https://decoder159.com/article/636b248bcdb25a707546f3b7
บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวร กรณีสวดให้ตนเอง
ก่อนสวดมนต์พลิกชีวิตให้ปฏิบัติดังต่อไปนี้
อาราธนาคุณพระรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ด้วยการอนุโมทนามัย และบารมีปกป้อง
เมตตาเปิดทางการเจริญพุทธมนต์บทสำคัญนี้ ขอวาจาสิทธิ์บังเกิดผลเป็นอัศจรรย์
“โอม อุ มะ นมัสสิตะวา นบพระศาสดา นบธรรมคัมภีร์ นบสงฆ์สิกขา นบอาจารี นบโหราตรี
เวทย์วิทย์ ศาสตร์ไสย พระพุทธัง ประสิทธิ พระธัมมัง ประสิทธิ พระสังฆัง ประสิทธิ เทวดา ประสิทธิ
อาจารย์ ประสิทธิ สิทธิกิจจัง สิทธิกัมมัง สิทธิการิยะ สิทธิเตโช สิทธิลาโภ สัพพะสิทธิ ภะวันตุเม
ประสิทธิเม อาจารย์”
ข้าพระพุทธเจ้า ... ขออนุโมทนาความดีกับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์
นับตั้งแต่องค์ปฐม (พระพุทธเจ้าพระองค์แรก) จนถึงพระองค์ปัจจุบัน
ขออนุโมทนาความดีกับพระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ ขออนุโมทนาความดีกับพระธรรมทุกธรรมบท
ขออนุโมทนาความดีกับพระอริยสงฆ์สาวกเจ้าทุกพระองค์ ขออนุโมทนาความดีกับพรหมเทพ
พระโพธิสัตว์ที่เป็นสัมมาทิฐิทุกพระองค์
ขออนุโมทนาความดีกับเทวดาที่ทำหน้าที่ดูแลการเจริญพุทธมนต์ของชาวพุทธทุกพระองค์
ขออนุโมทนาความดีกับเทวดาที่ทำหน้าที่ดูแลการเจริญสมาธิวิปัสสนากรรมฐานของชาวพุทธทุกพระอ
งค์ ตลอดจนท่านเจ้าที่เจ้าทาง เจ้าบ้านเจ้าเรือนที่ปกปักรักษาที่แห่งนี้ รวมถึงเทพสถิตย์ในวัตถุมงคล
เครื่องราง-ของขลังในที่นี้ ครูบาอาจารย์และเทวดาประจำตัวของข้าพเจ้าก็ดี
ขอพระเมตตาจากทุกท่านทุกพระองค์ ทั้งที่ทราบนามและ ไม่ทราบ ทั้งที่ระลึกได้และระลึกไม่ได้
ได้โปรดเปิดทาง เปิดโอกาสให้ข้าพระพุทธเจ้า เจริญพุทธมนต์บทสอนเจ้ากรรมนายเวร
(เรียบเรียงโดยพระอาจารย์ ดร. สิงห์ทน นราสโภ) ได้เป็นผลสัมฤทธิ์ สำเร็จ
เกิดประโยชน์สุขทันทีทันใด ก่อเกิดปัญญารู้แจ้งในกฎแห่งกรรม เข้าถึงสัจจธรรมได้โดยง่าย
และได้โปรดคุ้มครองป้องภัยแก่ข้าพระพุทธเจ้า ในระหว่างที่เจริญพุทธมนต์บทนี้ด้วยเถิด
นะทรงฟ้า โมทรงดิน พุทธทรงสินธุ์ ธาทรงสมุทร ยะทรงอากาศ พุทธังแคล้วคลาด
ธัมมังแคล้วคลาด สังฆังแคล้วคลาด ศัตรูภัยพาล วินัสสันติ นะ กาโร กะกุสันโธ สิโรมัชเฌ โมกาโร
โกนาคะมะโน นานาจิตเต พุทธะกาโร กัสสะโป พุทโธ จะ ทะเวเนเต ธา กาโร ศรีศากะยะมุนี โคตะโม
ยะกันเน ยะกาโร อะริยะ เมตตรัยโย ชิวหาทีเต ปัญจะพุทธา นะมามิหัง พุทธบูชา มหาเตชะวันโต
ธัมมะบูชา มหาปัญโญ สังฆะบูชา มะหาโภคะวะโห อะระหังพุทโธ อิติปิโสภะคะวา นะมามิหัง
มหามุทิตาโมทนาสาธุทิพย์ มหามุทิตาโมทนาสาธุทิพย์ มหามุทิตาโมทนาสาธุทิพย์
บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวร
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (ว่า ๓ ครั้ง)
ต่อด้วย บทสวดไตรสรณคมน์
อิติปิ โส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร
ปุริสะทัมมะสาระถิ สัตถา เทวะมะนุสสานัง พุทโธ ภะคะวาติฯ
ส๎วากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม สันทิฏฐิโก อะกาลิโก เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก ปัจจัตตัง
