สวัสดีทุกคนครับ มีคำถามอยากจะถามทุกคนครับ
อายุ22มีครอบครัวแล้วมีลูกแล้วคบกับแฟนมาได้1ปีแล้วครับเวลามีปัญหาทะเลาะกันค่อนข้างจะหนักเพราะต่างฝ่ายต่างไม่ยอมต่างฝ่ายต่างโทษกันไปโทษกันมาว่าเป็นเพราะอีกฝ่ายเป็นตัวต้นปัญหามาตลอด ล่าสุดทะเลาะกันคืนลอยกระทงมีปากเสียงกันเราเลยเงียบไม่อยากพูดอะไรมากเลยจะนอนพอจะนอนเค้าก็มากระชากคอเสื้อมาหาเรื่องเราเลยผลักกลับจากนั้นก็ลงไม้ลงมือกันเค้าเลยหนีเราออกจากบ้านที่ให้ลูกร้องเราจึงต้องโอ๋ลูก พอลูกหยุดร้องจึงออกไปตามเค้าบอกให้เค้ากลับบ้านเค้าไม่ยอมกลับเราเลยกระชากมือถือเค้า เค้าถึงยอมกลับมาเราเลยโทรหาแม่ให้มาช่วยสงบสติอารมณ์เค้าหน่อยเพราะเค้าไม่ฟังอะไรเลยสุดท้ายต่างฝ่ายต่างไม่ยอมจบแม่เลยอุ้มหลานไปนอนบ้านแม่ทิ้งให้เรา2คนนั่งทะเลาะนั่งเถียงกันต่อไปเราก็เคยคุยดีๆง้อเค้าดีๆคืนนั้นผ่านไปทุกอย่างเหมือนจะดีพอสายๆของอีกวันก็เหมือนเอาเรื่องเมื่อคืนมาพูดต่อมาโทษเราโทษแม่เราที่เอาลูกไปแล้วก็ออกจากบ้านไปจริงๆเพราะพี่สาวเป็นคนพาไปเราไม่รู้ว่าเค้าไปอยู่ที่ไหนทักไปให้กลับมาบ้านกลับมาดูลูกให้นมลูกก็ไม่ยอมกลับมาเอาแต่โทษว่าเราเป็นตัวต้นปัญหาผ่านมา4-5วันแล้วก็ยังไม่กลับพอจะคุยดีๆให้กลับมาก็ทะเลาะเหมือนเดิมเอาเรื่องอื่นมาทะเลาะแล้วก็โทษเราอีกจนตอนนี้เรามีความรู้สึกไม่อยากทำอะไรหมดไฟกับการทำงานบางอารมณ์ก็สงสารลูกบางอารมณ์ก็สงสารเค้าไม่อยากให้เค้าไปอยู่ที่อื่นกลัวอันตรายจนแอบคิดเหมือนกันว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าไหมบางครั้งก็อยากตัดเค้าไม่ชอบที่เค้าใช้อารมณ์และอารมณ์ร้อนบางอารมณ์เราก็รู้สึกไม่อยากให้ลูกขาดแม่เราควรจะทำยังไงดี
ความสัมพันธ์ที่เสียความรู้สึกแต่ไม่อยากลาจากทำยังไงดี
อายุ22มีครอบครัวแล้วมีลูกแล้วคบกับแฟนมาได้1ปีแล้วครับเวลามีปัญหาทะเลาะกันค่อนข้างจะหนักเพราะต่างฝ่ายต่างไม่ยอมต่างฝ่ายต่างโทษกันไปโทษกันมาว่าเป็นเพราะอีกฝ่ายเป็นตัวต้นปัญหามาตลอด ล่าสุดทะเลาะกันคืนลอยกระทงมีปากเสียงกันเราเลยเงียบไม่อยากพูดอะไรมากเลยจะนอนพอจะนอนเค้าก็มากระชากคอเสื้อมาหาเรื่องเราเลยผลักกลับจากนั้นก็ลงไม้ลงมือกันเค้าเลยหนีเราออกจากบ้านที่ให้ลูกร้องเราจึงต้องโอ๋ลูก พอลูกหยุดร้องจึงออกไปตามเค้าบอกให้เค้ากลับบ้านเค้าไม่ยอมกลับเราเลยกระชากมือถือเค้า เค้าถึงยอมกลับมาเราเลยโทรหาแม่ให้มาช่วยสงบสติอารมณ์เค้าหน่อยเพราะเค้าไม่ฟังอะไรเลยสุดท้ายต่างฝ่ายต่างไม่ยอมจบแม่เลยอุ้มหลานไปนอนบ้านแม่ทิ้งให้เรา2คนนั่งทะเลาะนั่งเถียงกันต่อไปเราก็เคยคุยดีๆง้อเค้าดีๆคืนนั้นผ่านไปทุกอย่างเหมือนจะดีพอสายๆของอีกวันก็เหมือนเอาเรื่องเมื่อคืนมาพูดต่อมาโทษเราโทษแม่เราที่เอาลูกไปแล้วก็ออกจากบ้านไปจริงๆเพราะพี่สาวเป็นคนพาไปเราไม่รู้ว่าเค้าไปอยู่ที่ไหนทักไปให้กลับมาบ้านกลับมาดูลูกให้นมลูกก็ไม่ยอมกลับมาเอาแต่โทษว่าเราเป็นตัวต้นปัญหาผ่านมา4-5วันแล้วก็ยังไม่กลับพอจะคุยดีๆให้กลับมาก็ทะเลาะเหมือนเดิมเอาเรื่องอื่นมาทะเลาะแล้วก็โทษเราอีกจนตอนนี้เรามีความรู้สึกไม่อยากทำอะไรหมดไฟกับการทำงานบางอารมณ์ก็สงสารลูกบางอารมณ์ก็สงสารเค้าไม่อยากให้เค้าไปอยู่ที่อื่นกลัวอันตรายจนแอบคิดเหมือนกันว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าไหมบางครั้งก็อยากตัดเค้าไม่ชอบที่เค้าใช้อารมณ์และอารมณ์ร้อนบางอารมณ์เราก็รู้สึกไม่อยากให้ลูกขาดแม่เราควรจะทำยังไงดี