(เรื่องที่เราจะมาเล่าในวันนี้เป็นเรื่องจริงของเราเองจริงๆไม่ได้มีเจตนามาเหยียดหรืออวยมออื่นนะคะ)
เราเป็นเด็กยุคโควิดค่ะเป็นเด็กกทมแบบจ๋าๆเลยไม่เคยสัมผัสชีวิตนอกกทมเลยแล้วตอนนั้นเราหมดไฟมากๆไม่รู้จะเรียนอะไรแต่ที่บ้านมีเงินไม่กดดันเรื่องเรียนแต่เราไม่รู้ว่าชอบอะไรแต่พอมีผลงานอยู่บ้างเลยยื่นเข้ามอราชภัฏแห่งหนึ่งในภาคกลางแต่ไม่ใช่กทมนะพอเปิดเรียนวันเเรกเรานอยมากๆๆไม่มีเพื่อนเลยทุกคนมาจากรร.เดียวกันมาจากภาคจากจังหวัดเดียวกันทุกคนไม่เปิดใจรับเราเลยเอาแต่กลุ่มตัวเองผ่านไป2อาทิตย์เริ่มปรับตัวได้กับเพื่อนๆแต่เรื่องงานกลุ่มหรือพวกออกความเห็นอันนี้เราไม่โอเลยเพื่อนๆไม่ค่อยออกความคิดเห็นไม่รู้ก็ไม่ถามกลายเป็นว่าเราเป็นเดอะแบกของห้องทันทียิ่งงานกลุ่มนะเราก็ต้องคิดแบบคิดไอเดียส่วนพรีเซ้นอะเราก็เป็นเดอะแบกส่วนสภาพเเวดล้อมอะดีหมายถึงลมอะดี5555ลมเย็นมาก อะกลับเข้าเรื่องเเถวนั้นมันไม่มีไรเลยอะไปเช้าเย็นกลับน่าเบื่อสุดๆความแฟชั่นเด็กสยามอะเนาะเเค่ก้าวเข้ามอทุกคนมองเราเป็นตัวแปลกทันทียิ่งของกินนะเเทบไม่มีส่วนสังคมรุ่นพี่ก็เฉยๆอะเขาไม่มาสนใจไรเลยวิชาเรียนง่ายมากๆๆๆๆๆภาษาอังกฤษม.1มากแม่ถ้ารีวิวตรงๆอย่ามาม่านะคือมันเรียนแบบก๊อกก๋อย555บางวิชาก็ไม่ควรเรียนอะเราเรียนไปเขี่ยไอแพดไปมันเหมือนกลับมาอยู่มอต้นอะรวมๆแล้วซิ่วดีกว่ามันไม่เหมาะกับเราทั้งสังคมเพื่อน ครู วิชาเรียน สภาพเเวดล้อมไรงี้ เล่าด้านลบแล้วมาด้านบวกบ้างอิอิ
ด้านดีคือราชภัฏเนี่ยคนเก่งก็มีคนรวยเยอะเเยะไปส่วนมากลูกหลานข้าราชการ/เจ้าของโรงงานไรงี้ส่วนเพื่อนในกลุ่มดีมากๆๆๆน่ารักสุดๆตอนนี้ยังคบกันอยู่เลยดีเเค่ไหนเลิกเรียนก็แยกย้ายจบ.........หลังจากที่ซิ่วมามอแห่งหนึ่งสีเทาแดงใกล้บีทีเอสสังคมเมืองเหมาะกับเราเพื่อนๆน่ารักเป็นกันเองมากสนิทไวมากเลิกเรียนแบบๆสยามปะ555เรื่องงานก็ช่วยเต็มที่แย่งกันพูดสุดๆทุกคนมีแฟชั่นเป็นของตัวเองและทุกคนหัวไวกล้าเสนอกล้าถามส่วนคนไม่น่าคบมีมั้ยมีค่ะแบบทำตัวเฟียสกีก็แค่ไม่ยุ่งจบ
//สุดท้ายแล้วไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนมันจะเจอคนทุกรูปเจอเรื่องราวต่างๆเก็บมาเป็นความทรงจำหากมันไม่ใช่ก็แค่ออกมาอย่าฝืนนะ จะเม้นช่วยเม้นน่ารักๆหน่อยนะคะอย่าเหยียดคนกำลังเรียนราชภัฏอยู่เลยเขามีเป้าหมายของเขา ส่วนเราเด็กสังคมเมืองก็อยู่ในสังคมเราทำหน้าที่ตัวเองต่อไป ใครมีประสบการณ์แบบนี้มาแลกเปลี่ยนกันได้เบยยย (เรียนที่ไหนก็เหมือนกันเป็นคำพูดที่ผิดมากๆเราผ่านมาแล้วเลยกล้าคัดค้าน5555)
สังคมราชภัฏเป็นแบบนี้?
