สวัสดีค่ะ เราขอมาเล่าชีวิตเราหน่อยนะคะ รับฟังเราหน่อยนะ ตอนนี้เรากำลังท้อง ได้ 7 เดือนแล้ว ใช่ค่ะเรากำลังจะเป็นแม่แล้ว แต่...เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เราท้องกับผู้ชายคนนั้น ตอนแรกเขาบอกอยากมีลูกกับเราเขาดูตั้งใจมากๆจนเราใจอ่อนจนเราท้องจริงๆเพื่อนเราทักมาบอกว่าผู้ชายคนนั้นมีภรรยาอยู่ที่บ้านเราเจ็บมากๆจนทักไปถามผู้ชายคนนั้นตรงๆว่าเรื่องจริงมั้ยที่เพื่อนเราบอก เขาบอกใช่ เราร้องไห้หนักมาก เขาก็บอกจะรับผิดชอบ ขอเวลาเคลียตัวเอง 2 อาทิตแล้วก็หายไป แล้วโทรมาอีกครั้ง ว่าให้เราเอาเด็กออก แต่เราไม่ยอม ไม่อยากทำร้ายเด็กในท้อง เราก็เลยบอกเขาแค่ช่วยรับผิดชอบเรื่องเงินก็พอ แต่เขากับบอกว่า ค่าใช้จ่ายเขาก็เยอะคงให้ไม่ได้ จะให้เราเอาออกให้ได้ จนเราตัดสินใจ บล็อกผู้ชายคนนั้น เราเลยทักไปปรึกษารุ่นพี่ผู้ชาย รู้จักกันมาเป็นปี เขาก็เหมือนจะชอบเราแต่เราไม่เคยชอบเขา แต่ก็คุยกับแบบพี่น้องมาตลอด เขาเลยบอก จะช่วยเรื่องเงิน ช่วยดูแลเราจนกว่าเราจะคลอดลูก เราเกรงใจเขามากๆทั้งๆที่เขาไม่ใช่พ่อของเด็กเขายังใจดีช่วยเราขนาดนี้เหมือนเขายังชอบเราอยู่ เราเลยบอกเขาว่าเราไม่อยากให้หวังใคร เราพยายามเปิดใจแล้วแต่เราไม่รู้สึกอะไรกับเขาจริง ๆ เขาบอกไม่เป็นไรถึงเขาจะเจ็บแค่ไหนแต่เขาก็ยังช่วยดูแลเรา เรารู้สึกผิดมากๆ จนมาวันหนึ่งเขาจะเช่าบ้านให้เราอยู่เพราะอยู่หอพักมันเล็กกลัวเราอึดอัดแต่เขาจะมาอยู่บ้านเดียวกับเราด้วย แต่เราไม่ได้รักเขาเราเลยไม่อยากอยู่กับเขา จนทะเลาะกันเพราะเวลาเจอหน้าเขาเราไม่ค่อยคุยทำหน้าหงุดหงิดใส่เขาจนบอกไปตรงๆว่าเราอยู่กับเขาไม่ได้จริงๆเราอยากอยู่คนเดียวแต่ก็เกรงใจเพราะเขาก็จ่ายค่าบ้านให้เรา เราควรทำยังไงดี เราฝืนอยู่กับเขาไม่ได้จริง ๆ ถึงจะอยู่คนละห้อง แต่เราอยากอยู่ลูกแค่สองคน เราบอกเขาบอกถ้าเราคลอด ทำงานเองได้จะคืนเงินให้เขา แต่เขาบอกว่าไม่ต้องคืน เขาให้เพราะเต็มใจยิ่งทำให้เราลำบากใจหนักกว่าเดิม เวลาไปไหนด้วยกัน เขาจะจับมือ บางทีมีขอกอดเรา แต่เขาไม่ทำไรมากกว่านั้น ให้เกียรติแต่เราไม่อยากจับมือเขา เราอึดอัด จนเขาบอก เขาน่ารังเกียจมากใช่ไหม แค่จับมือขอกอดยังไม่ได้ อยู่บ้านเดียวก็ไม่ได้ เขาบอกเขาเหมือนขยะที่ใช้เสร็จเมื่อไรเราก็จะทิ้ง ยิ่งทำให้เรารู้สึกผิดไปเลย เราควรทำไงดีกับชีวิตตอนนี้ ดี