จากหัวข้อเลย คือเราคุยกับแฟนคนนี้มาเกือบ 2 ปี แล้วก็มาตกลงคบกันได้เกือบจะ 2 เดือนแล้ว ช่วงที่คุยกันก็ไม่ค่อยได้เจอกันเลย เจอกันนับครั้งได้ ประมาณ 2-3 ครั้งได้ในระยะเวลา 2 ปีที่คุยกัน เคยคุยกันเรื่องนี้มาแล้วว่าคนเรามันจะไม่มีโอกาสเจอกันเลยเหรอ จนเกือบจะเลิกคุยกันไปหลายครั้ง แต่ก็มาคิดดูว่าหรือสถานะมันไม่ชัดเจนเอง เราเลยตัดสินใจคบกับเขาไป เราก็คุยกันนะว่าถ้าได้เป็นแฟนกันคงมีเวลาอยู่ด้วยกัน คงได้ใช้เวลาด้วยกันบ่อยขึ้น คงได้เจอกันบ่อย แต่พอมาคบดูแล้วมันก็ยังเหมือนเดิม ไม่ค่อยได้เจอกัน ทั้งๆที่อยู่ใกล้กัน แต่ละวันก็มีแค่แชทคุยกัน คำถามคุยกันก็เบสิคทั่วๆไปเลย วนๆอยู่แบบนี้ ถามว่าโทรคุยมีบ้างไหม ช่วงแรกๆก็มึโทรคุยกันบ่อย แต่หลังๆมาก็ไม่ค่อยได้โทรคุยกันเลย และก็ไม่เคยวิดีโอคอลคุยกันเลยสักครั้งเดียว เราก็พยายามเข้าใจให้ได้มากที่สุดนะ ไม่อยากเอาเรื่องนี้มาพูดบ่อย ไม่อยากทะเลาะ เราก็เข้าใจว่าเขาเรียน เขามีกิจกรรมต้องทำเยอะ ส่วนเราก็เรียนพยบ. ก็จะยุ่งๆหน่อย แต่ก็พอมีเวลา ไม่ถึงกับยุ่งขนาดนั้น เราเคยคิดว่าคนเรามันจะไม่มีเวลาขนาดนั้นเหรอ ไม่มีความรู้สึกอยากเจอ อยากกินข้าวด้วยกันบ้างเหรอ แต่เวลาไปกับเพื่อนมี ตอนนี้เราเลยรู้สึกว่าเรามีแฟนแต่เหมือนไม่มี ที่เราตกลงคบกันกับเขาเราก็อยากมีคนมาแชร์เรื่องแต่ละวัน อยากมีคนที่เราสามารถคุยได้ทุกเรื่อง ที่ผ่านมาเราก็อยู่คนเดียวได้ดีแล้ว ทำไรไปไหนมาไหนคนเดียวได้สบาย เขาก็บอกเราว่า เราเก่ง ไม่มีไรน่าห่วง คงไม่มีไรให้ช่วย เราเลยคิดว่าเราตัดสินใจถูกหรือเปล่าที่เลือกที่จะมีแฟน ตอนอยู่คนเดียวถึงมีเหงาแต่ก็โอเค แต่พอมีแฟนแล้วยังเหงาเรารู้สึกสับสนมาก กว่าเราจะตัดสินใจ กว่าจะกล้าที่จะมีแฟนอีกครั้งมันยากมาก เราเลือกที่จะมีแฟนเราก็อยากจะมีช่วงเวลาที่ดีกับคนๆนึง อยากจะมีความทรงจำกับเขาบ้าง เรารู้สึกน้อยใจ เพราะเราคุยกันเรื่องนี้บ่อยแล้ว เราไม่อยากพูดบ่อย แต่เราก็คิดมากอยู่ดี มันมีรายละเอียดเยอะๆมากๆ ตอนนี้เราสับสนมากว่าจะไปต่อหรือพอแค่นี้ หรือว่าเราเข้ากันไม่ได้ตั้งแต่แรกแล้ว?