สวัสดีค่ะ เราอายุ2*ปีค่ะ เป็นเด็กซิ่ว เราอยากจะมาเล่าถึงปัญหาชีวิตที่เรารู้สึกว่ามันทำร้ายเรา คนอื่นอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องธรรมดามาก แต่สำหรับเราเรารู้สึกว่าบางทีมันเหนื่อยจนอยากออกจากที่ที่เรียกว่าบ้านเลยค่ะ อย่างแรกเราเริ่มสึกอย่างนี้ตั้งแต่ม.3มาถึงปัจจุบัน มันไม่ใช่ความรู้สึกที่มีคนกดดันเรา แต่มันเป็นความรู้สึกที่เรารู้สึกโดดเดี่ยวมาก เกลียดคำพูดที่ว่าถ้าไม่เรียนก็ไปทำงาน ออกไป คือเราโดนมาตั้งแต่ประถม พอเราอยากออกไปจริงๆเขาก็บอกให้เรียนให้จบก่อน ซึ่งเราจบม.ปลายแล้ว แต่พอขึ้นปี1เราได้ลาออกเพราะไปต่างประเทศเพื่อไปเรียนต่อ แต่พอจะกลับมาเขาก็พูดดีมาก บอกว่ากลับมาก็ได้ กลับมาปุ๊ปก็โดนบ่นให้ไปทำงาน เมือไหร่จะออกไป ทั้งๆที่ตอนแรกคือตกลงกันว่าจะกลับมาเรียน ซึ่งพอเราตั้งใจจะทำพาร์ทไทม์ เขาก็บอกเอาไว้ทีหลังก็ได้ พอผ่านไปอีกวันก็บอกเมื่อไหร่จะไปทำงาน ตอนนี้อยากหนีออกไปจากตรงนี้มากเลยค่ะ เราอยากตายมากเลยค่ะ มันสะสมมาก จริงๆเรื่องมันเยอะกว่านี้มากค่ะ ปัญหารายวันเลยค่ะ เราพยายามฆ่าตัวตายหลายครั้งแล้วแต่ก็ยังมีเพื่อนที่ปลอบใจเราตลอดแต่เราอยู่บ้านทุกวัน ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว😭