ทุกคนเคยมีปัญหาอะไรกับครอบครัวที่บ่อยที่สุดแล้วไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไรมั้ยคะ?ตอนนี้เราเคลียดมาก
คือเราทะเลาะกับป้าบ่อยมากคือทุกวันเลยก็ว่าได้ค่ะไม่มีวันไหนที่เราจะคุยกันดีๆสักวันยกเว้นวันที่เค้าไม่อยู่หรือเราอยู่กับเพื่อน
บางครั้งเราก็เข้าใจว่าเค้าเป็นห่วงแต่เค้าใช้คำพูดที่มันรุนแรงมากแล้วเราข้างข้างเซ็นสิทีฟกับคำพูดหรือการกระทำมากค่ะครอบครัวเรามีปัญหากันเยอะมากๆตั้งแต่แม่เราเสียชีวิตไป5ปีก่อนเราเลยถูกป้าเลี้ยงดูแทนแม่ส่วนพ่อก็จะส่งเงินให้เป็นสัปดาห์แล้วให้ป้าจัดการเรื่องเงินของเรา
แล้วคือเรื่องที่ทะเลาะกันบางเรื่องคือมันสามารถปล่อยผ่านไปได้อะค่ะแบบบ้านคนอื่นเค้าไม่มีปัญหากันแต่มีปัญหาแค่บ้านเราอย่างเช่นวันนั้นเป็นวันเสาร์เราเหนื่อยกับการเรียนๆมากๆเพราะที่โรงเรียนมีกิจกรรมทั้งอาทิตเราเลยอยากนอนตื่นสายอยากพักผ่อนร่างกาย แล้ววันนั้นเราได้ยินป้าบ่นว่าเราตื่นสายแล้วก็ด่าๆเราเลยตื่นเราก็ทำเป็นไม่สนใจจนเค้าพูดว่า" เนี่ยตอนกลางคืนคุยแต่กับเพื่อนไม่หลับไม่นอนเลยตื่นสายไม่คุยกับเพื่อนสักวันจะตายมั้ย"เราเลยไม่อยากทนเพราะเวลามีปัญหาอะไรเค้าก็จะโทษแต่เพื่อนเราทั้งที่มันไม่เกี่ยวกันเลยคือคืนวันศุกเราโทรกับเพื่อนเพราะจะปรึกศาเรื่องงานกันพอเราทำงานเสร็จเราก็คุยกับเพื่อนตามภาษาเด็กอะค่ะก็ร้องเพลงๆบลาๆเล่าเรื่องผีนั้นนู้นนี่กันเรื่องเปื่อย วันนั้นเราก็นอนช้าจริงประมานตี2 แต่ทุกคนเข้าใจมั้ยว่าเออพรุ่งนี้วันเสาร์วันหยุดน้าพักผ่อนเราจะบอกตัวเองตลอดเพราะมันเป็นวันที่เรารอคอยมาทั้งอาทิตแล้วเช้าวันเสาร์เวลาปนะมาน6โมงเราได้ยินเสียงป้าทำอะไรในครัวดังมากๆเราเลยตื่นมาสักพักแล้วนอนต่อแล้วป้าเราก็บ่นตอน9โมงแล้วจากนั้นเค้าก็บ่นทั้งวันทุกเรื่องที่เราทำจนเราร้องไห้เค้าเลยถามว่า"เป็นอะไรกูด่าแค่นี้ทำมาเป็นร้องไห้กูด่าไม่ได้เลยใช่มั้ยงานอัไรก็ไม่ได้ทำแค่เรียนเนี่ย"เราเลยตอบไปว่า"เรียนไม่ใช่ไม่เหนื่อยนะ"เค้าเลยด่าเราแรงอีกด่าจนเราเริ่มไม่ไหวเลยตะคอกกลับไป"แล้วเป็นอะไรมากมั้ยบ่นทุกวันไม่ได้อยากฟัง!!ลำคาญ!!เหนื่อย!!"