คือเรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นลูกเราอยู่ในบ้าน แล้วของเล่นลูกเราอยู่นอกบ้าน จังหวะที่ลูกเรากำลังเดินไปหยิบของเล่นนั้น มีเด็กบ้านข้างๆขึ้นมาเล่นของเล่นลูกเรา ลูกเราเห็นพอดีจึงเดินไปหาเด็กข้างบ้าน ทีนี้เด็กข้างบ้านผลักลูกเราก่อน (เหมือนคล้ายว่าหวงของเล่น) พอลูกเราโดนทำก่อน ลูกเราจึงหยุมหัวเด็กข้างบ้านไป1ที ในตอนนั้นอะ แม่ของเด็กข้างบ้านเห็นตอนลูกเราหยุมหัว แต่ไม่เห็นตอนลูกของเขาผลักลูกเรา ทางแม่ของเด็กและญาติๆเขา ก็พากันชังลูกเรา ห้ามทุกคนขึ้นมาเล่นกับลูกเรา แล้วมาด่าลูกเราว่า จองหอง!! คือลูกเราไม่ได้โดนด่าครั้งแรก ลูกเราโดนด่ามาเป็นปีๆ เราก็ทนมาตลอด ไม่ตอบโต้ ไม่อะไรเพราะเห็นว่าอยู่บ้านข้างกัน แต่ครั้งนี้เราทนไม่ไหว!! เลยลงสตอรี่เชิงว่า เด็กอายุเท่านี้ยังไม่รู้ไรมาก บลาๆ บอกไปก็เหมือนยุ อยากไห้เข้าใจเด็ก บลาๆ
((เราก็สอนลูกเราว่าอะไรควรไม่ควร แต่เหมือนเขายังไม่เข้าใจสิ่งที่เราพูด)))   
แล้วเราก็ตัดสิ้นใจเลิกยุ่งกับข้างบ้านทันที เพราะลูกเขาก็เคยผลักลูกเราล้มตั้งกี่รอบ แต่เราไม่เคยด่าลูกข้างบ้านแม้แต่คำเดียว มีแต่บอกอย่าทำกันๆ แค่นั้นเลย เเต่รอบนี้แบบพออะ

เพราะเขาว่าเขาด่าลูกเราหลายรอบแล้ว คนเป็นแม่ถ้ามีใครมาด่าลูกเรา เราก็ยอมไม่ได้ใช่ไหม เพราะเราอดทนมาตลอด เรื่องมันก็เลยไปกันใหญ่ พากันเกียดลูกเรา แค่ลูกข้างบ้านเขาเดินผ่านบ้านเรา ยังไล่ไห้ลูกเขากับบ้านเลย  ทั้งๆทีลูกเราอยู่ในบ้าน เขาทำเหมือนลูกเราเป็นตัวน่ารังเกียจ หรือลึกๆแล้ว เขาไม่ชอบเราตั้งนานแล้ว พอเรามีลูกแล้วเกิดเหตุการณ์แบบนี้ เลยทำไห้เขาเกียดเรากับลูกไปอีก   

ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ ทำไงดีคะ ถ้าเขามาว่าลูกเราอีกควรตอบโต้อีกมั้ย หรือเลือกที่จะนิ่งคะ เพราะมีหลายคนเตือนว่าจะมีปันหากับบ้านนีมั๊กจะโดนรุม  เราควรทำไงดีคะถ้าเจอ สิ่งแวดล้อม แบบนี้???