ไปนั้งข้างเธอในห้องปฐมนิเทศครับ และก็ได้แนะนำตัวทำความรู้จักกัน (
ซึ่งผมถามเธอที่หลัง เธอบอกจำผมวันนั้นไม่ได้ครับ 5555) และชีวิตปี 1 ในมหาลัยผมก็ได้คุยกับเธอแค่นี้จริงๆ ครับ 555 เนื่องจากวิชาในปี 1 เป็นวิชาพื้นฐานทางวิทย์ซะส่วนใหญ่ ทำให้เรียนกันเป็น sec ใหญ่ร่วมกับเพื่อนภาคอื่นๆ ผมก็ไปนั้งเรียนกับเพื่อนภาคอื่นที่มาจากต่างจังหวัดด้วยกันไม่ได้ไปคุยกับเพื่อนในภาคมากครับ กอปรกับผมเป็นคนที่ไม่คอยได้เข้าไปทำกิจกรรมกับภาควิชามากนักอันไหนโดดได้ผมโดดหมด 555 ชีวิตปี 1 เลยรู้แค่ว่าเธอคนนี้อยู่ภาคเดียวกัน และน่ารักดีเท่านั้นครับ
....ปี 56 ชีวิตปี 2 ของผมก็ดำเนินไปตามปกติครับ มีทำกิจกรรมบ้างพวกบ้านรับน้อง แต่ผมก็จะสนิทกับเพื่อนที่มาจากต่างจังหวัดด้วยกันและก็พวกเพื่อนที่หอซะส่วนใหญ่ครับ เพื่อนที่ถาควิชาก็เริ่มสนิทขึ้นครับ เพราะปี 2 ต้องเรียนวิชาของภาควิชาเป็นหลักแล้ว ทำให้มีโอกาสได้คุยกับเธอมากขึ้นครับ ได้เรียนวิชาแลป sec เดียวกัน ได้เดินตลาดนัดกับกลุ่มเพื่อนในภาคที่มีเธออยู่ ผมก็รู้สึกว่าเธอน่ารักจังแต่ก็ไม่มีอะไรเกินกว่าเพื่อนในภาคคนนึงครับ
....ปี 57 ชีวิตปี 3 ปีนี้แหละครับที่ผมเรียกได้ว่า สนิทกับเธอจริงๆครับ เป็นปีที่ผมคิดว่าผมแอบรักเธอแล้วแหละครับ เพราะนอกจากที่เราเรียนวิชาในภาค ต้องเจอกันทุกวันแล้ว ในช่วงปิดเทอมปี 3 ผมได้ไปช่วยงานอาจารย์ในภาคท่านนึง ซึ่งเธอก็มาช่วยงานอาจารย์ท่านนี้ด้วย ทำให้ผมนี้เจอเธอทุกวันจริงๆครับ นั้งทำงานด้วยกัน คุยเล่นกัน ผมได้เห็นมุมต่างๆของเธอ ที่ทั้งน่ารัก ยิ้มเก่ง บ้างทีก็จริงจังกับงานมากๆ ขี้ซึนเป็นบางเวลา 55 และนั้นแหละครับ friend zone สำหรับเธอได้ก่อขึ้นมาระหว่างเธอและผมแล้วครับบบบบ แต่ผมอะแอบคิดเกินเพื่อนไปแล้ว บางที่ผมก็แอบแสดงออกนะครับว่าคิดเกินเพื่อน เช่นไปเดินห้างด้วยกันผมเห็นเธอถูกใจปากกาลายการ์ตูนแท่งหนึ่ง เธอบอกผมว่าอยากได้ซื่อให้หน่อยดิแบบกวนๆ ไม่กี่วันหลังจากนั้นผมก็ซื่อให้เธอ แล้วบอกว่าให้เป็นของขวัญวันเกิด (ซึ่งไม่รู้ว่าเธอดูไม่ออกจริงๆเหรอว่าผมอยากจีบนะ ไม่อยากเป็นเพื่อน 55555)
