คือผม บอกชอบคนๆนึงไป เเล้วเราก็เราก็ตกลงเป็นเเฟนกัน
เเต่หลังจากนั้นได้ไม่นาน เราก็ทะเลาะกันบ่อยๆ
เธอบอกว่า.
พร้อมที่จะมีใครหรือยังกันเเน่
ทำอะไรก็ไม่ได้เรื่องสักอย่าง
พูดก็ไม่เป็นคำพูด. ชอบพูดอะไรเเบบไม่คิด
ทบทวนตัวเองก่อนไหม?
คือ ตัวผมไม่เคยมีเเฟนเลยสักคนเดียวเลยน่ะครับ
ก็ประมานว่าพึ่งได้ครูคนเเรกมาสอนวิชานี้เลยล่ะ
เพราะตัวผม. เป็นคนที่เเบบว่า
ชอบพูดเล่น เเล้วก็.  ไม่คิดจะใส่ใจใครเท่าไร
เเต่ตั้งเเต่
ตั้งเเต่ผมได้คบกับ เขา ผมก็พยายามที่ที่ปรับปรุงนิสัยตัวเองมาตลอด
เเต่บางครั้งผมก็มีผิดจังหวะจนเราทะเลาะกัน
วันนี้เธอถามผมว่า
ขออนุญาติเอ่ยชื่อตัวเองครับ
กิดพร้อมจะมีใครรึยัง?
ผมก็นั่งทบทวนตัวเอง เเละผมก็คุยกับเธออีกครั้งเเละผมก็บอกว่า
ผมจะพิสูจนณรงค์ให้เห็นว่าผมทำได้ ขอให้เชื่อใจผมนะครับ
เเต่ผมยิ่งทำเท่าไร มันเหมือนยังไม่พอ
มันขาดอะไรไปอีกครับ
ผมน่ะ ยอมทิ้ง นิสัยเเย่ๆของผมได้เพื่อเขา ผมทำได้
ไม่ได้ฝืนเลยครับ. มันตั้งใจจริงๆ
เวลาที่เราคบกันยังไม่นานเท่าไรครับ
เเต่ตัวผมก็ไม่คิดที่จะมองใครอีกเลย
อยากจะหยุดไว้ที่ตรงนี้เท่านั้น.
ผมคิดว่าผมพร้อมนะ สำหรับเขาถึงอาจจะไม่เต็มร้อย
เเต่ผมต้องทำยังไงเพิ่มดีครับ
หรือต้องรอเวลาต่อไป
ป.ล.เราอยู่ไกลกันครับ ไม่ได้ใช้เวลาจับมือหรือสวมกอดเเต่อย่างใด
ขอคนที่เป็นเเสงสว่างให้ผมด้วยครับ😭😭😭