คือเราทำงานส่วนแฟนเรียน แค่ชีวิตประจำวันก็ไม่ตรงกันแล้ว แต่คือเรานั่งรอแฟนกลับบ้านทุกวันเลยค่ะ เราไม่ได้ไปไหนเลยพอเราจะไปเค้าก็จะแบบให้ไปนะ แต่ก็เหมือนไม่อยากให้เราไป ส่วนเค้าอยากไปไหนก็ไปไม่กลัวเราโกรธเรางอนเลยค่ะ แต่เราก็บอกเค้าไปนะคะว่าเราแทบไม่มีเพื่อนเลย เราเหงาเค้าก็บอกเธอก็ไปเจอเพื่อนเธอสิเราไม่ได้ห้าม ความจริงเราแค่อยากอยู่กับเค้า แต่ถึงอย่างงั้นถ้าเราไปจริงๆเค้าก็หาข้ออ้างไม่ให้เราไปอยู่ดี 
   ล่าสุดคือเรารอกลับบ้านคือมันเริ่มมืดแล้วไปไหนไม่บอกสรุปไปเตะบอล จริงๆเราก็ให้ไปนะคะแต่บางทีบอกกันบ้าง แต่จริงๆคือเค้าแคร์แต่ตัวเองมากกว่า คือถ้าเค้าเข้าใจเราสักนิดว่าคนรอกลับบ้านมันเป็นยังไง เค้าจะไม่ทิ้งเรารอแบบนี้ พอเราพูดเค้าก็บอกเราก็ไม่ได้ไปมีผู้หญิงคนอื่น ทีเราจะไปกับเพื่อน เค้าไม่อยากให้เราไป ความสุขของเรากับเค้าต่างกัน แค่เข้าใจเราสักนิด บางวันเรารอกินข้าว กลับมาบ้านบอกทานแล้วคือเราเสียใจมาก พอวันไหนเราทานก่อนก็มางอนว่าเค้ายังไม่ได้กินข้าว เอาจริงๆคือสิ่งที่แฟนทำกับหนู หนูทำกลับบ้างนางรับไม่ได้ อันนี้ใช่คนเห็นแก่ตัวมั้ยคะ คือเราเสียใจมากจริงๆ มันมีหลายอย่างที่อยากจะเลิกแต่พอเค้าขอโทษก็ไม่วายจาให้โอกาส เอาจริงๆเราก็โง่จริงๆนั่นแหละค่ะ