คือเรามีน้องคนนึงคุยๆเลิกมาจะ2ปีแล้วทุกครั้งที่คุยก็เหมือนพี่น้องคุยกันปกติน่ารักๆมีแซวๆกันบ้างแล้วเราก็เริ่มรู้สึกว่าเราตกหลุมรักเขาขึ้นมาแล้วแต่เราก็เริ่มถอยห่างเขาเพราะตอนนั้นเหมือนเค้ายังลืมแฟนเก่าไม่ได้แต่ช่วงที่ถอยห่างก็มีคุยกันบ้างปกติเพราะเราทำธุรกิจร่วมกันมีเต๊าะกันบ้างแบบไม่คิดอะไรแล้วก็กลับมาคุยกันจริงจังอีกประมาณ3-4ครั้งแต่ก็ถอยเพราะเหตุผลหลายๆอย่างเช่น เขาทำแต่งานไม่มีเวลาให้เรา หรือบางครั้งเราก็จับได้ว่าเค้ามีคนคุยคนอื่นอีกแต่เราไม่เคยวีนหรือทักไปบอกเลิกคุยเลยนะคะ ทุกๆครั้งที่เลิกคุยเราจะเป็นฝ่ายถอยมาเงียบๆแต่ก็ยังมีคุยธุระกันเหมือนเดิมในทุกๆครั้งที่ถอยเป็นแบบนี้หลายครั้งจนครั้งนี้เหมือนทุกๆครั้งเรากลับมาคุยกันตอนแรกเขาก็เหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมาไม่ค่อยสนใจแต่ตอนนี้เขาทำกับเราเหมือนแฟนทุกอย่างเราปฏิบัติกันเหมือนแฟนพูดจากกันเหมือนแฟนครั้งนี้เรารักเค้าจริงๆเราก็ว่าเขารักเรา แต่เขาไม่ยอมขอเราเป็นแฟนสักทีแต่ก็ดีนะคะบางทีถ้าเขาขอจริงๆเราอาจจะไม่ตอบตกลงก็ได้เรากลัวว่าถ้าเลิกกันไปจะกลับมาคุยกับแบบที่ผ่านมาไม่ได้แล้วเราก็รู้สึกว่าเขาก็น่าจะรู้สึกเหมือนเรา เราอธิบายความรู้สึกตัวเองไม่ถูกหรอกนะคะเราอยากรู้ว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกันแต่มีความรู้สึกเหมือนแฟนเป๊ะนี่มันดีหรือป่าว แต่ถ้าเป็นแฟนแล้วเลิกกันอ่ะ (เค้ากำลังจะเข้ามหาลัย น้องอยู่ม.5 อายุเท่ากันนะคะแต่น้องดร็อปเรียนแล้วก็เรียกว่าน้องแต่แรกเลยชิน)

ปล.ถ้าเราพิมพ์งงๆต้องขอโทษด้วยนะ เราไม่อยากให้เขาหายไปเราอยากรู้ว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันดีไหม