เราทำไรก็ผิดตลอดเลย เรากลายเป็นคนกลัวเขาว่า กลัวเขารำคาญ กลัวเขาวีน กลัวเขาดุขนาดเวลาไอเวลาเปิดเสียงอะไรดังๆเรายังกลัวหรือทุกครั้งเวลาเราทะเลาะกันเราจะยิ่งกลายเป็นกลัวเขาทำร้าย เรารัสึกทำไรก็ไม่ดีสักอย่าง และเขาก็ไม่เคยรู้เลยว่าเรากลัวเขาไปแล้วกลัวการโดนทำร้ายร่างกาย นอยด์ งอน โกรธ น้อยใจ เราทำได้แค่ เงียบ เท่านั้น เงียบ เท่านั้นที่จะดี เขาไม่เคยงัอเราเลย ชอบพูดึำแรงๆใส่เราทุกอย่างไม่เคยขอโทษเวลาทำเรา เราไม่ได้เป็นแฟนที่ดีให้เขาเลย มีคำนึงที่ฝังใจเรามากและเราก็ลืมไม่ได้ “ ถ้าไม่มีเราชีวิตเขาจะดีแบบดีเลย “ อยู่กับเราแล้วประสาทอยู่กับเราแล้วไม่มีความสุข เราว่าเราทำเต็มที่ที่สุดแล้ว เราหมอบความรักให้เขาเต็มที่มาโดยตลอดแล้ว เราใจเย็นกับเขามามากแล้ว เขาไม่ได้ดูแคร์แล้วหรือรักเราเลย เขาไม่ได้ดูเป็นห่วงเรา เขาทำให้เรารู้สึกว่าเขาไม่ใช่ความสบายใจของเราอีกแล้วเราไม่กล้าบอกอะไรเขาอีกเลยเขาอคติกับเราไปแล้ว เขาเคยบอกเรา เราไม่เหมือนแฟนเก่าเขาเลย แฟนเก่าเขายังดีกว่าไม่งี่เง่าแต่แฟนเก่าเขานอกใจเขาเพราะแฟนเก่าไม่ได้รักเขาเท่าเราแต่ไม่รัทำไมเราต้องไปรักคนแบบนี้ด้วยเราให้ความรักผิดคนจริงๆ เราเหนื่อย เราอยากพัก เราไม่อยากรักใครแล้ว ทำไมเราต้องมาเจอคนแบบนี้ เราอยากออกจากอะไรแบบนี้ เราทำไม่ได้ ต่อให้เราออกมาเขาก็คิดไม่ได้อยู่ดี เราทำเต็มที่ทุกอย่างละอะเราไม่เคยได้สิ่งตอบแทนที่มันคุ้มค่ากับที่เราหมอบให้เขาสักอย่างเราทำตัวเป็นนางเอกหรอ แฟนเราชอบว่าเราว่าทำทรง ทำตัวเป็นนางเอก ทั้งที่คำพูดนางแต่ละคำพูดทำร้ายจิตใจเรามากๆอะ เมื่อไหร่แฟนเราจะสำนึกได้สักที เราหมดพลังสู้แล้วอะ😭😭😭😭😭😭