เราเป็นเด็กยุคโควิดค่ะเป็นเด็กกทมแบบจ๋าๆเลยไม่เคยสัมผัสชีวิตนอกกทมเลยแล้วตอนนั้นเราหมดไฟมากๆไม่รู้จะเรียนอะไรแต่ที่บ้านมีเงินไม่กดดันเรื่องเรียนแต่เราไม่รู้ว่าชอบอะไรแต่พอมีผลงานอยู่บ้างเลยยื่นเข้ามอราชภัฏแห่งหนึ่งในภาคกลางแต่ไม่ใช่กทมนะพอเปิดเรียนวันเเรกเรานอยมากๆๆไม่มีเพื่อนเลยทุกคนมาจากรร.เดียวกันมาจากภาคจากจังหวัดเดียวกันทุกคนไม่เปิดใจรับเราเลยเอาแต่กลุ่มตัวเองผ่านไป2อาทิตย์เริ่มปรับตัวได้กับเพื่อนๆแต่เรื่องงานกลุ่มหรือพวกออกความเห็นอันนี้เราไม่โอเลยเพื่อนๆไม่ค่อยออกความคิดเห็นไม่รู้ก็ไม่ถามกลายเป็นว่าเราเป็นเดอะแบกของห้องทันทียิ่งงานกลุ่มนะเราก็ต้องคิดแบบคิดไอเดียส่วนพรีเซ้นอะเราก็เป็นเดอะแบกส่วนสภาพเเวดล้อมอะดีหมายถึงลมอะดี5555ลมเย็นมาก อะกลับเข้าเรื่องเเถวนั้นมันไม่มีไรเลยอะไปเช้าเย็นกลับน่าเบื่อสุดๆความแฟชั่นเด็กสยามอะเนาะเเค่ก้าวเข้ามอทุกคนมองเราเป็นตัวแปลกทันทียิ่งของกินนะเเทบไม่มีส่วนสังคมรุ่นพี่ก็เฉยๆอะเขาไม่มาสนใจไรเลยวิชาเรียนง่ายมากๆๆๆๆๆภาษาอังกฤษม.1มากแม่ถ้ารีวิวตรงๆอย่ามาม่านะคือมันเรียนแบบก๊อกก๋อย555บางวิชาก็ไม่ควรเรียนอะเราเรียนไปเขี่ยไอแพดไปมันเหมือนกลับมาอยู่มอต้นอะรวมๆแล้วซิ่วดีกว่ามันไม่เหมาะกับเราทั้งสังคมเพื่อน ครู วิชาเรียน สภาพเเวดล้อมไรงี้ เล่าด้านลบแล้วมาด้านบวกบ้างอิอิ
ด้านดีคือราชภัฏเนี่ยคนเก่งก็มีคนรวยเยอะเเยะไปส่วนมากลูกหลานข้าราชการ/เจ้าของโรงงานไรงี้ส่วนเพื่อนในกลุ่มดีมากๆๆๆน่ารักสุดๆตอนนี้ยังคบกันอยู่เลยดีเเค่ไหนเลิกเรียนก็แยกย้ายจบ.........หลังจากที่ซิ่วมามอแห่งหนึ่งสีเทาแดงใกล้บีทีเอสสังคมเมืองเหมาะกับเราเพื่อนๆน่ารักเป็นกันเองมากสนิทไวมากเลิกเรียนแบบๆสยามปะ555เรื่องงานก็ช่วยเต็มที่แย่งกันพูดสุดๆทุกคนมีแฟชั่นเป็นของตัวเองและทุกคนหัวไวกล้าเสนอกล้าถามส่วนคนไม่น่าคบมีมั้ยมีค่ะแบบทำตัวเฟียสกีก็แค่ไม่ยุ่งจบ
//สุดท้ายแล้วไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหนมันจะเจอคนทุกรูปเจอเรื่องราวต่างๆเก็บมาเป็นความทรงจำหากมันไม่ใช่ก็แค่ออกมาอย่าฝืนนะ จะเม้นช่วยเม้นน่ารักๆหน่อยนะคะอย่าเหยียดคนกำลังเรียนราชภัฏอยู่เลยเขามีเป้าหมายของเขา ส่วนเราเด็กสังคมเมืองก็อยู่ในสังคมเราทำหน้าที่ตัวเองต่อไป ใครมีประสบการณ์แบบนี้มาแลกเปลี่ยนกันได้เบยยย (เรียนที่ไหนก็เหมือนกันเป็นคำพูดที่ผิดมากๆเราผ่านมาแล้วเลยกล้าคัดค้าน5555)