เราเป็น เด็ก ตจว. มาเรียนกรุงเทพค่ะ ฐานะค่อนข้างดีเข้าเรื่องเลยนะคะ แต่ก่อนเราเฉยๆกับพ่อแม่แฟนมากๆเลยค่ะ เคารพปกติตอนเจอกันกับพ่อแม่แฟนครั้งแรก เขาก็ให้มาอยู่บ้านเขาค่ะ ห้ามออกไปอยู่เอง ไม่อยากให้ลูกชายออกจากบ้านแม้ว่าจะเรียนจบมีงานทำ ต่อให้แต่งก็ต้องมาอยู่ เราตกใจมากเลยค่ะ เพราะเราอยู่คนเดียวในกรุงเทพมาตั้ง6ปี พ่อแม่เราไม่เคยว่าอะไรเลยเราไม่เคยขอเงินพ่อแม่ด้วยนะคะ ทำธุรกิจเองตั้งแต่ ปวช1 จนตอนนี้กำลังเรียน ปี 2 มหาวิทยาลัยค่ะส่งตัวเองเรียนทุกอย่างจ่ายเองหมด เราเคยดรอปปีนึงเพราะจะมาจริงตังกับธุรกิจเขาว่าเราโง่เรียนไม่ได้ค่ะ พ่อแม่ฝั่งผู้ชายก็ไม่ได้รวยอะไรขนาดนั้นนะคะบ้านก็อย่างเช่าอยู่อยู่ในชุมชนแคบๆที่ไม่มีทางเดิน แถมมีแต่คนขี้นินทา เสียงดัง คนเมามาสุมอยู่เพราะเป็นร้านขายของ เราไม่ได้กระแดะนะคะเคยอยู่แล้ว 3 เดือนอยู่ไม่ได้เลยออกมาเขาหาว่าเราไม่เอาครอบครัวทั้งที่เรามีคอนโดอยู่สบายๆ คนไม่วุ่นวาย +กับเราทำงานใช้สมองหนักมากแล้วก็เรียนแถมยังต้องมาหนักใจกับสังคมแต่ละวันไม่พอนะคะแม่เขาชอบมารื้อของในห้องของเราว่าเราใช้อะไรบ้าง ดูๆรื้อๆแล้วเอาไปพูดให้คนในชุมชนได้ยิน พ่อแม่เขาค่อนข้างประสาทนิดๆต้องทำตามคำสั่ง ขี้บ่นมากๆๆๆ ขี้ติ แถมเขาว่าบ้านเราจนด้วยค่ะ ทั้งที่ลูกชายเขาและเขาเองไม่เคยไปบ้านต่างจังหวัดของเราเลยว่าสารพัดอย่าง เราเกลียดครอบครัวเขามากๆเลยค่ะ แต่ลูกเขาดี แบบนี้เราต้องเลิกกับลูกเขาใช่ไหมคะ เราถึงจะไม่เจอเขาอีก มันไม่มีวิธีอื่นแล้วใช่ไหมคะ🥺