เวทิตัพโพ วิญญู
ติฯ (อ่านว่า วิญญูฮีติ)
สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ยะทิทัง จัตตาริ
ปุริสะยุคานิ อัฏฐะ ปุริสะปุคคะลา เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อาหุเนยโย ปาหุเนยโย ทักขิเณยโย
อัญชะลีกะระณีโย อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสาติฯ
สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ อัพ๎ยาปัชฌา โหนตุ อะนีฆา โหนตุ สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ
(เมตตา)
สัพเพ สัตตา สัพพะทุกขา ปะมุญจันตุ (กรุณา)
สัพเพ สัตตา ลัทธะสัมปัตติโต มา วิคัจฉันตุ (มุทิตา)
สัพเพ สัตตา กัมมัสสะกา กัมมะทายาทา กัมมะโยนิ กัมมะพันธุ กัมมะปะฏิสะระณา ยัง กัมมัง
กะริสสันติ กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา ตัสสะ ทายาทา ภะวิสสันติ (อุเบกขา)
ทุกขโต ทุกขะฐานันติ วะทันติ พุทธา นะ หิ เวเรนะ เวรานิ สัมมันตีธะ กุทาจะนัง อะเวเรนะ จะ สัมมันติ
เอสะ ธัมโม สะนันตะโนฯ
พุทโธ พุทธัง รักษา ธัมโม ธัมมัง รักษา สังโฆ สังฆัง รักษาฯ พุทโธ พุทธัง อะระหัง ธัมโม ธัมมัง
อะระหัง สังโฆ สังฆัง อะระหังฯ พุทโธ พุทธัง กัณหะ ธัมโม ธัมมัง กัณหะ สังโฆ สังฆัง กัณหะ อายุ
วัณโณ สุขัง พะลัง ภะวันตุ เม* (สวดให้ตนเอง)
นะสาเปเส พุรุอะกัง ปะริปัตตัง ปะริขันตัง มัจจุราชา นะ ภาสะติ มัจจุราชา นะ ปัสสะติฯ
สุญญะโต โลกัง อะเวกขัสสุ ...(ชื่อตนเอง)... สะทา สะโต อัตตานุทิฏฐิง อูหัจจะ เอวัง มัจจุตะโร
สิยา เอวัง โลกัง อะเวกขันตัง มัจจุราชา นะ ปัสสะติฯ
อิมัง สัจจะวาจัง อธิฏฐามิ
ทุติยัมปิ อิมัง สัจจะวาจัง อะธิฏฐามิ
ตะติยัมปิ อิมัง สัจจะวาจัง อะธิฏฐามิ
โย ทัณเฑนะ อทัณเฑสุอัปปะทุฏเฐสุ ทุสสะติ ทะสันนะมัญญะตะรัง ฐานังขิปปะเมวะ นิคัจฉะติ
เวทะนัง ผะรุสัง ชานิง สะรีรัสสะ จะ เภทะนัง คะรุกัง วาปิ อาพาธัง จิตตักเขปัง วะ ปาปุเณ ราชะโต วา
อุปะสัคคัง อัพภักขาณัง วะ ทารุณัง ปะริกขะยัง วะ ญาตีนัง โภคานัง วะ ปะภังคุณัง อะถะ วาสสะ
อะคะรานิ อัคคิ ฑะหะติ ปาวะโก กายัสสะ เภทา ทุปปัญโญ นิระสัง โส อุปปัชชะติฯ
หันทะทานิ ภิกขะเว อามันตะยามิ โว ขะยะวะยะธัมมา สังขารา อัปปะมาเทนะ สัมปาเทถาติฯ
อะยัง ตะถาคะตัสสะ ปัจฉิมา วาจาฯ
อุททิฏฐัง โข เตนะ ภะคะวะตา ชานะตา ปัสสะตา อะระหะตา สัมมาสัมพุทเธนะ
โอวาทะปาฏิโมกขัง ตีหิ คาถาหิ สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง กุสะลัสสูปะสัมปะทา
สะจิตตะปะริโยทะปะนัง เอตัง พุทธานะ สาสะนังฯ ขันตี ปะระมัง ตะโป ตีติกขา นิพพานัง ปะระมัง
วะทันติ พุทธา นะ หิ ปัพพะชิโต ปะรูปะฆาตี สะมะโณ โหติ ปะรัง วิเหฐะยันโต อะนูปะวาโท
อะนูปะฆาโต ปาฏิโมกเข จะ สังวะโร
มัตตัญญุตา จะ ภัตตัส๎มิง ปันตัญจะ สะยะนาสะนัง อะธิจิตเต จะ อาโยโค เอตัง พุทธานะ สาสะนันติฯ
เมตตานิสังสะสุตตะปาโฐ
เอวัมเม สุตังฯ เอกัง สะมะยัง ภะคะวา สาวัตถิยัง วิหะระติ เชตะวะเน อะนาถะปิณฑิกัสสะ
อาราเมฯ ตัต์ระ โข ภะคะวา ภิกขู อามันเตสิ ภิกขะโวติฯ ภะทันเตติ เต ภิกขู ภะคะวะโต ปัจจัสโสสุง
ภะคะวา เอตะทะโวจะ
เมตตายะ ภิกขะเว เจโตวิมุตติยา อาเสวิตายะ ภาวิตายะ พะหุลีกะตายะ ยานีกะตายะ
