สวัสดีค่ะ ที่มาตั้งกระทู้นี้ก็เพราะอยากระบายความรู้สึก และอยากฟังความคิดเห็นของคนอื่นๆว่าคิดยังไงกับรักของเราในครั้งนี้

แฟนเราเป็นซึมเศร้าค่ะ เขาไม่สามารถทำงานประจำได้เหมือนแต่ก่อน เราพาเขาไปหาหมอในทุกๆครั้ง แต่อาการของเขาดูไม่ได้ดีขึ้นเลย ยังซึมยังดิ่งอยู่บ่อยครั้ง เขาไม่กล้าที่จะทำงานประจำเพราะเคยลองแล้วไม่โอเค ซึ่งงานที่เขาทำอยู่ในตอนนี้ไม่สามารถหาเงินได้มากพอ

เราเป็นคนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเกือบทุกอย่าง ค่าเช่าห้อง ค่ากิน ค่าหนี้บัตรของเขา ก่อนหน้านี้เราหาเงินได้เยอะเลยไม่รู้สึกเป็นปัญหา จนกระทั่งเราหาเงินไม่ได้เท่าเดิม เราช่วยเขาแต่ตัวเราเองกลับเริ่มเป็นหนี้มากขึ้น มันมีค่าใช้จ่ายมาหลายอย่างที่ไม่คาดคิดเข้ามา ซึ่งเราก็จำเป็นต้องช่วยจริงๆ ตอนนี้เราเริ่มเหนื่อย เราร้องไห้มากขึ้นเวลารู้สึกไม่มีเงิน เราน้อยใจทำไมคนอื่นมีแฟนดีๆสามารถให้อะไรได้

แต่ที่ผ่านมาเราก็มีความสุขกับแฟนมากๆ เรารักเขามาก เขาอยู่คนเดียวในกรุงเทพฯไม่มีพ่อแม่มาใส่ใจ ไม่มีใครสนใจเขาเลย ยิ่งเขาเป็นซึมเศร้าเขาไม่เคยเอ่ยปากให้ที่บ้านช่วยอะไร ที่ผ่านมาแฟนคอยเทคแคร์ดูแลเราอย่างดี เราทำงานมาแฟนก็ทำงานมาแต่แฟนจะมานวดให้ ช่วยทำงานบ้าน ช่วยอะไรที่เราขอหรือไม่ต้องขอให้หมด เป็นแฟนที่เราแลกเปลี่ยนความคิดกันได้เป็นอย่างดี ทุกอย่างดูโอเคไปหมด แต่มันติดที่เรื่องเงิน...

เขาพยายามจะหาให้มากขึ้น แต่มันก็ไม่รู้จะมากขึ้นได้แค่ไหน ตอนนี้ความฝันที่จะมองเห็นการแต่งงานหรือการมีลูกเราแทบไม่อยากคิดเลย เรามองไม่เห็น

เรากับแฟนถึงกับกอดกันร้องไห้ แฟนขอโทษที่ให้อะไรเราไม่ได้ แฟนบอกเราหน้าที่การงานดี มีความสามารถ เจอคนอื่นๆได้อีกเยอะ แต่แฟนก็กลัวที่จะเสียเราไปเพราะแฟนเป็นซึมเศร้าที่ผ่านมาไม่เคยกล้ารักใครเลย จนมารักเรา มีเราเป็นแฟนคนแรก

ทำไมชีวิตคนเรามันถึงทรมานได้ขนาดนี้ เราควรทำไงต่อไปดี