คำถามนี้ค่อนข้างจะละเอียดอ่อนเกี่ยวกับพระพุทธศาสนานะครับ

มีความรู้สึกว่าแค่เกิดมาแล้วก็พ่ายแพ้ให้กับสิ่งที่เรียกว่าบุพการีแล้ว
ไม่ว่าเราจะล่วงเกินทั้งกายวาจาใจสุดท้ายถ้าทำลงไปแล้วแล้วมาสำนึกผิดทีหลังมันก็บาปอยู่ดี
บุญคุณของการให้กำเนิดและบุญคุณของการเลี้ยงดูมันไม่มีวันที่จะชดใช้จนหมดได้จริงๆเหรอ
หากพ่อแม่ตีเราด้วยเจตนาที่จะสอนบทเรียนให้กับเราแล้วถ้าหากเราตีพ่อแม่ด้วยเจตนาที่จะสอนบทเรียนให้กับพ่อแม่แบบนี้ใครบาปมากกว่ากันครับ
สุดท้ายแล้วเราก็ไม่สามารถโกรธเคืองหรือเคียดแค้นสิ่งที่เรียกว่าบุพการีได้สุดท้ายเราก็จะบาป