.... ปี 58 ชีวิตปี 4 ยิ่งแล้วใหญ่ครับ ผมทำโปรเจคจบ อาจย์คนเดียวกับเธอครับ friend zone เกิดขึ้นอย่างแข็งแกร่งมากครับ ทั้งคุย ทั้งเล่น ทั้งทำงานในห้องแลปเดียวกัน ผมหลงรักเธอมากขึ้นทุกวันจริงๆครับ ส่วนเธอนั้นก็คงมองผมเป็นเพื่อนสนิทขึ้นๆ เรื่อยๆครับ ผมก็อยากบอกรักเธอหลายครั้งมากเลยครับในปีนี้น แต่ friend zone ก็แข็งแกร่งเสียเหลือเกินจนไม่กล้าพูด พอถึงวัดเกิดเธอทั้งที่ผมซื้อตุ๊กตาตัวการ์ตูนที่เธอชอบ เตรียมให้เธอพร้อมบอกชอบสุดท้ายผมก็ไม่กล้าอยู่ดี
..... ปี 59 ทั้งเธอและผม เรียนจบแล้วครับ เธอไปต่อโท ที่คณะวิศวะมหาลัยเดิม ส่วนผมนั้นลองไปทำงานดูครับ ในใจก็ยังคิดถึงเธออยู่ครับ ก็มีติดต่อคุณแชทกันบ้างแต่ก็ไม่ได้เจอเธอบ่อยเหมือนก่อน และเมื่อผมทำงานได้ซักพักผมรู้สึกงานไม่ ok เท่าไหร่เลยออกมาต่อโทบ้าง ก็ต่อที่เดียวกับนั้นแหละครับ จะเรียกว่าตามสาวมาก็ส่วนหนึ่งแหละครับ 5555555 ชีวิทป.โท ก็สนุกสนานดีครับ เรียนๆ ทำวิจัยๆ 55555 แต่ผมก็มีความสุขมากนะครับที่ได้อยู่ใกล้เธอ
..... ปี 60 - 62 ผมกับเธอก็เรียนโทด้วยกันสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ แต่ว่าผมแสดงออกชัดเจนมากครับ จนมีวันนึงเพื่อนๆมีแซวบนโต๊ะที่นั้งคุยเล่น ผมก็บอกออกไปว่าใช่ ผมชอบเธอ แต่ไม่รู้ว่าด้วยสถานการมันดูเป็นมุกตลก หรืออย่างไร ครั้งนั้นมันก็เป็นการบอกรักที่ดูทีเล่นทีจริง เธอก็คงไม่คิดจริงจังกับคำพูดนั้นครับ 55555 ช่วงนี้ผมกับเธอตัวติดกันมาก ทั้งเรียนทำวิจัย ทำ TA ด้วยกันชนิดที่ถ้าเจอเธอที่ไหนก็จะเจอผมที่นั้น 555 จนมีวันนึงครับผมตัดสินใจบอกรักเธอจริงจังครับ และแน่นอนครับเธอปฎิเสธผม เธอบอกผมไม่ชอบการที่เป็นเพื่อนแล้วจะมาเป็นแฟน ผมก็ยอมรับนะครับ ก็มีเงียบๆ กับเธอไป 2 -3 วัน สุดท้ายเธอคงสงสารผมมั้งครับ เลยบอกผมว่าจะลองคบด้วยถ้าคบแล้วรอดก็คบไปเรื่อยๆ และผมก็ได้คบเธอจริงๆครับ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมมีความสุขมากครับ ถึงแม้ว่าในใจยังรู้นะครับว่าเธอยังไม่ได้รักผม แต่เธอก็ดูแลเอาใจใส่ผมมากขึ้น เกินกว่าที่เมื่อก่อนตอนเป็นเพื่อนไม่เคยทำให้ ในทางกลับกันผมเสียอีกที่เป็นแฟนที่ไม่ดีผมขี้หึงมากครับ เวลาเธอสนิทกับเพื่อนผู้ชายคนอื่นผมก็จะหึงหนักมากเธอคงรำคาญผมมากๆ บางที่ผมก็ชอบไปแอบกอดแอบหอมเธอซึ่งเธอไม่ชอบเอามากๆ (ซึ่งผมตอนนี้รู้สึกว่ามันไม่ดีมากๆผมควรให้เกียรติเธอมากกว่านี้สิ) แต่เราก็ยังคบกันอยู่ไปเรื่อยๆครับ
