เรากับแฟนคบกันมา 8 ปี (ทอมกับดี้)
เราเป็นลูกคนเดียว ทำงาน ตจว. ไม่ได้อยู่บ้านแต่จะกลับบ้านทุกวันศุกร์
แฟนเราทำงานประจำ แต่อาชีพของที่บ้านแฟนคือขายของในห้างมีทั้งหมด 4 ร้าน เป็นร้านของแฟน 1 ร้าน ซึ่งแฟนจะต้องเฝ้าร้านทุกเย็น และทุกวันหยุดจะไปไหนทีก็ต้องรีบกลับ เพราะแฟนไม่จ้างคนเฝ้าร้าน เหตุเพราะรายได้ร้านไม่ดี
ทุกวันศุกร์ที่เรากลับบ้าน เราจะแวะมาหาแฟนก่อนเพราะเป็นทางผ่านกลับบ้าน
และวันเสาร์ช่วงกลางวันเราจะอยู่บ้านดูแลพ่อ-แม่ (อายุ 67) และจะมาหาแฟนคือช่วงเย็นจะพาแฟนไปเดินตลาดหาซื้อของมากินกัน(ส่วนใหญ่แฟนเป็นคนจ่ายค่าอาหาร) แต่กลับมากินที่ร้านและเราจะกลับบ้านช่วงประมาณ 1 ทุ่ม เพราะเราต้องซื้อของกลับไปให้พ่อ แม่ เราทานด้วย
ระยะทางไปกลับระหว่างบ้านเรากับร้านแฟนห่างกันประมาณ 40 กิโล 
ทุกวันอาทิตย์เราจะมานอนบ้านแฟนแล้วเช้าวันจันทร์ขับรถไปทำงาน ระยะเวลาบ้านแฟน-ที่ทำงานประมาณ 1 ชม.กว่าๆ
เวลามีเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับร้าน แฟนจะพูดเสมอว่า เราไม่มาช่วยเขา เขาสงสารครอบครัวเขา และตัวเขาก็เหนื่อย
ทุกวันนี้เราให้เงินแฟนทุกเดือน เดือนละ 3,000 บาท แต่แฟนจะออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างเวลาที่อยู่ด้วยกัน
เราให้บัตรเครดิตของเราให้แฟนใช้ซื้อของหมุนเข้าร้าน แต่แฟนจ่ายเองทุกเดือน
อยากถามเพื่อนๆว่า เราเห็นแก่ตัวมากมั้ยที่เราอยู่บ้านดูแลพ่อแม่ คำว่าดูแลในที่นี้คือคอยทำกับข้าวให้พ่อแม่ พาพ่อแม่ไปทำธุระ บลาๆ
แฟนอยู่บ้านกับพ่อ แม่ ของเขาทุกวัน แต่ถ้าแฟนติดงาน เราก็มาเฝ้าร้านแทนเขาได้เป็นครั้งคราว