เค้าเลยด่าเรากลับเพราะเราใช้คำหยาบคือเรารู้ว่ามันไม่ควรแต่ทุกคนมีขีดจำกัดเราเลยกลายเป็นเด็กเก็บกดเค้าเวาลาเราทะเลาะกับเค้าอะไรแบบนี้เราก็จะโทรกับเพื่อนแล้วเราให้ฟังเราก็ร้องไห้ป้าเราก็ด่าว่าจะโทรกับเพื่อนอะไรนักหนาเพื่อนมันช่วยอะไรได้มั้ยถ้าสอบตกบลาๆแล้วเพื่อนเรามันเป็นคนใจเย็นมากๆมันก็ปลอบเราแล้วเราก็บ่นป้าให้เพื่อนฟังคือเรารักเพื่อนเรามากๆชีวิตเราขาดเพื่อนไม่ได้จริงๆเราต้องการคนฟังคนปลอบเราคิดว่าเพื่อนเป็นผู้รับฟังให้เราดีที่สุดในตอนนี้แต่หลังๆเราเริ่มไม่ตอบโต้กลับจนวันนี้ เราอยู่ของเราดีๆเค้าก็เรียกประมาน20รอบได้ค่ะแล้วคือเราตื่นสายเลยยังไม่ได้อาบน้ำเค้าเลยด่าว่าอยู่ได้ไงน้ำไม่อาบชักจะเอาใหญ่ละนะเราก็ไม่ได้ตอบอะไรเราเลือกที่จะคุยกับตัวเองเค้าเลยด่าเราว่าดป็นอะไรกูต้องพาไปพบจิตแพทแล้วมั้งสภาพเหมือนคนติดยาเลย เราเลยร้องไห้เพราะเค้าใช้คำพูดที่มันไม่สมควรพูดกับเด็กอะค่ะตั้งแต่จำความได้เราไม่เคยปรี๊ดแตกเท่าวันนี้มาก่อนวันนี้เค้าพูดแบบพูดไม่หยุดคือทำร้ายจิตใจคนๆนึงได้เลยคือเราคุยกับตัวเองว่า"เออกูไม่อยากเป็นเด็กเก็บกดกูต้องใจเย็นๆกูไม่อยากเป็นโรคซึมเศร้านะ"แล้วเราก็คิดถึงแม่มากๆตอนนั้นแล้วคือเราเกิดมาในครอบครัวที่เลี้ยงเด็กไม่เป็นอะค่ะพ่อก็หัวรุนแรงใช้แต่อารมเราใช้เหตุผลเค้าก็หาว่าเถียงแล้วก็ตบเราตอนแม่ป่วยเข้าโรงบาลพ่อก็พากิ๊กเข้าบ้าน คือเรารู้ว่าชีวิตของคนอื่นๆยังแย่กว่าเราอีกเยอะแต่เราอยากได้คำปรึกษามากๆค่ะตอนนี้คนที่เรารักมากๆเค้าไม่อยู่แล้วคือเราไม่มีใครให้พึ่งนองนกจากเพื่อนแล้วจริงๆคือการกรพทำเราเรารู้ว่าเราเหมือนเด็กขาดความอบอุ่นแต่เราไท่ชอบให้ใครมาด่ามาว่าเราโดยใช้แต่อารมถ้าเค้าทำเรามาเราก็ทำกลับเราไม่อยากเป็นคนป่วยทางจิตไม่อยากเป็นเด็กขาดความอบอุ่นคือเป็นเด็กคนนึงที่อยากมีชีวิตที่ดีครอบครัวเข้าใจเราให้คำปรึกษาเราได้ทุกเรื่องใช้เหตุผลไม่ใช้อารมเราอยากเป็นคนใหม่ที่ดีกว่าเดิมเลยเรื่องสร้างโลกใบที่2ให้ตัวเองคือเปลี่บนทัศนคติแล้วตั้งเป้าหมายชีวิตตัวเองว่าถ้าเพื่อนต้องการคำปรึกษาเราจะให้คำปรึกษาเมื่อโตไปจะทำอาชีพและมีชีวิตที่ดีกว่าครอบครัวของตัวเองที่เป็นอยู่100เท่าถ้ามีลูกมีหลานจะไม่สอนให้เป็นเด็กมีปัญหาเหมือนตัวเองจะเป็นผู้พูดและผู้ฟังที่ดีเป็นคนที่ปรึกษาได้ทุกเรื่องเปิดกว้างกับเรื่องทุกเรื่องใช้ชีวิตให้คุ้มที่สุดอยากเป็นทุกอย่างที่อยากเป็นและจะเป็นตัวของตัวเองโดยที่ไม่มีใครมาตั้งเป้าหมายชีวิตให้ตัวเราเอง ถึงตอนนี้เรายังไม่สามารถแก้ไขปัญหาชีวิตตัวเองได้แล้วเราคิดว่าเดี๋ยววันก็ผ่านไปตอนนี้เลยเลือกที่จะทำในสิ่งที่ตัวเองอยากเป็นช่างเรื่องครอบครัวคนนอกไปโตกว่านี้เมื่อไหร่จะเริ่งแก้ปัญหาพวกนี้ให้หมดไม่อยากให้ตัวเองเป็นคนเจ้าอารมแบบนี้ต่อ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่านสามารถแชร์ประสบการของตนเองมาได้ค่ะเราอยากรู้มากๆ
