เราคบกันเกือบสองปีมีภาระที่ต้องรับผิดชอบด้วยกัน มีแผนจะทำอนาคตด้วยกัน จนวันนึงเรามองว่าเค้าไม่เหมือนเดิม ไม่เเคร์ไม่สนใจ แม้เราจะทำอะไรเป็นอะไร เขาไม่เคยสนใจเลย ทะเลาะกันบ่อย เราพูดซ้ำๆให้กราบตีนไหมถึงจะยอมกับมาเป็นเหมือนเดิม กับมาเเคร์กันใส่ใจสนใจกันเหมือนเดิม เค้าก็บอกน่าลำคาน เเละไม่สนใจ วันนั้นเราอยู่ด้วยกัน ( เราไปมาหากันเเต่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ) เเล้วเกิดทะเลาะกันเพราะเราต้องการความมั่นใจ ว่าเค้าจะไม่ทิ้งเราไปในวันที่เราหมดภาระด้วยกัน เเต่สิ่งที่เค้าตอบกับมาเเค่เพียงคำว่า ไม่ทิ้งหรอก ซึ้งมันจะเอาอะไรไปมั่นใจกับคำๆนี้ ในเมื่อคำสัญญาคำพูดทุกๆอย่าง เขาโกหกเเละไม่เป็นคำพูดมาตลอด เรานอนร้องไห้อยู่ข้างๆเขา เขาบอกเงียบลำคานจะร้องไรหนักหนา เราทนไม่ไหวเราเลยบอกเลิกกันไหม เลิกกันเหอะ เลิกกันไปเลย ถ้าจะยังเป็นแบบนี้อยู่เราทนไม่ได้เเล้ว เราไม่ไหว จะให้เราทนอยู่ฝ่ายเดียวพยามอยู่คนเดียวมันเหนื่อย  เค้าไม่พูด เขาก็บอกเขาไม่ได้ผิดอะไร ไม่เลิก เราบอก งั้นเป็นเหมือนเดิมได้ไหม เขาบอกเขาก็เหมือนเดิมทุกอย่างเราเลยบอกเหมือนเดิมหรอ ทั้งที่เรานอนร้องไห้ข้างๆเเต่ลำคานเเละผลักไสเราขนาดนี้เหมือนเดิมตรงไหน เเค่ปลอบกัน พูดให้ความหวังกันบ้างก็ยังดี เค้านิ่งเงียบ เราเลยตัดสินใจกราบตีนเขา บอกให้กราบตีนไหม ถึงจะยอมกับเหมือนเดิม เราทำสามสี่รอบ เขาก็เอาเท้าหนี เราร้องไห้ขอร้องให้เขาเป็นแบบเดิมซ้ำๆ เเล้วเขาก็หันมาปลอบเราเเละบอกขอโทษ พอมาตอนนี้ก็เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยน สิ่งที่เราทำไปตอนนั้นมันมากเกินไปไหม เราทิ้งศักศรีเพื่อขอร้องให้เขากับมาเป็นคนๆเดิมที่เคยเป็น เเต่สิ่งที่เราทำไป มันมากเกินไปรึป่าว เราโง่เกินไปรึป่าว