ผมเรียนอยู่ป.ตรี แต่แฟนทำงาน เวลาเขาเหนื่อยๆหรือเจอเรื่องไม่ดีมา ผมบอกเขาตลอดว่าเราสามารถรับฟังได้นะมีอะไรไม่สบายใจหรือเจออะไรมาเล่าให้เราฟังได้ทุกเรื่อง แต่ส่วนมาก พอเริ่มโทรคุยกัน ผมก็ถามก็คุยปกติ แต่เขาจะเอาอาการหงุดหงิดมาก่อนเลย ไม่บอกไม่กล่าว (จนกว่าผมจะเริ่มทำไรขัดใจเขา) เช่นเขาให้ผมเลือกอะไรสักอย่างแล้วความคิดเห็นของผมไม่ตรงกันกับเขา เขาก็จะโกรธจะงอน อัตโนมัติ แล้วก็จะค่อยๆพูดออกมาทีละเรื่องว่าเหนื่อย ว่าเจออะไรมาบ้าง แบบใส่อารมณ์มาก หรือบางทีถึงขั้นร้องไห้ใส่ผมเลย แล้วก็เริ่มว่าผม ว่าผมเป็นเซฟโซนให้เขาไม่ได้ บางทีก็สบทหรือใช้ถ้อยคำกระทบจิตรใจผมบ้าง แต่ผมบอกเธอ ว่าให้เธออธิบายมา พูดจากันดีๆ อย่าใช้คำพูดรุนแรง ถ้าต่างคนต่างพูดจาไม่ดีใส่กันมันจะทำให้ทะเลาะกันได้ แต่เธอก็ไม่ฟังผมพูดหรืออธิบายใดๆเลย ให้คำตอบผมมาว่า อืม แล้วก็บอกผมเลิกพูด หลังจากเธอพูดแบบนั้นมา ผมก็เริ่มหงุดเลยเผลอพูดจาออกไปว่า อย่าเห็นผมเป็นสนามอารมณ์ หลังจากนั้นเธอก็ไม่ตอบผมเลย สักพักเธอเลยทักมา ว่าหนีปัญหาหรอนู่นนี่นั่น ผมกลัวผมหลุดปากพูดจาไม่ดีออกไปใส่เธออีกผมเลยบอกเธอว่า ไว้ใจเย็นแล้วค่อยคุยกัน หลังจากนั้นเราก็ยังไม่ได้คุยกันตั้งแต่เมื่อคืน จน ตอนนี้ ผมควรทำไงต่อดีครับ ควรจะไปต่อหรือพอแค่นี้ ผมคิดถูกมั้ยที่ทำแบบนั้น หรือผมพูดจาแรงไป. ☹︎