วัตถุกะตายะ อะนุฏฐิตายะ ปะริจิตายะ สุสะมารัทธายะ เอกาทะสานิสังสา ปาฏิกังขาฯ กะตะเม
เอกาทะสะฯ สุขัง สุปะติ สุขัง ปะฏิพุชฌะติฯ นะ ปาปะกัง สุปินัง ปัสสะติฯ มะนุสสานัง ปิโย โหติฯ
อะมะนุสสานัง ปิโย โหติฯ เทวะตา รักขันติฯ นาสสะ อัคคิ วา วิสัง วา สัตถัง วา กะมะติฯ ตุวะฏัง จิตตัง
สะมาธิยะติฯ มุขะวัณโณ วิปปะสีทะติฯ อะสัมมูฬ์โห กาลัง กะโรติฯ อุตตะริง อัปปะฏิวิชฌันโต
พรัหมะโลกูปะโค โหติฯ
เมตตายะ ภิกขะเว เจโตวิมุตติยา อาเสวิตายะ ภาวิตายะ พะหุลีกะตายะ ยานีกะตายะ
วัตถุกะตายะ อะนุฏฐิตายะ ปะริจิตายะ สุสะมารัทธายะ อิเม เอกาทะสานิสังสา ปาฏิกังขาติฯ
อิทะมะโวจะ ภะคะวาฯ อัตตะมะนา เต ภิกขู ภะคะวะโต ภาสิตัง อะภินันทุนติฯ
อายุวัฑฒะโก ธะนะวัฑฒะโก สิริวัฑฒะโก ยะสะวัฑฒะโก พะละวัฑฒะโก วัณณะวัฑฒะโก
สุขะวัฑฒะโก โหตุ สัพพะทาฯ ทุกขะโรคะภะยา เวรา โสกา สัตตุ จุปัททะวา อะเนกา อันตะรายาปิ
วินัสสันตุ จะ เตชะสา ชะยะสิทธิ ธะนัง ลาภัง โสตถิ ภาค๎ยัง สุขัง พะลัง สิริ อายุ จะ วัณโณ จะ โภคัง
วุฑฒี จะ ยะสะวา สะตะวัสสา จะ อายู จะ ชีวะสิทธี ภะวันตุ เมฯ
ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะพุทธานุภาเวนะสะทา โสตถี ภะวันตุ เมฯ
ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะธัมมานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เมฯ
ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะสังฆานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เมฯ
-----------------
คำแปล บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวรและเพื่อให้เกิดพลังคุ้มครองตนเอง
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ซึ่งเป็นผู้ไกลจากกิเลส
เป็นผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง
(ว่า ๓ ครั้ง)
เพราะเหตุอย่างนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ทรงเป็นผู้ไกลจากกิเลส
เป็นผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เป็นผู้เสด็จไปแล้วด้วยดี
เป็นผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง เป็นผู้สามารถฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า
เป็นครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานด้วยธรรม เป็นผู้มีความจำเริญ
จำแนกธรรมสั่งสอนสัตว์ ดังนี้
พระธรรม เป็นสิ่งที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ดีแล้ว
เป็นสิ่งที่ผู้ศึกษาและปฏิบัติพึงเห็นได้ด้วยตนเอง เป็นสิ่งที่ปฏิบัติได้และให้ผลได้ไม่จำกัดกาล
เป็นสิ่งที่ควรกล่าวกะผู้อื่นว่า ท่านจงมาดูเถิด
เป็นสิ่งที่ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว เป็นสิ่งที่ผู้รู้พึงรู้ได้เฉพาะตน ดังนี้
สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติดีแล้ว สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด
ปฏิบัติตรงแล้ว สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติเพื่อรู้ธรรมเป็นเครื่องออกจากทุกข์แล้ว
สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติสมควรแล้ว ได้แก่บุคคลเหล่านี้ คือคู่แห่งบุรุษสี่คู่
นับเรียงตัวได้แปดบุรุษ นั่นแหละ สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า
