ที่ผ่านเราชอบใครก็ไม่เคยสมหวังสักครั้ง เคยรักคนคนนึงมากๆนาน3ปียอมทำทุกอย่างที่คนอื่นว่าดีทำแล้วสมหวังเราก็ทำแต่ผลก็ออกมาไม่ดีสักครั้ง แต่เราก็ยังเลือกรักเขาปฏิเสธทุกคนที่เข้ามาเพื่อเลือกเขาคนเดียว ผลสุดท้ายเขาบล้อคแชทเราเพียงเพราะว่าเราทักไปทุกวัน    เราเสียใจมากดาวน์อยู่เป็นเดือนๆจนวันนึงเริ่มทำใจได้ ลองคุยกับคนคนนึงเรารู้สึกดีกับเค้านะคะแต่มันจะมีความคิดเข้าหัวมาตลอดว่าเขาจะยอมรับนิสัยเราจริงๆได้มั้ย ถ้าเราจริงจังจริงๆมันจะจบเเบบเดิมรึป่าว จนเราต้องถอยออกมา เริ่มตีตัวออกห่าง เรากลัวการเริ่มต้นมากๆ มันจะมีความคิดเข้ามาในหัวเสมอว่าเมื่อเราเริ่มต้นกับใครสุดท้ายมันก็จะจบแบบเดิมมั้ยยังไงมันจะจบแบบเดิมจนเรากลัวที่จะรักใคร ที่ผ่านมาเราก็มีแอบมองแอบปลื้มคนอื่นๆบ้าง เริ่มไปอยู่ใกล้เขาแอบมองเค้าทุกวัน จนมันรู้สึกเหมือนเดจาวูเลย คนที่แล้วมันเริ่มด้วยการที่เราเป็นแบบนี้แล้วดูสิสุดท้ายแล้วมันเป็นยังไง จนเรากลัวเลยหยุดเริ่มตัดใจเริ่มมองหาข้อเสียเขาเพราะไม่อยากเจ็บอีกแล้ว ไม่อยากพยายามอีกแล้ว ไม่อยากเป็นฝ่ายที่รู้สึกมากกว่าอีกแล้ว  เรารู้สึกว่าที่เป็นตอนนี้มันก็ดีนะเอ็นจอยกับเพื่อนเลี้ยงแมว แต่บางที่มันก็เหงาก็อยากมีแฟนกับเขาบ้าง อยากมีโมเม้นดีๆบ้าง  แต่ไม่ว่ายังไงก็ยังคิดแบบเดิมอยู่ดี เราต้องแก้ยังไงดีคะ ต้องปรับทัศคติยังไงดี