เรื่องคือ ก่อนคบกันไม่รู้เลยว่าเขาเข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้า หรือเป็นคน 2 บุคลิค
ดูเฮฮา โบ๊ะบ๊ะปกติ พอรู้จักกันมากขึ้น เขาก็เริ่มเล่าทุกๆอย่างให้ฟัง แรกๆเราชอบมากที่เวลาเขามีอะไรก็เล่าให้เราฟัง เรายินดีมาก เพราะเขาบอกว่าเราคือเซฟโซนที่ดีของเขา มีอะไรก็จะเล่า เเต่เรื่องที่เล่าแต่ละวันแต่ละเรื่อง คือเรื่องเดิมๆ เรื่องที่ทำงาน ที่บ้าน คือมีเเต่เรื่องเศร้า พอคุยกับเราได้สักพักเหมือนจะดีขึ้น ก็จะมีประโยคอึดอัดใจของเขาว่า เขาเศร้า ไม่ดีๆๆๆๆ คือในทุกๆวันตอนนี้มันไม่ดีไปหมดเลย ใช่เค้าเป็นคนคิดมาก แต่เขาลืมคิดไปหรือเปล่าว่า เราเองก็รับไม่ไหวแล้วเหมือนกัน แต่เราก็ไม่เคยพูด เราให้คำปรึกษามาตลอด แต่สุดท้ายเขาก็จะเชื่อในสิ่งที่เขาเลือก คือเลือกที่จะฟังเพลงเศร้า เลือกที่จะคิด 
 
ปัจจุบันมันหลายเป็น เราเป็นผู้ฟังเขาทั้งหมดเลย เเม้กระทั่งปัญหาที่ต้องช่วยกันเคลียร์ระหว่างเรากับเค้า เราเองก็ต้องเก็บความรู้สึกนั้นไว้ เพื่อรอเวลาจะพูด แต่มันเหมือนจะไม่มีโอกาศได้พูด เพราะทุกๆเวลา ทุกๆวันเขาเศร้าไปหมด  เราเองก็อึดอัด อยากเล่าอะไรบ้าง ระบายบ้าง แต่ก็กลัวว่าเขาจะหนัก เจออะไรมาเยอะ  
 
จะทำยังไงดี เราห่วงเขานะ ห่วงจนบางครั้งมันจะกลายเป็นเรื่องของเราไปแล้ว และเราก็เองเครียดจนร่างกายเราฟื้นฟูอาการป่วยไม่ได้ แต่เราโชคดีที่เป็นคนจัดการความรู้สึกตัวเองได้ไว เเต่มันกลายเป็นเราคุยกะแฟนเราไม่มีความสุขไปด้วยเเล้ว ในแต่ละครั้ง เพราะเขาเอาแต่เรื่องไม่ดี เรื่องแย่ เรื่องเศร้า มาพูดกะเรา จนจะไม่มีบทสนทนาร่วมกันอยู่แล้ว 
 
จะว่าเป็น toxic ของเราเลยก็ว่าได้ เพราะบางวันเราอารมดีมา พอได้คุยกะเขา ซึ่งมีเล่าแต่เรื่องตัวเอง เรื่องที่เจอ มันแย่นั้นนู้นนี้ เราเองก็รู้สึกเเย่ไปด้วย
 
เคยพยายามเอาตัวเองออกมา เพราะรู้สึกว่ามันมากเกินไปสำหรับเรา เเต่ก็เเคร์เค้า ห่วงเค้า แต่ก็อยากให้เขาถามเราบ้าง 
 
เราควรจัดการความรู้สึกนี้กับเขายังไง