เป็นผู้ควรแก่สักการะที่เขานำมาบูชา เป็นผู้ควรแก่สักการะที่เขาจัดไว้ต้อนรับ
เป็นผู้ควรรับทักษิณาทาน เป็นผู้ที่บุคคลทั่วไปควรทำอัญชลี เป็นเนื้อนาบุญของโลก
ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ดังนี้
ขอให้สรรพสัตว์ผู้เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
อย่ามีเวรต่อกันเลย อย่าพยาบาทปองร้ายกันเลย อย่ามีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย
ขอให้มีความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด (แผ่เมตตา)
ขอให้สรรพสัตว์ผู้เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
จงพ้นจากความทุกข์โดยประการทั้งปวงเถิด (แผ่กรุณา)
ขอให้สรรพสัตว์ผู้เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น อย่าได้ปราศจาก
และอย่าได้พลัดพรากจากสมบัติ และบุคคลที่เป็นที่รักที่ตัวมีอยู่เถิด (แผ่มุทิตา)
สรรพสัตว์ผู้เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
เป็นผู้มีกรรมเป็นของตน เป็นผู้มีกรรมเป็นทายาท เป็นผู้มีกรรมเป็นกำเนิด เป็นผู้มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์
เป็นผู้มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย กระทำกรรมใดไว้ ดีหรือชั่ว จักเป็นผู้รับผลแห่งกรรมนั้น (แผ่อุเบกขา)
พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ ต่างตรัสสอนไว้ว่า ทำทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นจะมาถึงตน ในกาลไหนๆ
เวรย่อมไม่ระงับด้วยการจองเวร เวรทั้งหลายย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรเท่านั้น
ขอคุณพระศรีรัตนตรัย คือ พระพุทธ พระธรรม และพระอริยสงฆ์ จงปกป้องคุ้มครองรักษา
ทั้งคุณญาณบารมีของพระอริยะ ผู้ทรงอภิญญาทั้งหลาย จงช่วยปกป้องคุ้มครอง ช่วยให้มีอายุยืนยาว
มีผิวพรรณผ่องใส มีความสุข และมีพลังคุ้มครอง เป็นเหตุให้เกิดพลังปาฏิหาริย์อันเป็นอัศจรรย์
ทำให้พญามัจจุราช (เจ้ากรรมนายเวร) ไม่พูดถึงและมองไม่เห็น (ข้าพเจ้า) นี่แน่ะ...... (ใส่ชื่อตัวเรา)
เธอจงมองโลกหรือตัวเองให้ว่างเปล่า (ไม่มีตัวตน) เมื่อเข้าใจมองโลกหรือตัวเองว่า ว่างเปล่า
(ไม่มีตัวตน) มัจจุราช (เจ้ากรรมนายเวร) จะมองไม่เห็นเธอ
ขอกล่าวย้ำอธิษฐานขอให้เป็นจริงอย่างนั้นอย่างแท้จริง แม้ครั้งที่สอง
ขอกล่าวย้ำอธิษฐานขอให้เป็นจริงอย่างนั้นอย่างแท้จริง แม้ครั้งที่สาม
ขอกล่าวย้ำอธิษฐานขอให้เป็นจริงอย่างนั้นอย่างแท้จริง
ผู้ใดประทุษร้าย หรือคิดร้ายต่อผู้ไม่ประทุษร้าย หรือไม่เคยคิดร้ายต่อ
ลงโทษผู้ที่ไม่เคยทำความผิด ย่อมได้รับภัยร้ายแรง ๑๐ ประการ อย่างใดอย่างหนึ่งอย่างทันตาเห็น คือ
๑. ได้รับทุกขเวทนา หรือทุกข์ทรมานอย่างแรงกล้า
๒. สรีระร่างกายถูกทำลาย
๓. เจ็บป่วยอย่างหนัก
๔. มีจิตฟุ้งซ่านอย่างหนักอาจถึงกับเป็นบ้า
๕. ถูกทางราชการทำโทษอย่างรุนแรง
๖. ถูกกล่าวหาว่ามีความผิดอย่างร้ายแรง
๗. สูญเสียญาติขาดมิตร
๘. ทรัพย์สมบัติมีอันพินาศ
๙. ไฟป่าหรือไฟไหม้บ้านชนิดไม่ทราบสาเหตุไม่น่าจะเกิดภัยเช่นนั้น
๑๐. ตายไปแล้วยังตกนรกชดใช้กรรมต่อ
อ่านต่อ ที่link ข้างล่าง ครับ เพราะ post หมดไม่ได้ ครับโดนจำกัดตัวอักษร