ทุกคนเคยมีปัญหาอะไรกับครอบครัวที่บ่อยที่สุดแล้วไม่รู้จะแก้ปัญหาอย่างไรมั้ยคะ?ตอนนี้เราเคลียดมาก
บางครั้งเราก็เข้าใจว่าเค้าเป็นห่วงแต่เค้าใช้คำพูดที่มันรุนแรงมากแล้วเราข้างข้างเซ็นสิทีฟกับคำพูดหรือการกระทำมากค่ะครอบครัวเรามีปัญหากันเยอะมากๆตั้งแต่แม่เราเสียชีวิตไป5ปีก่อนเราเลยถูกป้าเลี้ยงดูแทนแม่ส่วนพ่อก็จะส่งเงินให้เป็นสัปดาห์แล้วให้ป้าจัดการเรื่องเงินของเรา
แล้วคือเรื่องที่ทะเลาะกันบางเรื่องคือมันสามารถปล่อยผ่านไปได้อะค่ะแบบบ้านคนอื่นเค้าไม่มีปัญหากันแต่มีปัญหาแค่บ้านเราอย่างเช่นวันนั้นเป็นวันเสาร์เราเหนื่อยกับการเรียนๆมากๆเพราะที่โรงเรียนมีกิจกรรมทั้งอาทิตเราเลยอยากนอนตื่นสายอยากพักผ่อนร่างกาย แล้ววันนั้นเราได้ยินป้าบ่นว่าเราตื่นสายแล้วก็ด่าๆเราเลยตื่นเราก็ทำเป็นไม่สนใจจนเค้าพูดว่า" เนี่ยตอนกลางคืนคุยแต่กับเพื่อนไม่หลับไม่นอนเลยตื่นสายไม่คุยกับเพื่อนสักวันจะตายมั้ย"เราเลยไม่อยากทนเพราะเวลามีปัญหาอะไรเค้าก็จะโทษแต่เพื่อนเราทั้งที่มันไม่เกี่ยวกันเลยคือคืนวันศุกเราโทรกับเพื่อนเพราะจะปรึกศาเรื่องงานกันพอเราทำงานเสร็จเราก็คุยกับเพื่อนตามภาษาเด็กอะค่ะก็ร้องเพลงๆบลาๆเล่าเรื่องผีนั้นนู้นนี่กันเรื่องเปื่อย วันนั้นเราก็นอนช้าจริงประมานตี2 แต่ทุกคนเข้าใจมั้ยว่าเออพรุ่งนี้วันเสาร์วันหยุดน้าพักผ่อนเราจะบอกตัวเองตลอดเพราะมันเป็นวันที่เรารอคอยมาทั้งอาทิตแล้วเช้าวันเสาร์เวลาปนะมาน6โมงเราได้ยินเสียงป้าทำอะไรในครัวดังมากๆเราเลยตื่นมาสักพักแล้วนอนต่อแล้วป้าเราก็บ่นตอน9โมงแล้วจากนั้นเค้าก็บ่นทั้งวันทุกเรื่องที่เราทำจนเราร้องไห้เค้าเลยถามว่า"เป็นอะไรกูด่าแค่นี้ทำมาเป็นร้องไห้กูด่าไม่ได้เลยใช่มั้ยงานอัไรก็ไม่ได้ทำแค่เรียนเนี่ย"เราเลยตอบไปว่า"เรียนไม่ใช่ไม่เหนื่อยนะ"เค้าเลยด่าเราแรงอีกด่าจนเราเริ่มไม่ไหวเลยตะคอกกลับไป"แล้วเป็นอะไรมากมั้ยบ่นทุกวันไม่ได้อยากฟัง!!ลำคาญ!!เหนื่อย!!"เค้าเลยด่าเรากลับเพราะเราใช้คำหยาบคือเรารู้ว่ามันไม่ควรแต่ทุกคนมีขีดจำกัดเราเลยกลายเป็นเด็กเก็บกดเค้าเวาลาเราทะเลาะกับเค้าอะไรแบบนี้เราก็จะโทรกับเพื่อนแล้วเราให้ฟังเราก็ร้องไห้ป้าเราก็ด่าว่าจะโทรกับเพื่อนอะไรนักหนาเพื่อนมันช่วยอะไรได้มั้ยถ้าสอบตกบลาๆแล้วเพื่อนเรามันเป็นคนใจเย็นมากๆมันก็ปลอบเราแล้วเราก็บ่นป้าให้เพื่อนฟังคือเรารักเพื่อนเรามากๆชีวิตเราขาดเพื่อนไม่ได้จริงๆเราต้องการคนฟังคนปลอบเราคิดว่าเพื่อนเป็นผู้รับฟังให้เราดีที่สุดในตอนนี้แต่หลังๆเราเริ่มไม่ตอบโต้กลับจนวันนี้ เราอยู่ของเราดีๆเค้าก็เรียกประมาน20รอบได้ค่ะแล้วคือเราตื่นสายเลยยังไม่ได้อาบน้ำเค้าเลยด่าว่าอยู่ได้ไงน้ำไม่อาบชักจะเอาใหญ่ละนะเราก็ไม่ได้ตอบอะไรเราเลือกที่จะคุยกับตัวเองเค้าเลยด่าเราว่าดป็นอะไรกูต้องพาไปพบจิตแพทแล้วมั้งสภาพเหมือนคนติดยาเลย เราเลยร้องไห้เพราะเค้าใช้คำพูดที่มันไม่สมควรพูดกับเด็กอะค่ะตั้งแต่จำความได้เราไม่เคยปรี๊ดแตกเท่าวันนี้มาก่อนวันนี้เค้าพูดแบบพูดไม่หยุดคือทำร้ายจิตใจคนๆนึงได้เลยคือเราคุยกับตัวเองว่า"เออกูไม่อยากเป็นเด็กเก็บกดกูต้องใจเย็นๆกูไม่อยากเป็นโรคซึมเศร้านะ"แล้วเราก็คิดถึงแม่มากๆตอนนั้นแล้วคือเราเกิดมาในครอบครัวที่เลี้ยงเด็กไม่เป็นอะค่ะพ่อก็หัวรุนแรงใช้แต่อารมเราใช้เหตุผลเค้าก็หาว่าเถียงแล้วก็ตบเราตอนแม่ป่วยเข้าโรงบาลพ่อก็พากิ๊กเข้าบ้าน คือเรารู้ว่าชีวิตของคนอื่นๆยังแย่กว่าเราอีกเยอะแต่เราอยากได้คำปรึกษามากๆค่ะตอนนี้คนที่เรารักมากๆเค้าไม่อยู่แล้วคือเราไม่มีใครให้พึ่งนองนกจากเพื่อนแล้วจริงๆคือการกรพทำเราเรารู้ว่าเราเหมือนเด็กขาดความอบอุ่นแต่เราไท่ชอบให้ใครมาด่ามาว่าเราโดยใช้แต่อารมถ้าเค้าทำเรามาเราก็ทำกลับเราไม่อยากเป็นคนป่วยทางจิตไม่อยากเป็นเด็กขาดความอบอุ่นคือเป็นเด็กคนนึงที่อยากมีชีวิตที่ดีครอบครัวเข้าใจเราให้คำปรึกษาเราได้ทุกเรื่องใช้เหตุผลไม่ใช้อารมเราอยากเป็นคนใหม่ที่ดีกว่าเดิมเลยเรื่องสร้างโลกใบที่2ให้ตัวเองคือเปลี่บนทัศนคติแล้วตั้งเป้าหมายชีวิตตัวเองว่าถ้าเพื่อนต้องการคำปรึกษาเราจะให้คำปรึกษาเมื่อโตไปจะทำอาชีพและมีชีวิตที่ดีกว่าครอบครัวของตัวเองที่เป็นอยู่100เท่าถ้ามีลูกมีหลานจะไม่สอนให้เป็นเด็กมีปัญหาเหมือนตัวเองจะเป็นผู้พูดและผู้ฟังที่ดีเป็นคนที่ปรึกษาได้ทุกเรื่องเปิดกว้างกับเรื่องทุกเรื่องใช้ชีวิตให้คุ้มที่สุดอยากเป็นทุกอย่างที่อยากเป็นและจะเป็นตัวของตัวเองโดยที่ไม่มีใครมาตั้งเป้าหมายชีวิตให้ตัวเราเอง ถึงตอนนี้เรายังไม่สามารถแก้ไขปัญหาชีวิตตัวเองได้แล้วเราคิดว่าเดี๋ยววันก็ผ่านไปตอนนี้เลยเลือกที่จะทำในสิ่งที่ตัวเองอยากเป็นช่างเรื่องครอบครัวคนนอกไปโตกว่านี้เมื่อไหร่จะเริ่งแก้ปัญหาพวกนี้ให้หมดไม่อยากให้ตัวเองเป็นคนเจ้าอารมแบบนี้ต่อ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่านสามารถแชร์ประสบการของตนเองมาได้ค่ะเราอยากรู้มากๆ