สวัสดีค่ะตอนนี้หนูอายุ15ปีจะ16เดือนเมษาตอนนี้เครียดเรื่องชีวิตและการเรียนมาก
เริ่มเรื่องคือตอนหนูเรียนหนูก็จำไม่ค่อยได้แล้วตั้งแต่ ป.3แต่ไม่จบเพราะตัวหนูเรียนไม่รู้เรื่องเลย+ติดครอบครัว เข้าสังคมไม่เก่งเลยกลัวสายตาตื่นคนทำอะไรเองไม่ค่อยได้แล้วร้องไห้ตลอด ตอนไปเรียนช่วงหลังๆที่เริ่มมีปัญหาก็ต้องให้ย่าไปนั่งเฝ้าเรียนเพราะไม่กล้าอยู่คนเดียว (เริ่มมีปัญหาช่วง ป.3ค่ะ) พ่อกับแม่หนูตอนนั้นทำงานขายของตามงานต่างจังหวัดค่ะ ตอนนี้หย่ากันมานานแล้วมาอยู่ฝั่งพ่อฐานะค่อนข้างยากจนค่ะ
แล้วตอนออกจากโรงเรียนแรกมาคือตอนป.3ตอนนั้นก็ย้ายไป รร.เหมือนของวัดรึเปล่าไม่รู้เห็นเรียกว่า โรงเรียนคลอง1 ไปได้ไม่ถึงวันก็ไม่เรียนตอนแรกก็นั่งๆพอไปนั่งกินข้าวกับคนอื่นๆเราเป็นเด็กไม่กินผักแล้วจู่ๆมีเด็กคนนึงบอกจะเอาไปฟ้องครูเราก็ร้องไห้เลยค่ะเหมือนเป็นเด็กอ่อนไหวง่ายมาก จากนั้นก็เดินๆเล่นข้างล่างไม่ยอมไปเรียนย่าก็นั่งดูเรา จำได้เลยว่าเราเคยถีบคุณครูที่พนายามเอาตัวเอาลงจากรถด้วย
แล้วพอไปอีกจังหวัดบ้านฝั่งแม่เรา ไปสมัครเรียนทางนั้นตอนแรกก็เรียนปกติแต่ไม่นานพ่อกับแม่เราต้องไปขายของแล้วตอนนั้นพ่อกับแม่บอกจะอยู่กับเราแต่ก็แอบไปขายของจนทำให้ตอนนั้นเราตอนกลับมารู้ความจริงว่าเขาไปขายของแล้วทิ้งเราไปแล้วแต่จริงๆคือเราแค่ติดพ่อกับแม่มากเขาจำเป็นต้องไปขายของไม่งั้นก็ไม่มีเงินตอนนี้เรารู้แล้วค่ะ
แล้วก็ไม่จบป.3มายาวใช้ชีวิตเรื่อยๆมายาวเลยจนถึงอายุ15ค่ะ ตอนนี้ก็กังวลเพราะเป็นคนเข้าใจอะไรยากแปปๆก็ลืมกลัวมากๆค่ะ ตอนนี้พยายามบวกเลขง่ายๆอยู่
และไม่รู้ว่ต้องทำยังไงบ้างหาเพื่อนยังไงเราเข้าสังคมไม่เก่งไม่ได้ออกจากบ้านมาตั้งแต่เป็นเด็กเลยกลัวคนมาก ลองหาตามยูทูปเห็นว่าต้องจดเวลาครูพูดด้วยแต่เรากลัวจดไม่ทันไม่รู้ต้องจดอะไรเรียนยังไงเลยค่ะ และเรื่องอนาคตด้วย
เรียนเราจะไปเรียน กศน.ตั้งแต่ประถมใหม่เลย ไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆค่ะทั้งวิธีการทำโครงการรึงานต่างๆเขียนอีก อนาคตจะไปยังไงทางไหนดี จะไปรอดรึเปล่าถ้าเกิดที่ กศน.เราไปไม่รอดจะทำยังไงดี
- เราพอวาดรูปขายอดอปออนไลน์ได้อยู่ค่ะ ไม่รู้เรื่องอะไรเลยนอกจากนี้จริงๆ
- เป็นคนลืมง่ายไม่รู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง
- ตอนนี้แค่พยายามจะบวกเลขง่ายๆอยู่อย่างเดียวเลยค่ะ
- ฟังอะไรไม่เข้าหัว
- ฐานะทางบ้านยากจน
- ตอนนี้ลุงทำงานรับจ้างก่อสร้าง ย่าก็ป่วยอยู่ค่ะคาดว่าน่าจะเป็นโควิดรึเปบ่าก็ไม่รู้ ตอนแรกติดกันทั้งบ้างแต่เราไม่ค่อยไอแล้วค่ะ
