ความรักผมมันเเย่มากๆเลย
ผมอายุ27มีเเฟนมาเเล้ว2คน โดนนอกใจทั้ง2คนเลย คนเเรกก่อนผมไปเรียนที่ตปท. อยู่ตปท.8ปีก็ไม่มีเเฟนเลย เพราะเรียนเเละทำงาน กลับมาไทยได้5ปีมาเจอเเฟนคนที่พึ่งเลิกล่าสุด คบมา4ปี ผมจับเขาได้เขามีคนอื่นคุยมาซักพักเเล้วเเต่เขาบอกผมว่าผมไม่ซัพพอตตัวเขาเลย ผมก็งงมากๆพราะให้ทุกๆอย่างเเล้วทุ่มกับความรักครั้งนี้มากๆเพราะมีเเพลนเเต่งงานกับเขา ทำให้ผมเข็ดมากๆเเล้วยังไม่สามารถลืมเรื่องราวดีๆได้เเต่ก็รับความจริงไม่ได้ซักที ผมอยากมีคนที่เข้าใจผมบ้างซักคน จริงใจกับผมซักคน เป็นคำถามตัวเองหลายอย่างว่าทำไมมันไม่ลืมเรื่องราวของเขาได้ซักทีหรือว่าจริงๆเเล้วผมควรอยู่คนเดียว หรือผมควรต้องทำอย่างไร คนใหม่ๆเข้ามาผมก็กลัวว่าจะโดนทิ้งอีก ทำไมจะมีผู้หญิงที่จริงใจกับเราซักที มันไม่ง่ายเลยนะที่จะเริ่มใหม่ เราก็คิดเสมอว่าคนใหม่ย่อมดีกว่าคนเก่าเสมอ เเต่ทุกวันนี้คือผมเหมือนมีเกราะป้องกันไม่อยากสัมพันกับใครอีก เพราะผมกลัวเเค่ขอไลน์ ยังไม่กล้าเลย
มีคนบอกว่ารักตัวเองให้มากๆ ผมก็รักตัวเองเเล้วพัฒนาตัวเอง เเต่ความทรงจำต่างๆมันยังวนอยู่ในหัวจนเเทบจะเหงาไม่ไหว ทนไม่ไหว
มีเเต่คนบอกพร้อมทุกอย่างไม่ว่าจะฐานะ หน้าตาก็ไม่ได้เเย่ การศึกษาผมก็เรียนต่างประเทศ
เเต่ผมอยากถามว่าผมเลือกอะไรได้บ้าง ผมอยากเลือกที่จะไม่เจ็บเเบบที่ผ่านมาอีกเเล้วได้ไหม ขอร้อง ทำไม?🥺
ผมเจ็บมากๆกับเรื่องความรัก ทำไม่ต้องโดนทิ้งเเบบนี้ทุกที ผมชายอย่างผมมันเเย่ตรงไหนที่ทุ่มกับเรื่องความรักมากๆมันผิดด้วยหรอที่เรารักใครซักคนเเบบยริสุทธิ์ใจเเต่ได้ผลตอบรับมาเป็นเเบบนี้?
ทำไมผมถึงจะลืมเเฟนเก่า>ทำไมผู้ชายอย่างผมถึงโดนทิ้งเสมอ?
ผมอายุ27มีเเฟนมาเเล้ว2คน โดนนอกใจทั้ง2คนเลย คนเเรกก่อนผมไปเรียนที่ตปท. อยู่ตปท.8ปีก็ไม่มีเเฟนเลย เพราะเรียนเเละทำงาน กลับมาไทยได้5ปีมาเจอเเฟนคนที่พึ่งเลิกล่าสุด คบมา4ปี ผมจับเขาได้เขามีคนอื่นคุยมาซักพักเเล้วเเต่เขาบอกผมว่าผมไม่ซัพพอตตัวเขาเลย ผมก็งงมากๆพราะให้ทุกๆอย่างเเล้วทุ่มกับความรักครั้งนี้มากๆเพราะมีเเพลนเเต่งงานกับเขา ทำให้ผมเข็ดมากๆเเล้วยังไม่สามารถลืมเรื่องราวดีๆได้เเต่ก็รับความจริงไม่ได้ซักที ผมอยากมีคนที่เข้าใจผมบ้างซักคน จริงใจกับผมซักคน เป็นคำถามตัวเองหลายอย่างว่าทำไมมันไม่ลืมเรื่องราวของเขาได้ซักทีหรือว่าจริงๆเเล้วผมควรอยู่คนเดียว หรือผมควรต้องทำอย่างไร คนใหม่ๆเข้ามาผมก็กลัวว่าจะโดนทิ้งอีก ทำไมจะมีผู้หญิงที่จริงใจกับเราซักที มันไม่ง่ายเลยนะที่จะเริ่มใหม่ เราก็คิดเสมอว่าคนใหม่ย่อมดีกว่าคนเก่าเสมอ เเต่ทุกวันนี้คือผมเหมือนมีเกราะป้องกันไม่อยากสัมพันกับใครอีก เพราะผมกลัวเเค่ขอไลน์ ยังไม่กล้าเลย
มีคนบอกว่ารักตัวเองให้มากๆ ผมก็รักตัวเองเเล้วพัฒนาตัวเอง เเต่ความทรงจำต่างๆมันยังวนอยู่ในหัวจนเเทบจะเหงาไม่ไหว ทนไม่ไหว
มีเเต่คนบอกพร้อมทุกอย่างไม่ว่าจะฐานะ หน้าตาก็ไม่ได้เเย่ การศึกษาผมก็เรียนต่างประเทศ
เเต่ผมอยากถามว่าผมเลือกอะไรได้บ้าง ผมอยากเลือกที่จะไม่เจ็บเเบบที่ผ่านมาอีกเเล้วได้ไหม ขอร้อง ทำไม?🥺
ผมเจ็บมากๆกับเรื่องความรัก ทำไม่ต้องโดนทิ้งเเบบนี้ทุกที ผมชายอย่างผมมันเเย่ตรงไหนที่ทุ่มกับเรื่องความรักมากๆมันผิดด้วยหรอที่เรารักใครซักคนเเบบยริสุทธิ์ใจเเต่ได้ผลตอบรับมาเป็นเเบบนี้?