.....ปี 63 ผมและเธอก็จบ ป.โท แล้วครับ เธอมุ่งมั้นด้านวิชาการครับ เลยต่อ ป.เอก ส่วนผมนั้นไม่ไหวแล้วครับ เลยไปหางานทำก็ไปได้งานที่โรงงานแห่งหนึงแถวภาคใต้ครับ ผมกับเธอก็ยังคบกันดีครับเธอมาส่งผมที่หัวลำโพงด้วย 5555 หลังจากนั้นผมกับเธอก็เน้นติดต่อด้วยการคุยโทรศัพท์ครับ เราโทรคุยกันทุกวันครับก่อนที่ผมกับเธอจะเข้านอน เราก็คุยกันอย่างนี้เรื่อยๆ แต่เรื่องที่จะคุยมันน้อยลงเรื่อยๆ จนวันนึงเธอก็ถามผมว่าที่ฝืนคุยกันอยู่ทุกวันนี้ไม่เหนื่อยเหรอ ด้วยความที่ผมอึ้งแล้วน้อยใจมาก เลยบอกงั้นเราเลิกกันไหมกลับเป็นเพื่อนเหมือนเดิม เธอก็ถามผมนะครับว่าแน่ใจแล้วใช่ไหมแต่ผมก็ยังยืนยันเลิก สุดท้ายเราก็เลิกกันครับ T_T แต่ถึงเราเลิกเป็นแฟนกัน แต่ผมก็ยังไม่เคยเลิกรักเธอยังแอบหวังลึกๆเสมอว่าวันนึงผมอาจได้เกินกว่า friend zone อีกครั้ง
.....ปี 64 หลังเลิกกันผมก็พยายามทำให้ทุกอย่างเหมือนก่อนที่เป็นแฟน ยังมีโทรคุยกับเธอบ้างตามประสาเพื่อน แต่ก็มีบอกเธอนะครับว่าผมยังรักเธอ ถ้าเธอยังไม่มีใคร ผมก็ยังคงมีความหวัง เพราะผมอยากเริ่มต้นใหม่กับเธออีกครั้ง อยากดูแลเธอแบบแฟนให้มากกว่าก่อน
....ปี 65 ผมก็ยังมีโทรหา มีคุยกับเธอบางประสาเพื่อนทั้งที่ในใจก็ยังเจ็บตลอด 555555 ปีนี้เธอต้องย้ายตึกที่ทำวิจัยป.เอก ครับ ผมเห็นเธอยุ่งๆ ก็ยิ่งคุยกันน้อยลง และนอกจากนี้หลังเธอย้ายตึกวิจัยก็มีคนเข้ามาจีบเธอครับ โดยเข้ามาจีบแบบไม่ผ่านสถานะเพื่อนแบบผม ซึ่งเธอก็เปิดใจให้เขาคนนั้น ซึ่งผมก็พึ่งรู้ครับว่าเธอมีแฟนใหม่พึ่งคบได้เดือนนึง จาก IG story (ปกติเธอไม่เคยโพส story เลย) ผมเลยโทรถามเธอครับว่าที่โพสนี้ต้องการให้ผมรู้ใช่ไหม 55555 ซึ่งคำตอบคือใช่ครับ 5555 เธอบอกว่าไม่รู้จะบอกผมยังไงเลยให้เห็นเองดีกว่า 5555 ผมก็ไม่รู้ว่าต่อไปผมจะสามารถเป็นเพื่อนกับเธอได้ระดับไหน แต่ที่แน่ๆ ความหวังเล็กๆของผมที่อยากหนีจาก friend zone ก็คงจบแล้วสินะครับ T_T 5555555
ปล.ถ้าเธอผ่านมาเห็นและเดาได้ว่าเป็นเรา เราอยากบอกว่ายังรักและหวังดีเสมอนะ ถึงแม้ว่าเธอจะบอกวันนั้นเธอไม่น่าเปิดให้เราลองคบกันจนเราถลำมาถึงจุดที่เจ็บแบบนี้ แต่ถ้าย้อนกลับไปเราก็ยังอยากให้แกเปิดลองคบกับเราอยู่ดีนะ เพราะสำหรับเราตอนนั้นมันเป็นความทรงจำที่ดีมากเลย ^_^