ตรงไหนผิดไปขอโทษด้วยนะคะ😭หนูกลัวและกังวลจริงๆ
เครียดเรื่องเรียนและอนาคตค่ะㅜㅜ
เริ่มเรื่องคือตอนหนูเรียนหนูก็จำไม่ค่อยได้แล้วตั้งแต่ ป.3แต่ไม่จบเพราะตัวหนูเรียนไม่รู้เรื่องเลย+ติดครอบครัว เข้าสังคมไม่เก่งเลยกลัวสายตาตื่นคนทำอะไรเองไม่ค่อยได้แล้วร้องไห้ตลอด ตอนไปเรียนช่วงหลังๆที่เริ่มมีปัญหาก็ต้องให้ย่าไปนั่งเฝ้าเรียนเพราะไม่กล้าอยู่คนเดียว (เริ่มมีปัญหาช่วง ป.3ค่ะ) พ่อกับแม่หนูตอนนั้นทำงานขายของตามงานต่างจังหวัดค่ะ ตอนนี้หย่ากันมานานแล้วมาอยู่ฝั่งพ่อฐานะค่อนข้างยากจนค่ะ
แล้วตอนออกจากโรงเรียนแรกมาคือตอนป.3ตอนนั้นก็ย้ายไป รร.เหมือนของวัดรึเปล่าไม่รู้เห็นเรียกว่า โรงเรียนคลอง1 ไปได้ไม่ถึงวันก็ไม่เรียนตอนแรกก็นั่งๆพอไปนั่งกินข้าวกับคนอื่นๆเราเป็นเด็กไม่กินผักแล้วจู่ๆมีเด็กคนนึงบอกจะเอาไปฟ้องครูเราก็ร้องไห้เลยค่ะเหมือนเป็นเด็กอ่อนไหวง่ายมาก จากนั้นก็เดินๆเล่นข้างล่างไม่ยอมไปเรียนย่าก็นั่งดูเรา จำได้เลยว่าเราเคยถีบคุณครูที่พนายามเอาตัวเอาลงจากรถด้วย
แล้วพอไปอีกจังหวัดบ้านฝั่งแม่เรา ไปสมัครเรียนทางนั้นตอนแรกก็เรียนปกติแต่ไม่นานพ่อกับแม่เราต้องไปขายของแล้วตอนนั้นพ่อกับแม่บอกจะอยู่กับเราแต่ก็แอบไปขายของจนทำให้ตอนนั้นเราตอนกลับมารู้ความจริงว่าเขาไปขายของแล้วทิ้งเราไปแล้วแต่จริงๆคือเราแค่ติดพ่อกับแม่มากเขาจำเป็นต้องไปขายของไม่งั้นก็ไม่มีเงินตอนนี้เรารู้แล้วค่ะ
แล้วก็ไม่จบป.3มายาวใช้ชีวิตเรื่อยๆมายาวเลยจนถึงอายุ15ค่ะ ตอนนี้ก็กังวลเพราะเป็นคนเข้าใจอะไรยากแปปๆก็ลืมกลัวมากๆค่ะ ตอนนี้พยายามบวกเลขง่ายๆอยู่
และไม่รู้ว่ต้องทำยังไงบ้างหาเพื่อนยังไงเราเข้าสังคมไม่เก่งไม่ได้ออกจากบ้านมาตั้งแต่เป็นเด็กเลยกลัวคนมาก ลองหาตามยูทูปเห็นว่าต้องจดเวลาครูพูดด้วยแต่เรากลัวจดไม่ทันไม่รู้ต้องจดอะไรเรียนยังไงเลยค่ะ และเรื่องอนาคตด้วย
เรียนเราจะไปเรียน กศน.ตั้งแต่ประถมใหม่เลย ไม่รู้เรื่องอะไรเลยจริงๆค่ะทั้งวิธีการทำโครงการรึงานต่างๆเขียนอีก อนาคตจะไปยังไงทางไหนดี จะไปรอดรึเปล่าถ้าเกิดที่ กศน.เราไปไม่รอดจะทำยังไงดี
- เราพอวาดรูปขายอดอปออนไลน์ได้อยู่ค่ะ ไม่รู้เรื่องอะไรเลยนอกจากนี้จริงๆ
- เป็นคนลืมง่ายไม่รู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง
- ตอนนี้แค่พยายามจะบวกเลขง่ายๆอยู่อย่างเดียวเลยค่ะ
- ฟังอะไรไม่เข้าหัว
- ฐานะทางบ้านยากจน
- ตอนนี้ลุงทำงานรับจ้างก่อสร้าง ย่าก็ป่วยอยู่ค่ะคาดว่าน่าจะเป็นโควิดรึเปบ่าก็ไม่รู้ ตอนแรกติดกันทั้งบ้างแต่เราไม่ค่อยไอแล้วค่ะ
ตรงไหนผิดไปขอโทษด้วยนะคะ😭หนูกลัวและกังวลจริงๆ