หลวงอินทร์ทำให้เรื่องดูไม่นิ่งสนิท แต่ทำให้เรื่องดูน่ารำคาญขึ้นครับ ผมว่ามันผิดตั้งแต่เปลี่ยนบทยืดออกมาแล้วละ วกไปวนมา (แต่นักแสดงทำดีได้สมบทบาทละ หลวงอินทร์ทำให้คนดูรำคาญได้จริงๆ)

ว่าด้วยเรื่องบทนิ่งๆ ขรึมๆ อย่าติดภาพละครไทยที่มี Character แบบมิติเดียวสิครับ คนเรามันมีหลายนิสัย ร้อนในเรื่องไหน เย็นในเรื่องไหน ไม่ใช่ว่าร้อนก็ร้อนทุกเรื่อง ในชีวิตจริงคุณอาจจะใจเย็นในเรื่องงาน แต่เมื่อลงท้องถนนจู่ๆใจร้อนขึ้นมาก็ได้ หรือไม่ก็ใจเย็นกับทุกเรื่อง พอเวลาหิวก็ร้อนขึ้นมาซะอย่างงั้น แต่หลวงอินทร์เขาร้อนทุกเรื่องเลย โวยวายทุกเรื่อง เดี๋ยวก็โวยๆ ดูเป็นเด็ก

-โรแบร์ นิ่งแบบผู้ชายอบอุ่น เป็นคนใจดี เจ้าคิด วิเคราะห์เก่ง

แล้วมาดูกันว่ามีนิ่งแบบไหนอีก ที่อาจจะทำให้คนดูตื่นเต้นได้
-นิ่งแบบใจร้อน หยิ่งยโส และเดาทางไม่ได้ และไม่สนวิธีการ

จะเห็นได้ว่าตัวละครในเรื่องนี้ มีการยื่นส่งจดหมายคืนแล้วยิ้มให้ด้วย หันกลับไปคิดพักนึงแล้วกลับมาทุบ ลองนึกภาพหลวงอินทร์เป็นแบบนี้ดู จับคนร้ายได้ เจอคนร้ายพูดจากวนๆใส่ แกไม่พูดอะไรยิ้มให้ หันหลังกลับไป สักพักนึงจับมือคนร้ายปักมีดเข้าไปปึ้ง! "อย่ามาเล่นกะอั๊วะ" พุดซ้อนเห็นหันไปบอกโรแบกับขุนแสนมาช่วยกันห้ามหน่อยเร๊วววว  นิ่งแบบนี้ก็ฉีกแนวจากโรแบแล้ว ซ้ำยังมีแง่ให้พูดถึงเรื่องจริยธรรมอีก ที่ต้องให้พุดซ้อนมานั่งถกกับคุณหลวง ทำรุนแรงเพื่อเค้นเอาความมีข้อดียังไง ข้อเสียยังไง คุณหลวงอาจจะมองโลกในแง่ลบ พุดซ้อนมองโลกในแง่ดี

-ร้อนแบบหลวงสรศักดิ์ในบุพเพ ซึ่งจะกระจายบทไปได้หลายแบบ มีฮาแบบผู้ใหญ่ มีใจร้อนเน้นลงมือมากกว่าพูด มีเกรี้ยวกราดเมื่อต้องข่มศัตรู


-นิ่งแบบคนเกียจคร้าน เป็นบุคลิกที่เจนทางโลกมาก่อนแล้ว ก็เลยนิ่ง รู้ว่าอะไรทำได้อะไรทำไม่ได้ รอให้คนที่เดาไว้ตกหลุมพรางเหยื่อล่อ แล้วจัดการในจังหวะที่ตัวเองได้เปรียบสุดๆ ไม่ลงแรงอะไรมาก แต่บทอาจจะคล้ายโรแบร์ไป แต่สิ่งที่โรแบร์ไม่มีคือความรุนแรง การเล่นกับความรุนแรงในจังหวะที่หนังกำลังเงียบ เป็นอะไรที่น่าสนใจมาก

อาจจะเอามาดัดแปลงประมาณว่า คุณหลวงเตือนว่าคนนี้ระวังไว้ให้ดีนะ นิสัยดีผิดปกติ พุดซ้อนอาจจะแย้งว่าคนนี้ดีจริง คุณหลวงอคติ ส่วนโรแบร์เป็นกลางเพราะทั้ง2ฝ่ายพูดมีส่วนจริง ท้ายที่สุดหลวงอินทร์พูดถูก เพราะทำงานในด้านการสืบสวนมาหลายปี แต่ในแง่กลับกันก็ไปทำให้คุณหลวงพูดผิดในเรื่องของการแพทย์ก็ได้ (พระเอกรับราชการมาเป็นสิบๆปี น่าจะนิ่งได้แล้วแหละ ไม่ใช่เพิ่งรับราชการใหม่ๆ)

มันยังมีอีกเยอะครับ มาดนิ่งแต่จับคู่กับนิสัยอื่นๆ ที่ไม่ใช่การอาละวาดตะเบ็งเสียงอย่างเดียว แม่กับแฟนผมที่ไม่เคยอ่านนิยายมาก่อน ยังพูดเป็นเสียงเดียวกันเลยว่ารำคาญพระเอก แต่ทางคุณแม่บอกว่าเรื่องมันวนไปวนมา  ไม่ไปไหน ส่วนแฟนบอกว่าก็เรื่อยๆดี ไม่มีปัญหาเรื่องนี้ มีปัญหาแค่เรื่องพระเอกไม่แมน ไม่น่าเป็นพระเอก

บุคลิกมือปราบในชีวิตจริง ที่ดังๆ (ตอนผมไปแจ้งความ เจอตำรวจมือดี ก็บุคลิกคล้ายกันแบบนี้ แต่อาจจะพูดน้อยหน่อย)
พล.ต.อ.เสรี


พล.ต.ท.เรวัช


พล.ต.ท.สมหมาย


ถ้าสังเกตดูดีๆ มือปราบแต่ละคนพูดจริงทำจริง แต่ไม่ได้เกรี้ยวกราดตลอดเวลา เวลาเข้าใกล้เราจะรู้สึกว่า เฮ้ย ทำไมเขาดูน่าเกรงขามจัง มีรัศมีแรงกดดันพวกเรา แต่บุคลิกของหลวงอินทร์ในละครไม่เหมือนมือปราบเลย ผมดูแล้วรู้สึกเหมือน "พี่จันทร์ฉาย" รุ่นพี่ที่ผมรู้จัก
พี่จันทร์ฉายที่ว่าเป็นคนกล้าพูด เดินผ่านแล้วให้ใครมองนางจะหันมาด่าด้วยเสียงดังๆลั่นโรงเรียนในทันที ว่ามองหน้าหาเรื่องนาง ทั้งที่มันก็แค่ผ่านตากันปกติ ดังนั้นจึงไม่มีใครไปสุงสิงกับกลุ่มนางมากนัก เวลาเดินผ่านก็จะก้มหน้าหรือไม่ก็หันไปมองทางอื่นด้วยความไม่อยากยุ่งด้วย รำคาญ รังเกียจ ไม่อยากปวดสมองกะนางประมาณนี้อะครับ อารมณ์แบบ Toxic ตลอดเวลาเลยไม่มีใครเข้าใกล้ แต่นางก็จะภูมิใจในตนเองว่ามีอำนาจ ทุกคนเกรงใจนาง ไม่มีใครกล้าหือกับนางหรอก ถ้าพูดสั้นๆก็นิสัยนักเลงนั่นแหละครับ