https://decoder159.com/article/636b248bcdb25a707546f3b7
บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวร กรณีสวดให้ตนเอง เผยแพร่โดย อ.นิติกฤตย์
บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวร กรณีสวดให้ตนเอง
ก่อนสวดมนต์พลิกชีวิตให้ปฏิบัติดังต่อไปนี้
อาราธนาคุณพระรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ด้วยการอนุโมทนามัย และบารมีปกป้อง
เมตตาเปิดทางการเจริญพุทธมนต์บทสำคัญนี้ ขอวาจาสิทธิ์บังเกิดผลเป็นอัศจรรย์
“โอม อุ มะ นมัสสิตะวา นบพระศาสดา นบธรรมคัมภีร์ นบสงฆ์สิกขา นบอาจารี นบโหราตรี
เวทย์วิทย์ ศาสตร์ไสย พระพุทธัง ประสิทธิ พระธัมมัง ประสิทธิ พระสังฆัง ประสิทธิ เทวดา ประสิทธิ
อาจารย์ ประสิทธิ สิทธิกิจจัง สิทธิกัมมัง สิทธิการิยะ สิทธิเตโช สิทธิลาโภ สัพพะสิทธิ ภะวันตุเม
ประสิทธิเม อาจารย์”
ข้าพระพุทธเจ้า ... ขออนุโมทนาความดีกับองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์
นับตั้งแต่องค์ปฐม (พระพุทธเจ้าพระองค์แรก) จนถึงพระองค์ปัจจุบัน
ขออนุโมทนาความดีกับพระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ ขออนุโมทนาความดีกับพระธรรมทุกธรรมบท
ขออนุโมทนาความดีกับพระอริยสงฆ์สาวกเจ้าทุกพระองค์ ขออนุโมทนาความดีกับพรหมเทพ
พระโพธิสัตว์ที่เป็นสัมมาทิฐิทุกพระองค์
ขออนุโมทนาความดีกับเทวดาที่ทำหน้าที่ดูแลการเจริญพุทธมนต์ของชาวพุทธทุกพระองค์
ขออนุโมทนาความดีกับเทวดาที่ทำหน้าที่ดูแลการเจริญสมาธิวิปัสสนากรรมฐานของชาวพุทธทุกพระอ
งค์ ตลอดจนท่านเจ้าที่เจ้าทาง เจ้าบ้านเจ้าเรือนที่ปกปักรักษาที่แห่งนี้ รวมถึงเทพสถิตย์ในวัตถุมงคล
เครื่องราง-ของขลังในที่นี้ ครูบาอาจารย์และเทวดาประจำตัวของข้าพเจ้าก็ดี
ขอพระเมตตาจากทุกท่านทุกพระองค์ ทั้งที่ทราบนามและ ไม่ทราบ ทั้งที่ระลึกได้และระลึกไม่ได้
ได้โปรดเปิดทาง เปิดโอกาสให้ข้าพระพุทธเจ้า เจริญพุทธมนต์บทสอนเจ้ากรรมนายเวร
(เรียบเรียงโดยพระอาจารย์ ดร. สิงห์ทน นราสโภ) ได้เป็นผลสัมฤทธิ์ สำเร็จ
เกิดประโยชน์สุขทันทีทันใด ก่อเกิดปัญญารู้แจ้งในกฎแห่งกรรม เข้าถึงสัจจธรรมได้โดยง่าย
และได้โปรดคุ้มครองป้องภัยแก่ข้าพระพุทธเจ้า ในระหว่างที่เจริญพุทธมนต์บทนี้ด้วยเถิด
นะทรงฟ้า โมทรงดิน พุทธทรงสินธุ์ ธาทรงสมุทร ยะทรงอากาศ พุทธังแคล้วคลาด
ธัมมังแคล้วคลาด สังฆังแคล้วคลาด ศัตรูภัยพาล วินัสสันติ นะ กาโร กะกุสันโธ สิโรมัชเฌ โมกาโร
โกนาคะมะโน นานาจิตเต พุทธะกาโร กัสสะโป พุทโธ จะ ทะเวเนเต ธา กาโร ศรีศากะยะมุนี โคตะโม
ยะกันเน ยะกาโร อะริยะ เมตตรัยโย ชิวหาทีเต ปัญจะพุทธา นะมามิหัง พุทธบูชา มหาเตชะวันโต
ธัมมะบูชา มหาปัญโญ สังฆะบูชา มะหาโภคะวะโห อะระหังพุทโธ อิติปิโสภะคะวา นะมามิหัง
มหามุทิตาโมทนาสาธุทิพย์ มหามุทิตาโมทนาสาธุทิพย์ มหามุทิตาโมทนาสาธุทิพย์
บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวร
นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (ว่า ๓ ครั้ง)
ต่อด้วย บทสวดไตรสรณคมน์
อิติปิ โส ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร
ปุริสะทัมมะสาระถิ สัตถา เทวะมะนุสสานัง พุทโธ ภะคะวาติฯ
