สืบเนื่องจากภาคแรก
https://ppantip.com/topic/41638451
ผมโดนอ่วมเหมือนกัน ขอบคุณทุกความเห็นที่เข้ามาแลกเปลี่ยนกัน ..... จากวันนั้น ถึงวันนี้ สองเดือน ... ลูกก็มีการซ้อมเปียโนเอง แต่ไม่ได้มาก การซ้อม ไม่ให้พ่อแม่เข้าร่วมฟัง ก็ทำไปเรื่อยๆ ขยันบ้าง ขี้เกียจบ้าง แต่ก็ทำตลอด ไม่มีการบังคับจากผมแต่อย่างใด .... การซ้อมก็แล้วแต่เด็กจะทำ ไม่มีครู ไม่บังคับอะไร อยากเลิกซ้อม ก็ไม่เคยว่า ไม่ได้โกรธ อะไร ..... มีพูดให้กำลังใจบ้าง ว่า เทอมที่แล้ว วิชาดนตรี ก็ได้เกรด 4 สบายๆ เพราะลูกมีพื้นฐานมาแล้ว ถ้าคิดว่าอยากรักษาไว้ก็ฝึกต่อ ไม่ชอบก็เลิก ....
มาเทอมสอง การเปลี่ยนแปลงมาถึง วิชาดนตรีที่โรงเรียน ให้เด็กจัดกลุ่ม 6 คน เล่นดนตรี เพลงอะไรก็ได้ ผลลูกได้เป็นหัวหน้ากลุ่ม เพราะเพื่อนๆรู้ว่าเล่นเปียโนเป็น ลูกก็กำหนดเพลง AT MY WORST มีหน้าที่เล่นเปียโนเป็กแกนหลัก ถึงแกไม่พูด แต่ผมดูออกว่าแกภูมิใจในตัวเองครับ ที่ได้รับการยอมรับ จากสิ่งที่เคยไม่เห็นค่ามัน .....
มาแบบนี้ แรงสนับสนุน ของพ่อต้องมา .... ตอนนี้ ผมจ้างครูเปียโนมาสอนที่บ้านเลย โดยถามความสมัครใจของลูกก่อน ตกลงอยากเรียนครับ มุมมองของลูกกับเปียโนเปลี่ยนไป เพลงที่เล่นก็จะเป็นพวกเพลงฮิต ป๊อบ และมีคลาสสิคบ้างเพื่อฝึกฝีมือ แต่ไม่ได้เน้นสอบแข่งอะไร จะเป็นเพื่อการบันเทิง เรียนครังแรกไปอาทิตย์ที่แล้ว ซ้อมทุกวันเลย เพลงที่จะสอบ และยอมให้ พ่อแม่ ฟังได้แล้ว วันนี้เป็นครั้งที่สองที่เรียน ผมเลยมาพิมพ์อยู่นี่รอครูสอน ....
ตอนที่ฟังลูกดีด ความปลาบปลื้มของผมมันจุกอก สิ่งที่ผมหวังได้เห็นตั้งแต่ลูกเด็กๆ ลงทุนลงแรงไป ไม่ศูนย์เปล่า ลูกรับรู้ได้ ว่าสิ่งที่เราให้เขา มันเป็นสิ่งที่ดีๆทั้งนั้น ....... ผมสรุปได้เลย บางอย่างเราต้องลงมือทำก่อน เพราะจะให้เขามาตัดสินใจเอง บางทีก็ช้าเกินไป แต่บางอย่างก็ต้องถามเจ้าตัวก่อนนะ ดูเป็นอย่างๆไป ..... แบบภาษาอังกฤษ ผมก็เริ่มให้แกเรียนเลยโดยไม่ถามความชอบก่อน ตอนนี้เรียนภาคภาษาอังกฤษแล้ว ไม่ได้ถามความชอบเหมือนกัน ก็ไม่รู้ถูกหรือผิด ในสังคมพันทิพ แต่ตอนนี้ ดู หนัง ฟังเพลง พูด อ่าน เขียน อังกฤษ สบาย .... สรุป ผมเป็นพ่อแบบที่ผมเป็นนี่แหละ ......