ปลล.ยินดีด้วยนะ
แค่อยากเล่า ชีวิต friend zone คนหนึ่ง
....เรื่องทุกอย่างเริ่มขึ้นเมื่อปี 55 ครับ ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพครับ ผมเข้าเรียนในคณะวิทย์ในมหาลัยแห่งหนึ่ง และในวันปฐนิเทศของภาควิชา ผมได้เจอเธอครับ เธอเป็นผู้หญิงหมวยๆใส่แว่นหนาๆ หน้าตาน่ารักมากในมุมมองของผม และผมก็ได้ไปนั้งข้างเธอในห้องปฐมนิเทศครับ และก็ได้แนะนำตัวทำความรู้จักกัน (
....ปี 56 ชีวิตปี 2 ของผมก็ดำเนินไปตามปกติครับ มีทำกิจกรรมบ้างพวกบ้านรับน้อง แต่ผมก็จะสนิทกับเพื่อนที่มาจากต่างจังหวัดด้วยกันและก็พวกเพื่อนที่หอซะส่วนใหญ่ครับ เพื่อนที่ถาควิชาก็เริ่มสนิทขึ้นครับ เพราะปี 2 ต้องเรียนวิชาของภาควิชาเป็นหลักแล้ว ทำให้มีโอกาสได้คุยกับเธอมากขึ้นครับ ได้เรียนวิชาแลป sec เดียวกัน ได้เดินตลาดนัดกับกลุ่มเพื่อนในภาคที่มีเธออยู่ ผมก็รู้สึกว่าเธอน่ารักจังแต่ก็ไม่มีอะไรเกินกว่าเพื่อนในภาคคนนึงครับ
....ปี 57 ชีวิตปี 3 ปีนี้แหละครับที่ผมเรียกได้ว่า สนิทกับเธอจริงๆครับ เป็นปีที่ผมคิดว่าผมแอบรักเธอแล้วแหละครับ เพราะนอกจากที่เราเรียนวิชาในภาค ต้องเจอกันทุกวันแล้ว ในช่วงปิดเทอมปี 3 ผมได้ไปช่วยงานอาจารย์ในภาคท่านนึง ซึ่งเธอก็มาช่วยงานอาจารย์ท่านนี้ด้วย ทำให้ผมนี้เจอเธอทุกวันจริงๆครับ นั้งทำงานด้วยกัน คุยเล่นกัน ผมได้เห็นมุมต่างๆของเธอ ที่ทั้งน่ารัก ยิ้มเก่ง บ้างทีก็จริงจังกับงานมากๆ ขี้ซึนเป็นบางเวลา 55 และนั้นแหละครับ friend zone สำหรับเธอได้ก่อขึ้นมาระหว่างเธอและผมแล้วครับบบบบ แต่ผมอะแอบคิดเกินเพื่อนไปแล้ว บางที่ผมก็แอบแสดงออกนะครับว่าคิดเกินเพื่อน เช่นไปเดินห้างด้วยกันผมเห็นเธอถูกใจปากกาลายการ์ตูนแท่งหนึ่ง เธอบอกผมว่าอยากได้ซื่อให้หน่อยดิแบบกวนๆ ไม่กี่วันหลังจากนั้นผมก็ซื่อให้เธอ แล้วบอกว่าให้เป็นของขวัญวันเกิด (ซึ่งไม่รู้ว่าเธอดูไม่ออกจริงๆเหรอว่าผมอยากจีบนะ ไม่อยากเป็นเพื่อน 55555)
