เรื่องมีอยู่ว่าแม่เราจับได้ว่าพ่อเลี้ยงมีเมียน้อยกับขายยา จากนั้นแม่ก็ไปพูดบอกว่าให้เลิกทำซะแต่พ่อเลี้ยงกับโมโหบอกไม่ได้ทำไหนหลักฐาน
ซึ่งไม่มี แต่คนรอบข้าง(หลายคน)เห็นและรู้ค่ะ(เพื่อนของพ่อเลี้ยงเป็นคนบอก เข้าวงการนี้เเล้วออกยาก) บวกกับแม่เราก็เห็นกับตา ตอนแรกเราคิดว่าแม่อาจคิดไปเอง จนสุดท้ายแม่เริ่มเว้นระยะห่างไม่คุยกับพ่อเลี้ยง อยู่มาคืนหนึ่งพ่อเลี้ยงคุยกับแม่ทำนองว่าเป็นไรถึงไม่คุยกับเขา แม่ไปใส่ร้ายเขาจากนั้นก็เริ่มมีปากเสียขู่จะฆ่าจนยายมาห้าม พอตอนเช้าแม่เราโดนทำร้ายซึ่งไม่มีใครอยู่บ้าน ณ ตอนนั้นแต่โชคดีที่ตากลับมาทันแล้วพาแม่ไปโรงพยาบาล ตอนนี้แม่เราไปแจ้งความแล้ว ซึ่งเหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว ประมาณ3ครั้งที่โดนทำร้ายร่างกาย ทำลายข้าวของ และเคยแจ้งตำรวจให้มาระงับเหตุแต่ตำรวจกลับไม่ทำอะไรเลยยืนดูเฉยๆ (ตำรวจอาจจะคิดว่าแค่ผัวเมียทะเลาะกันเดี๋ยวกลับมาคืนดีกัน ความคิดเรานะ) แต่แม่ก็ยังกลับมาคืนดีกับมันอีกเราก็ถามเหตุผลนะว่าทำไมแต่ไม่เคยตอบเราเลย ซึ่งเรารู้สึกไม่โอเคมากๆ ต้องอยู่ด้วยความหวาดระแวง ถึงตอนนี้เราก็ต้องอาศัยอยู่กับพ่อเลี้ยง จนเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้า เราไม่อยากเห็นและรับรู้อะไรอีก
พ่อเลี้ยงทำร้ายร่างกายแม่หลายครั้งแต่ยังทน
ซึ่งไม่มี แต่คนรอบข้าง(หลายคน)เห็นและรู้ค่ะ(เพื่อนของพ่อเลี้ยงเป็นคนบอก เข้าวงการนี้เเล้วออกยาก) บวกกับแม่เราก็เห็นกับตา ตอนแรกเราคิดว่าแม่อาจคิดไปเอง จนสุดท้ายแม่เริ่มเว้นระยะห่างไม่คุยกับพ่อเลี้ยง อยู่มาคืนหนึ่งพ่อเลี้ยงคุยกับแม่ทำนองว่าเป็นไรถึงไม่คุยกับเขา แม่ไปใส่ร้ายเขาจากนั้นก็เริ่มมีปากเสียขู่จะฆ่าจนยายมาห้าม พอตอนเช้าแม่เราโดนทำร้ายซึ่งไม่มีใครอยู่บ้าน ณ ตอนนั้นแต่โชคดีที่ตากลับมาทันแล้วพาแม่ไปโรงพยาบาล ตอนนี้แม่เราไปแจ้งความแล้ว ซึ่งเหตุการณ์นี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว ประมาณ3ครั้งที่โดนทำร้ายร่างกาย ทำลายข้าวของ และเคยแจ้งตำรวจให้มาระงับเหตุแต่ตำรวจกลับไม่ทำอะไรเลยยืนดูเฉยๆ (ตำรวจอาจจะคิดว่าแค่ผัวเมียทะเลาะกันเดี๋ยวกลับมาคืนดีกัน ความคิดเรานะ) แต่แม่ก็ยังกลับมาคืนดีกับมันอีกเราก็ถามเหตุผลนะว่าทำไมแต่ไม่เคยตอบเราเลย ซึ่งเรารู้สึกไม่โอเคมากๆ ต้องอยู่ด้วยความหวาดระแวง ถึงตอนนี้เราก็ต้องอาศัยอยู่กับพ่อเลี้ยง จนเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้า เราไม่อยากเห็นและรับรู้อะไรอีก