เด็กไม่ชอบเรียนเปียโน กับทางเลือกของผู้ปกครอง .... (ภาคต่อ)
https://ppantip.com/topic/41638451
ผมโดนอ่วมเหมือนกัน ขอบคุณทุกความเห็นที่เข้ามาแลกเปลี่ยนกัน ..... จากวันนั้น ถึงวันนี้ สองเดือน ... ลูกก็มีการซ้อมเปียโนเอง แต่ไม่ได้มาก การซ้อม ไม่ให้พ่อแม่เข้าร่วมฟัง ก็ทำไปเรื่อยๆ ขยันบ้าง ขี้เกียจบ้าง แต่ก็ทำตลอด ไม่มีการบังคับจากผมแต่อย่างใด .... การซ้อมก็แล้วแต่เด็กจะทำ ไม่มีครู ไม่บังคับอะไร อยากเลิกซ้อม ก็ไม่เคยว่า ไม่ได้โกรธ อะไร ..... มีพูดให้กำลังใจบ้าง ว่า เทอมที่แล้ว วิชาดนตรี ก็ได้เกรด 4 สบายๆ เพราะลูกมีพื้นฐานมาแล้ว ถ้าคิดว่าอยากรักษาไว้ก็ฝึกต่อ ไม่ชอบก็เลิก ....
มาเทอมสอง การเปลี่ยนแปลงมาถึง วิชาดนตรีที่โรงเรียน ให้เด็กจัดกลุ่ม 6 คน เล่นดนตรี เพลงอะไรก็ได้ ผลลูกได้เป็นหัวหน้ากลุ่ม เพราะเพื่อนๆรู้ว่าเล่นเปียโนเป็น ลูกก็กำหนดเพลง AT MY WORST มีหน้าที่เล่นเปียโนเป็กแกนหลัก ถึงแกไม่พูด แต่ผมดูออกว่าแกภูมิใจในตัวเองครับ ที่ได้รับการยอมรับ จากสิ่งที่เคยไม่เห็นค่ามัน .....
มาแบบนี้ แรงสนับสนุน ของพ่อต้องมา .... ตอนนี้ ผมจ้างครูเปียโนมาสอนที่บ้านเลย โดยถามความสมัครใจของลูกก่อน ตกลงอยากเรียนครับ มุมมองของลูกกับเปียโนเปลี่ยนไป เพลงที่เล่นก็จะเป็นพวกเพลงฮิต ป๊อบ และมีคลาสสิคบ้างเพื่อฝึกฝีมือ แต่ไม่ได้เน้นสอบแข่งอะไร จะเป็นเพื่อการบันเทิง เรียนครังแรกไปอาทิตย์ที่แล้ว ซ้อมทุกวันเลย เพลงที่จะสอบ และยอมให้ พ่อแม่ ฟังได้แล้ว วันนี้เป็นครั้งที่สองที่เรียน ผมเลยมาพิมพ์อยู่นี่รอครูสอน ....
ตอนที่ฟังลูกดีด ความปลาบปลื้มของผมมันจุกอก สิ่งที่ผมหวังได้เห็นตั้งแต่ลูกเด็กๆ ลงทุนลงแรงไป ไม่ศูนย์เปล่า ลูกรับรู้ได้ ว่าสิ่งที่เราให้เขา มันเป็นสิ่งที่ดีๆทั้งนั้น ....... ผมสรุปได้เลย บางอย่างเราต้องลงมือทำก่อน เพราะจะให้เขามาตัดสินใจเอง บางทีก็ช้าเกินไป แต่บางอย่างก็ต้องถามเจ้าตัวก่อนนะ ดูเป็นอย่างๆไป ..... แบบภาษาอังกฤษ ผมก็เริ่มให้แกเรียนเลยโดยไม่ถามความชอบก่อน ตอนนี้เรียนภาคภาษาอังกฤษแล้ว ไม่ได้ถามความชอบเหมือนกัน ก็ไม่รู้ถูกหรือผิด ในสังคมพันทิพ แต่ตอนนี้ ดู หนัง ฟังเพลง พูด อ่าน เขียน อังกฤษ สบาย .... สรุป ผมเป็นพ่อแบบที่ผมเป็นนี่แหละ ......