เราอยากสอบถามความคิดเห็นจากคนอื่นๆที่ผ่านมาเห็นกระทู้นี้ของเรา ว่ามีความคิดหรือรู้สึกอย่างไง
เราคุยกับรุ่นพี่คนนึงมา 6 เดือน ในช่วง 1 เดือนแรก เราเป็นฝ่ายพยายามในการชวนพี่เค้าคุยตลอด
เราจะถามเค้าตลอดว่า ทำไร กินข้าวยัง วันนี้มีเรียนไหม มีทำงานสโมไหม ลงพื้นที่หรือป่าว เข้าชมรมไหม
แต่ในทุกการชวนคุยของเรานั้น เราถามไป 3 ประโยค ทำไร กินไรยัง มีเรียนไหม พี่เค้าจะตอบเราแค่คำถามเดียว
กำลังจะไปเรียน และคำถามที่เหลือพี่เค้าจะปล่อยผ่านตลอด ช่วงแรก เราไม่ได้ท้อหรืออะไร เพราะเราคิดว่า
ในเมื่อเราเป็นฝ่ายชอบเค้าก่อน เราก็ต้องยอมรับให้ได้ เราพยายามมาเรื่อยๆจะจะเข้าเดือนที่ 2
พี่เค้าพิมพ์ข้อความมาบอกเราว่า พี่ไม่อยากให้หนูคาดหวัง  หรือทำให้หนูคิดไปไกล เพราะกลัวถ้าคิดขึ้นมาจริงๆ
กลัวจะเสีย และไม่อยากให้เรามาพยายามอะไรแบบนี้ต่อ วันนั้นเราเฟลมาก เลยตัดสิ้นใจไปว่า หนูก็เตรียมใจไว้ตั้งนานแล้ว
แล้วทเราเลยตัดสิ้นใจที่จะหยุดความพยายามทั้งหมดไว้ และไม่ได้ตอบแชทพี่เค้าต่อ เราเลิกคุยกับไป8 วัน ไม่มีบทสนทนา
ใดๆจากเราไปรบกวนพี่เค้าอีกตั้งแต่วันนั้น และในวันที่9 พี่เค้าทักมาบอกเราว่า ให้ไปนั่งกินเหล้าเป็นเพื่อนหน่อย เราตอบตกลง
ที่จะไป เราไปนั่งเฝ้าพี่เค้ากินเหล้า แล้วก็กลับมาที่หอ เราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีก 2 เดือน ไม่มีบทสนทนาอะไรต่อจากวันที่ไปนั่งเฝ้า
พี่เค้ากินเหล้า พอเข้าเดือนที่2ที่เลิกคุยกันไป วันนั้นเราเสียใจที่เรารู้ผลว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า เราเลยโพสต์สตอรี่ว่าขอให้ผ่าน
พ้นไปให้ได้กับโรคที่เป็นตอนนี้ แล้วพี่เค้าก็รีพายสตอรี่เรากลับมาว่า มากอดนะ เราก็เลยได้คุยกัน พี่เค้าบอกว่า มากอดให้กำลังใจ 
เราก็เลยได้ไปหาพี่เค้าที่หอ แล้วก็ได้รับกอดจากพี่เค้าจริงๆ แต่ไม่มีบทสนทนาอะไรเกิดขึ้นเลย น้องจากการกอด และเราก็บอกลา แล้วกลับหอ 
ก็ไม่มีบทสนทนาอะไรเลย จากเราหรือพี่เค้า หลังจากกลับมา ตอนนั้นเราสับสนมาก ว่าจุดที่เราอยู่มันคืออะไร เราไม่ได้คุยกัน แค่รีพายแช้วไปหา
พอไปหา ก็ไม่มีบทสนทนาอะไร นอกจาก การกอด แล้วก็ทักทายสวัสดีทและคำอำลา แต่เราก็ปล่อยผ่าน เพราะเราคิดว่า เราคงไม่ได้มาอยู่ในจุดนี้อีก
แต่ผ่านไปอีก 3 อาทิตย์ ในวันที่เราไปหาหมอนัดไปตรวจเช็คเรื่องโรคที่เราเป็น และก็ได้คำตอบว่า ต้องรักษาด้วยการกินยา ไปตลอดจนกว่าจะดีขึ้น
เราท้อมาก แล้วเราก็โพสต์สตอรี่ว่า เราจะสู้กับโรคนี้ให้หายให้ได้ พี่เค้าก็กลับมารีพานสตอรี่เราอีกเช่นเดิม แล้วใช่ค่ะ มันเป็นแบบเดิน เราก็ไปนอน
กอดพี่เค้าเหมือนเดิม ไม่ค่อยคุยอะไรกัน ต่างคนต่างเล่นโทรศัพท์ พอเราโอเค ก็แยกย้ายกันเหมือนเดิม ไม่มีบทสนทนาอะไรเหมือนเดิม เราท้อมากเลย
เลยค่ะเราอยากออกจากความสัมพันธ์นี้ เราเหนื่อย เราไม่กล้าถามพี่เค้าเลยคะว่าทำไมต้องทำแบบนี้ ทั้งๆที่บอกเราเองว่าอย่าขาดหวัง แต่ในการกระทำของเค้า เค้าเป็นคนมาให้ความหวังเรา แล้วก็ทำให้เราอุ่นใจ เวลาที่ได้กอดเค้า แต่เราไม่ได้คุยกัน ตอนนี้เราสับสนไปหมด เราจะพอแค่นี้ดีไหมคะ มันยังมีอีกหลายอย่างที่อยากถามแต่ไม่รู้จะพิมพ์ยังไงให้เข้าใจ เลยรวบรัดตัดตอนเอา