ส๎วากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม สันทิฏฐิโก อะกาลิโก เอหิปัสสิโก โอปะนะยิโก ปัจจัตตัง
เวทิตัพโพ วิญญู
สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ
ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ยะทิทัง จัตตาริ
ปุริสะยุคานิ อัฏฐะ ปุริสะปุคคะลา เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ อาหุเนยโย ปาหุเนยโย ทักขิเณยโย
อัญชะลีกะระณีโย อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสาติฯ
สัพเพ สัตตา อะเวรา โหนตุ อัพ๎ยาปัชฌา โหนตุ อะนีฆา โหนตุ สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ
(เมตตา)
สัพเพ สัตตา สัพพะทุกขา ปะมุญจันตุ (กรุณา)
สัพเพ สัตตา ลัทธะสัมปัตติโต มา วิคัจฉันตุ (มุทิตา)
สัพเพ สัตตา กัมมัสสะกา กัมมะทายาทา กัมมะโยนิ กัมมะพันธุ กัมมะปะฏิสะระณา ยัง กัมมัง
กะริสสันติ กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา ตัสสะ ทายาทา ภะวิสสันติ (อุเบกขา)
ทุกขโต ทุกขะฐานันติ วะทันติ พุทธา นะ หิ เวเรนะ เวรานิ สัมมันตีธะ กุทาจะนัง อะเวเรนะ จะ สัมมันติ
เอสะ ธัมโม สะนันตะโนฯ
พุทโธ พุทธัง รักษา ธัมโม ธัมมัง รักษา สังโฆ สังฆัง รักษาฯ พุทโธ พุทธัง อะระหัง ธัมโม ธัมมัง
อะระหัง สังโฆ สังฆัง อะระหังฯ พุทโธ พุทธัง กัณหะ ธัมโม ธัมมัง กัณหะ สังโฆ สังฆัง กัณหะ อายุ
วัณโณ สุขัง พะลัง ภะวันตุ เม* (สวดให้ตนเอง)
นะสาเปเส พุรุอะกัง ปะริปัตตัง ปะริขันตัง มัจจุราชา นะ ภาสะติ มัจจุราชา นะ ปัสสะติฯ
สุญญะโต โลกัง อะเวกขัสสุ ...(ชื่อตนเอง)... สะทา สะโต อัตตานุทิฏฐิง อูหัจจะ เอวัง มัจจุตะโร
สิยา เอวัง โลกัง อะเวกขันตัง มัจจุราชา นะ ปัสสะติฯ
อิมัง สัจจะวาจัง อธิฏฐามิ
ทุติยัมปิ อิมัง สัจจะวาจัง อะธิฏฐามิ
ตะติยัมปิ อิมัง สัจจะวาจัง อะธิฏฐามิ
โย ทัณเฑนะ อทัณเฑสุอัปปะทุฏเฐสุ ทุสสะติ ทะสันนะมัญญะตะรัง ฐานังขิปปะเมวะ นิคัจฉะติ
เวทะนัง ผะรุสัง ชานิง สะรีรัสสะ จะ เภทะนัง คะรุกัง วาปิ อาพาธัง จิตตักเขปัง วะ ปาปุเณ ราชะโต วา
อุปะสัคคัง อัพภักขาณัง วะ ทารุณัง ปะริกขะยัง วะ ญาตีนัง โภคานัง วะ ปะภังคุณัง อะถะ วาสสะ
อะคะรานิ อัคคิ ฑะหะติ ปาวะโก กายัสสะ เภทา ทุปปัญโญ นิระสัง โส อุปปัชชะติฯ
หันทะทานิ ภิกขะเว อามันตะยามิ โว ขะยะวะยะธัมมา สังขารา อัปปะมาเทนะ สัมปาเทถาติฯ
อะยัง ตะถาคะตัสสะ ปัจฉิมา วาจาฯ
อุททิฏฐัง โข เตนะ ภะคะวะตา ชานะตา ปัสสะตา อะระหะตา สัมมาสัมพุทเธนะ
โอวาทะปาฏิโมกขัง ตีหิ คาถาหิ สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง กุสะลัสสูปะสัมปะทา
สะจิตตะปะริโยทะปะนัง เอตัง พุทธานะ สาสะนังฯ ขันตี ปะระมัง ตะโป ตีติกขา นิพพานัง ปะระมัง
วะทันติ พุทธา นะ หิ ปัพพะชิโต ปะรูปะฆาตี สะมะโณ โหติ ปะรัง วิเหฐะยันโต อะนูปะวาโท
อะนูปะฆาโต ปาฏิโมกเข จะ สังวะโร
มัตตัญญุตา จะ ภัตตัส๎มิง ปันตัญจะ สะยะนาสะนัง อะธิจิตเต จะ อาโยโค เอตัง พุทธานะ สาสะนันติฯ
เมตตานิสังสะสุตตะปาโฐ
เอวัมเม สุตังฯ เอกัง สะมะยัง ภะคะวา สาวัตถิยัง วิหะระติ เชตะวะเน อะนาถะปิณฑิกัสสะ
อาราเมฯ ตัต์ระ โข ภะคะวา ภิกขู อามันเตสิ ภิกขะโวติฯ ภะทันเตติ เต ภิกขู ภะคะวะโต ปัจจัสโสสุง
ภะคะวา เอตะทะโวจะ