.... ปี 58 ชีวิตปี 4 ยิ่งแล้วใหญ่ครับ ผมทำโปรเจคจบ อาจย์คนเดียวกับเธอครับ friend zone เกิดขึ้นอย่างแข็งแกร่งมากครับ ทั้งคุย ทั้งเล่น ทั้งทำงานในห้องแลปเดียวกัน ผมหลงรักเธอมากขึ้นทุกวันจริงๆครับ ส่วนเธอนั้นก็คงมองผมเป็นเพื่อนสนิทขึ้นๆ เรื่อยๆครับ ผมก็อยากบอกรักเธอหลายครั้งมากเลยครับในปีนี้น แต่ friend zone ก็แข็งแกร่งเสียเหลือเกินจนไม่กล้าพูด พอถึงวัดเกิดเธอทั้งที่ผมซื้อตุ๊กตาตัวการ์ตูนที่เธอชอบ เตรียมให้เธอพร้อมบอกชอบสุดท้ายผมก็ไม่กล้าอยู่ดี
..... ปี 59 ทั้งเธอและผม เรียนจบแล้วครับ เธอไปต่อโท ที่คณะวิศวะมหาลัยเดิม ส่วนผมนั้นลองไปทำงานดูครับ ในใจก็ยังคิดถึงเธออยู่ครับ ก็มีติดต่อคุณแชทกันบ้างแต่ก็ไม่ได้เจอเธอบ่อยเหมือนก่อน และเมื่อผมทำงานได้ซักพักผมรู้สึกงานไม่ ok เท่าไหร่เลยออกมาต่อโทบ้าง ก็ต่อที่เดียวกับนั้นแหละครับ จะเรียกว่าตามสาวมาก็ส่วนหนึ่งแหละครับ 5555555 ชีวิทป.โท ก็สนุกสนานดีครับ เรียนๆ ทำวิจัยๆ 55555 แต่ผมก็มีความสุขมากนะครับที่ได้อยู่ใกล้เธอ
..... ปี 60 - 62 ผมกับเธอก็เรียนโทด้วยกันสนิทกันขึ้นเรื่อยๆ แต่ว่าผมแสดงออกชัดเจนมากครับ จนมีวันนึงเพื่อนๆมีแซวบนโต๊ะที่นั้งคุยเล่น ผมก็บอกออกไปว่าใช่ ผมชอบเธอ แต่ไม่รู้ว่าด้วยสถานการมันดูเป็นมุกตลก หรืออย่างไร ครั้งนั้นมันก็เป็นการบอกรักที่ดูทีเล่นทีจริง เธอก็คงไม่คิดจริงจังกับคำพูดนั้นครับ 55555 ช่วงนี้ผมกับเธอตัวติดกันมาก ทั้งเรียนทำวิจัย ทำ TA ด้วยกันชนิดที่ถ้าเจอเธอที่ไหนก็จะเจอผมที่นั้น 555 จนมีวันนึงครับผมตัดสินใจบอกรักเธอจริงจังครับ และแน่นอนครับเธอปฎิเสธผม เธอบอกผมไม่ชอบการที่เป็นเพื่อนแล้วจะมาเป็นแฟน ผมก็ยอมรับนะครับ ก็มีเงียบๆ กับเธอไป 2 -3 วัน สุดท้ายเธอคงสงสารผมมั้งครับ เลยบอกผมว่าจะลองคบด้วยถ้าคบแล้วรอดก็คบไปเรื่อยๆ และผมก็ได้คบเธอจริงๆครับ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมมีความสุขมากครับ ถึงแม้ว่าในใจยังรู้นะครับว่าเธอยังไม่ได้รักผม แต่เธอก็ดูแลเอาใจใส่ผมมากขึ้น เกินกว่าที่เมื่อก่อนตอนเป็นเพื่อนไม่เคยทำให้ ในทางกลับกันผมเสียอีกที่เป็นแฟนที่ไม่ดีผมขี้หึงมากครับ เวลาเธอสนิทกับเพื่อนผู้ชายคนอื่นผมก็จะหึงหนักมากเธอคงรำคาญผมมากๆ บางที่ผมก็ชอบไปแอบกอดแอบหอมเธอซึ่งเธอไม่ชอบเอามากๆ (ซึ่งผมตอนนี้รู้สึกว่ามันไม่ดีมากๆผมควรให้เกียรติเธอมากกว่านี้สิ) แต่เราก็ยังคบกันอยู่ไปเรื่อยๆครับ
