เราเกิดมาในครอบครัวที่ไม่ถึงกับยากจนแต่ก็พอมีพอกิน มีพี่น้องทั้งหมด4คน เราเป็นลูกคนโต อยู่มาวันนึงพ่อแม่แยกทางกัน แม่เราไปมีสามีใหม่ ลูกทั้ง4คนอยู่กับพ่อเราหมด จนมาวันนึงเราได้ออกไปมีครอบครัวมีลูก ปัญหาก็เกิดขึ้น แม่เราเป็นคนที่ค่อนข้างจะมีปัญหาเรื่องเงิน บางครั้งก็มาขอความช่วยเหลือจากเรา เราเองก็เป็นแม่บ้านเลี้ยงลูกอยู่บ้านให้สามีเป็นคนทำงานหาเงิน(ทางครอบครัวของเราและสามีค่อนข้างที่จะชักหน้าไม่ถึงหลังเหมือนกัน) ส่วนทางพ่อพ่อสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง ทำงานส่งน้องเรียนไม่ค่อยไหว บ้างครั้งก็ต้องมาพึ่งเงินจากเรา.. เราช่วยเหลือได้แค่เล็กๆน้อยๆยอมรับว่าทุกวันนี้ท้อมาก ท้อที่ทำไมปัญหาทุกอย่างมันถึงมาลงอยู่ที่เรา  หรืออาจจะเพราะเราเป็นลูกคนโตที่ต้องแบกรับภาระอะไรต่างๆนาๆมากมาย ตอนนี้เราท้อจนไม่อยากจะรับโทรศัพท์จากพ่อและแม่เลย แค่เลี้ยงลูกเราก็เหนื่อยมากพอแล้วจะต้องมารับฟังและแก้ไขปัญหาให้คนที่บ้านอีก เราจะต้องทำยังไงดีคะ ถ้าเราตัดสินใจจะไม่อยากยุ่งกับปัญหาของคนที่บ้านและไม่อยากรับรู้อะไรอีก เราจะกลายเป็นลูกอตัญญูหรือปล่าว