เมตตายะ ภิกขะเว เจโตวิมุตติยา อาเสวิตายะ ภาวิตายะ พะหุลีกะตายะ ยานีกะตายะ
วัตถุกะตายะ อะนุฏฐิตายะ ปะริจิตายะ สุสะมารัทธายะ เอกาทะสานิสังสา ปาฏิกังขาฯ กะตะเม
เอกาทะสะฯ สุขัง สุปะติ สุขัง ปะฏิพุชฌะติฯ นะ ปาปะกัง สุปินัง ปัสสะติฯ มะนุสสานัง ปิโย โหติฯ
อะมะนุสสานัง ปิโย โหติฯ เทวะตา รักขันติฯ นาสสะ อัคคิ วา วิสัง วา สัตถัง วา กะมะติฯ ตุวะฏัง จิตตัง
สะมาธิยะติฯ มุขะวัณโณ วิปปะสีทะติฯ อะสัมมูฬ์โห กาลัง กะโรติฯ อุตตะริง อัปปะฏิวิชฌันโต
พรัหมะโลกูปะโค โหติฯ
เมตตายะ ภิกขะเว เจโตวิมุตติยา อาเสวิตายะ ภาวิตายะ พะหุลีกะตายะ ยานีกะตายะ
วัตถุกะตายะ อะนุฏฐิตายะ ปะริจิตายะ สุสะมารัทธายะ อิเม เอกาทะสานิสังสา ปาฏิกังขาติฯ
อิทะมะโวจะ ภะคะวาฯ อัตตะมะนา เต ภิกขู ภะคะวะโต ภาสิตัง อะภินันทุนติฯ
อายุวัฑฒะโก ธะนะวัฑฒะโก สิริวัฑฒะโก ยะสะวัฑฒะโก พะละวัฑฒะโก วัณณะวัฑฒะโก
สุขะวัฑฒะโก โหตุ สัพพะทาฯ ทุกขะโรคะภะยา เวรา โสกา สัตตุ จุปัททะวา อะเนกา อันตะรายาปิ
วินัสสันตุ จะ เตชะสา ชะยะสิทธิ ธะนัง ลาภัง โสตถิ ภาค๎ยัง สุขัง พะลัง สิริ อายุ จะ วัณโณ จะ โภคัง
วุฑฒี จะ ยะสะวา สะตะวัสสา จะ อายู จะ ชีวะสิทธี ภะวันตุ เมฯ
ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะพุทธานุภาเวนะสะทา โสตถี ภะวันตุ เมฯ
ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะธัมมานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เมฯ
ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะสังฆานุภาเวนะ สะทา โสตถี ภะวันตุ เมฯ
-----------------
คำแปล บทสวดมนต์สอนเจ้ากรรมนายเวรและเพื่อให้เกิดพลังคุ้มครองตนเอง
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ซึ่งเป็นผู้ไกลจากกิเลส
เป็นผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง
(ว่า ๓ ครั้ง)
เพราะเหตุอย่างนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น ทรงเป็นผู้ไกลจากกิเลส
เป็นผู้ตรัสรู้ชอบได้โดยพระองค์เอง เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เป็นผู้เสด็จไปแล้วด้วยดี
เป็นผู้รู้โลกอย่างแจ่มแจ้ง เป็นผู้สามารถฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้อย่างไม่มีใครยิ่งกว่า
เป็นครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานด้วยธรรม เป็นผู้มีความจำเริญ
จำแนกธรรมสั่งสอนสัตว์ ดังนี้
พระธรรม เป็นสิ่งที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ดีแล้ว
เป็นสิ่งที่ผู้ศึกษาและปฏิบัติพึงเห็นได้ด้วยตนเอง เป็นสิ่งที่ปฏิบัติได้และให้ผลได้ไม่จำกัดกาล
เป็นสิ่งที่ควรกล่าวกะผู้อื่นว่า ท่านจงมาดูเถิด
เป็นสิ่งที่ควรน้อมเข้ามาใส่ตัว เป็นสิ่งที่ผู้รู้พึงรู้ได้เฉพาะตน ดังนี้
สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติดีแล้ว สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด
ปฏิบัติตรงแล้ว สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติเพื่อรู้ธรรมเป็นเครื่องออกจากทุกข์แล้ว
สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติสมควรแล้ว ได้แก่บุคคลเหล่านี้ คือคู่แห่งบุรุษสี่คู่
นับเรียงตัวได้แปดบุรุษ นั่นแหละ สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า
