คือก่อนหน้านี้เราเป็นคนที่แคร์คนอื่นมากๆ พี่น้อง ญาต ผู้ใหญ่ กลัวเค้าไม่อยากคุยด้วยกลัวเขาไม่เอ็นดู หรือกลัวว่าเวลาเดือดร้อนจะไม่มีใครช่วยเหลือ เราเลยมักไม่ค่อยมีใครเกรงใจ และโดนด่าทอจากผู้ใหญ่อยู่ตลอด 

ตอนนี้เราโตขึ้นจึงเริ่มเถียงในสิ่งที่เวลาโดนด่าแรงมากๆแล้วทำให้รู้สึกแย่ แต่หลังๆเราเถียงทุกคนหมดเลยเพราะเรากรองแล้วว่าสิ่งที่เขาด่าเราไม่ได้ผิดอะไรเลย แถมเวลาที่เราเดือดร้อนก็ไม่เคยมีใครช่วย 

ตอนนี้เราตัดทุกคนที่ทำให้เราเสียสุขภาพจิตในระยะเวลาที่เร็วเกินไป เลยทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยว เราเข้าใจอาการตัวเองดีว่าความรู้สึกเราเป็นอย่างไร เพียงแต่เราไม่สามารถระบายให้ใครฟังได้ 

เราไม่ได้เหงานะคะ แต่เราจะรู้สึกนอยๆเมื่อนึกว่าตัวเองกำลังต่อต้านคนมากมายอยู่ เรานอยแบบนี้มาเป็นอาทิตย์แล้วเพราะล่าสุดพึ่งเถียงกับลุงที่เคยตบหน้าเราตอนเด็กๆ สองรอบ รอบนี้เราเลยโต้กลับแบบหยาบคาย เราไม่ได้รู้สึกผิดนะคะแต่เรารู้สึกว่าทำไมการที่เราปกป้องตัวเองถึงถูกคนอื่นมองกว่าเป็นเด็กก้าวร้าว ทั้งๆที่เราไม่เคยตบลุงคนนั้นคืนเลยสักครั้ง แต่เค้าทำร้ายเรามา 2 รอบแล้ว ตอนนี้เราโตขึ้นแล้ว เรารู้แล้วว่าควรต้องปกป้องตัวเอง แม่เราก็เป็นคนอ่อนแอ ไม่เคยโต้ตอบกับใคร เวลาที่เราโดนทำร้ายจึงไม่มีใครปกป้องเราเลย ครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่ ทุกคนอยู่เป็นกลุ่มและมักจะกดขี่ เรากับแม่และพี่สาว ขนาดหลานสาว 3 ขวบมาตบตีเรา เรายังไม่สามารถสั่งสอนหลานได้เพราะถ้าทำแบบนั้นพ่อแม่เขาจะมาด่าเรา เราก็ด่ากลับตลอดนะคะ แต่พอด่าเสร็จคนที่โดนผลกระทบจากคำแย่ๆพวกนั้นกลับมีแค่เรา

หรือเราควรแก้ที่จิตใจตัวเองก่อน เราอยากไปพบแพทย์นะคะ แต่กลัวโดนมองว่าบ้า กลัวโดนมองว่าคิดไปเอง
ใครพอมีวิธีคิดดีๆแนะนำมั้ยคะ