คือเรามีแฟนคนนึง นามสมมุติ(ที) คือเราคบกับทีมา2ปีแล้ว เค้าดีมาโดยตลอดไม่ว่าเค้าจะด่าเราว่าเราพูดไม่แคร์เรา เราก็บอกกับตัวเองว่าไม่เป็นไร และร้องไห้คนเดียวบ่อยมาก แต่สุดท้ายเค้าก็ทำให้เราเสียความรู้สึกมามาก จนเราไปเจอคนนึง เราไปรู้สึกดีกับเค้า เลยทำให้ทีเสียใจโดยการไปรู้สึกดีกับคนอื่น แต่เราก็ไปสารภาพผิดกับเค้านะคะเพราะเรารู้สึกผิดมากๆจริงๆ แล้วเค้าก็ให้อภัยเราผ่านมา1-2เดือน จนอยู่มาวันนึง เค้าบอกเราว่า เค้าไม่ไว้ใจเรา เค้าเลยตัดสินใจบอกเลิกเรา แต่สุดท้าย เราก็ยื้อเค้าสุดความสามารถ แทบจะกราบแทบเท้า หลังจากนั้น เค้าก็ทำตัวแย่กว่าเดิม ไม่มีเวลาให้เค้าทำงาน ตั้งแต่ตื่นมา เค้าก็ไม่ได้ทักไม่ได้คุยเลยทั้งวัน แต่เราทุกหาเค้าทั้งวัน ทุกชั่วโมง แต่กว่าเขาจะอ่าน จะตอบ ก็5ทุ่ม ซึ่งเวลา5ทุ่ม เราทั้งง่วงทั้งเหนื่อยกับการเรียน แต่เราก็รอเค้าไปจนถึงตี1-2บ้างก็มี แต่การที่เรารอที มันก็สูญเปล่า กลับมา ทีก็ง่วง จนทำให้ไม่ได้คุยกับอีก มันเป็นแบบนี้มาโดยตลอด2ปี แต่เรารักเค้ามาก เราหวงเค้ามากกเกินไป แต่เราไม่ได้ห้ามให้เค้ายุ่งกับใครนะคะ เราแทบไม่เคยว่าเค้าเรื่องที่เค้าไปเล่นหรือไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นเลย แต่เค้าก็ทนไม่ไหวเพราะเรารักเค้าหรือหวงเค้ามากเกินไป เค้าเลยไล่ให้เราไปเจอคนที่ดีกว่า เราเลยตัดสินใจไป เพราะเราทนไม่ไหวอีกแล้ว แต่เค้าก็ยื้อเรา เค้าบอกว่าจะปรับปรุงตัว เราเลยให้โอกาสเค้า แต่สุดท้าย เค้าก็เป็นเหมือนเดิม ทำตามที่พูดไว้ไมาได้เลย และความรู้สึกเราตอนนี้คือ เราไม่กลัวเสียเค้าไปถ้าาเค้าจะบอกเลิกเรา ความรู้สึกมันพังทะลายมากๆ แต่เราก็ยังรักเค้า ถ้าคุยกันเรื่องนี้หรือเรื่องไหน เค้าก็จะขอโทษเราจอโทษเยเอะมาก เรื่องอะไรที่ไม่ควรขอโทษก็มาขอโทษ มันเหมือนขอโทษเพื่อนที่จะให้มันผ่านไปแบบเฉยๆ แต่เรารักเค้ามากๆเราไม่อยากเสียเค้าไป เราเลยไม่กล้าคุยกับเค้า เราเลยคิดว่า จะเลิก หรือ ไม่เลิก ดี???
คนไม่มีเวลากับคนติดแฟนมาคบกัน จะไปกันรอดไหมคะ? ช่วยเราคิดหน่อยค่ะ