เป็นผู้ควรแก่สักการะที่เขานำมาบูชา เป็นผู้ควรแก่สักการะที่เขาจัดไว้ต้อนรับ
เป็นผู้ควรรับทักษิณาทาน เป็นผู้ที่บุคคลทั่วไปควรทำอัญชลี เป็นเนื้อนาบุญของโลก
ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ดังนี้
ขอให้สรรพสัตว์ผู้เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
อย่ามีเวรต่อกันเลย อย่าพยาบาทปองร้ายกันเลย อย่ามีความทุกข์กายทุกข์ใจเลย
ขอให้มีความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเถิด (แผ่เมตตา)
ขอให้สรรพสัตว์ผู้เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
จงพ้นจากความทุกข์โดยประการทั้งปวงเถิด (แผ่กรุณา)
ขอให้สรรพสัตว์ผู้เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น อย่าได้ปราศจาก
และอย่าได้พลัดพรากจากสมบัติ และบุคคลที่เป็นที่รักที่ตัวมีอยู่เถิด (แผ่มุทิตา)
สรรพสัตว์ผู้เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
เป็นผู้มีกรรมเป็นของตน เป็นผู้มีกรรมเป็นทายาท เป็นผู้มีกรรมเป็นกำเนิด เป็นผู้มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์
เป็นผู้มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย กระทำกรรมใดไว้ ดีหรือชั่ว จักเป็นผู้รับผลแห่งกรรมนั้น (แผ่อุเบกขา)
พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ ต่างตรัสสอนไว้ว่า ทำทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นจะมาถึงตน ในกาลไหนๆ
เวรย่อมไม่ระงับด้วยการจองเวร เวรทั้งหลายย่อมระงับด้วยการไม่จองเวรเท่านั้น
ขอคุณพระศรีรัตนตรัย คือ พระพุทธ พระธรรม และพระอริยสงฆ์ จงปกป้องคุ้มครองรักษา
ทั้งคุณญาณบารมีของพระอริยะ ผู้ทรงอภิญญาทั้งหลาย จงช่วยปกป้องคุ้มครอง ช่วยให้มีอายุยืนยาว
มีผิวพรรณผ่องใส มีความสุข และมีพลังคุ้มครอง เป็นเหตุให้เกิดพลังปาฏิหาริย์อันเป็นอัศจรรย์
ทำให้พญามัจจุราช (เจ้ากรรมนายเวร) ไม่พูดถึงและมองไม่เห็น (ข้าพเจ้า) นี่แน่ะ...... (ใส่ชื่อตัวเรา)
เธอจงมองโลกหรือตัวเองให้ว่างเปล่า (ไม่มีตัวตน) เมื่อเข้าใจมองโลกหรือตัวเองว่า ว่างเปล่า
(ไม่มีตัวตน) มัจจุราช (เจ้ากรรมนายเวร) จะมองไม่เห็นเธอ
ขอกล่าวย้ำอธิษฐานขอให้เป็นจริงอย่างนั้นอย่างแท้จริง แม้ครั้งที่สอง
ขอกล่าวย้ำอธิษฐานขอให้เป็นจริงอย่างนั้นอย่างแท้จริง แม้ครั้งที่สาม
ขอกล่าวย้ำอธิษฐานขอให้เป็นจริงอย่างนั้นอย่างแท้จริง
ผู้ใดประทุษร้าย หรือคิดร้ายต่อผู้ไม่ประทุษร้าย หรือไม่เคยคิดร้ายต่อ
ลงโทษผู้ที่ไม่เคยทำความผิด ย่อมได้รับภัยร้ายแรง ๑๐ ประการ อย่างใดอย่างหนึ่งอย่างทันตาเห็น คือ
๑. ได้รับทุกขเวทนา หรือทุกข์ทรมานอย่างแรงกล้า
๒. สรีระร่างกายถูกทำลาย
๓. เจ็บป่วยอย่างหนัก
๔. มีจิตฟุ้งซ่านอย่างหนักอาจถึงกับเป็นบ้า
๕. ถูกทางราชการทำโทษอย่างรุนแรง
๖. ถูกกล่าวหาว่ามีความผิดอย่างร้ายแรง
๗. สูญเสียญาติขาดมิตร
๘. ทรัพย์สมบัติมีอันพินาศ
๙. ไฟป่าหรือไฟไหม้บ้านชนิดไม่ทราบสาเหตุไม่น่าจะเกิดภัยเช่นนั้น
๑๐. ตายไปแล้วยังตกนรกชดใช้กรรมต่อ
อ่านต่อ ที่link ข้างล่าง ครับ เพราะ post หมดไม่ได้ ครับโดนจำกัดตัวอักษร
https://decoder159.com/article/636b248bcdb25a707546f3b7