.....ปี 63 ผมและเธอก็จบ ป.โท แล้วครับ เธอมุ่งมั้นด้านวิชาการครับ เลยต่อ ป.เอก ส่วนผมนั้นไม่ไหวแล้วครับ เลยไปหางานทำก็ไปได้งานที่โรงงานแห่งหนึงแถวภาคใต้ครับ ผมกับเธอก็ยังคบกันดีครับเธอมาส่งผมที่หัวลำโพงด้วย 5555 หลังจากนั้นผมกับเธอก็เน้นติดต่อด้วยการคุยโทรศัพท์ครับ เราโทรคุยกันทุกวันครับก่อนที่ผมกับเธอจะเข้านอน เราก็คุยกันอย่างนี้เรื่อยๆ แต่เรื่องที่จะคุยมันน้อยลงเรื่อยๆ จนวันนึงเธอก็ถามผมว่าที่ฝืนคุยกันอยู่ทุกวันนี้ไม่เหนื่อยเหรอ ด้วยความที่ผมอึ้งแล้วน้อยใจมาก เลยบอกงั้นเราเลิกกันไหมกลับเป็นเพื่อนเหมือนเดิม เธอก็ถามผมนะครับว่าแน่ใจแล้วใช่ไหมแต่ผมก็ยังยืนยันเลิก สุดท้ายเราก็เลิกกันครับ T_T แต่ถึงเราเลิกเป็นแฟนกัน แต่ผมก็ยังไม่เคยเลิกรักเธอยังแอบหวังลึกๆเสมอว่าวันนึงผมอาจได้เกินกว่า friend zone อีกครั้ง
.....ปี 64 หลังเลิกกันผมก็พยายามทำให้ทุกอย่างเหมือนก่อนที่เป็นแฟน ยังมีโทรคุยกับเธอบ้างตามประสาเพื่อน แต่ก็มีบอกเธอนะครับว่าผมยังรักเธอ ถ้าเธอยังไม่มีใคร ผมก็ยังคงมีความหวัง เพราะผมอยากเริ่มต้นใหม่กับเธออีกครั้ง อยากดูแลเธอแบบแฟนให้มากกว่าก่อน
....ปี 65 ผมก็ยังมีโทรหา มีคุยกับเธอบางประสาเพื่อนทั้งที่ในใจก็ยังเจ็บตลอด 555555 ปีนี้เธอต้องย้ายตึกที่ทำวิจัยป.เอก ครับ ผมเห็นเธอยุ่งๆ ก็ยิ่งคุยกันน้อยลง และนอกจากนี้หลังเธอย้ายตึกวิจัยก็มีคนเข้ามาจีบเธอครับ โดยเข้ามาจีบแบบไม่ผ่านสถานะเพื่อนแบบผม ซึ่งเธอก็เปิดใจให้เขาคนนั้น ซึ่งผมก็พึ่งรู้ครับว่าเธอมีแฟนใหม่พึ่งคบได้เดือนนึง จาก IG story (ปกติเธอไม่เคยโพส story เลย) ผมเลยโทรถามเธอครับว่าที่โพสนี้ต้องการให้ผมรู้ใช่ไหม 55555 ซึ่งคำตอบคือใช่ครับ 5555 เธอบอกว่าไม่รู้จะบอกผมยังไงเลยให้เห็นเองดีกว่า 5555 ผมก็ไม่รู้ว่าต่อไปผมจะสามารถเป็นเพื่อนกับเธอได้ระดับไหน แต่ที่แน่ๆ ความหวังเล็กๆของผมที่อยากหนีจาก friend zone ก็คงจบแล้วสินะครับ T_T 5555555
ปล.ถ้าเธอผ่านมาเห็นและเดาได้ว่าเป็นเรา เราอยากบอกว่ายังรักและหวังดีเสมอนะ ถึงแม้ว่าเธอจะบอกวันนั้นเธอไม่น่าเปิดให้เราลองคบกันจนเราถลำมาถึงจุดที่เจ็บแบบนี้ แต่ถ้าย้อนกลับไปเราก็ยังอยากให้แกเปิดลองคบกับเราอยู่ดีนะ เพราะสำหรับเราตอนนั้นมันเป็นความทรงจำที่ดีมากเลย ^_^
ปลล.ยินดีด้วยนะ