ตอนนี้คบกับแฟนมา 12ปี
เกริ่นก่อนนะครับ 2ปีแรกๆเราสองคนไม่มีอะไรเลยต่อมาไม่นานแฟนซื้ิอมอเตอร์ไซค์ได้สะดวกเวลาไปรับส่งบ้าง ส่วนตอนนั้นผมมีงานทำบ้างไม่มีทำบ้างเขาก็รักผม ต่อมาปีที่5 แฟนออกรถเก๋ง ความรักเราสองคนก็เหมือนคนเป็นแฟนกันทั่วไป อยู่ด้วยกันทุกวัน จนมาปีที่9 ปัญหาเริ่มเกิด คือบ้านแฟนที่ ตจว กำลังจะโดนยึดไร่และบ้านประมาน20ไร่ ราคาประมาณ900000บาท เพราะพ่อแม่แฟนเอาไปขายฝากและเอาเงินไปให้พี่คนโต เรื่องมาแดงวันสุดท้ายก่อนโดนยึดที่ แฟนผมจึงบอกให้ผมช่วยหน่อย ผมถามช่วยยังไง แฟนผมบอกว่าเอาที่ดินสุขุมวิทไปจำนองธนาคารให้หน่อยเดี้ยวให้พี่คนโตส่งให้ ใจผมสองจิตสองใจถ้าช่วยแล้วเขาไม่ผ่อนละผมตายไหม แฟนผมเป็นครูเอกชนถ้าพี่คนโตไม่ผ่อนแฟนผมจะแย่ไหม สรุปผมดันช่วยเพราะความรัก11000บาท/เดือน*20ปี ต่อประกันอัคคีภัยทุก3ปี พอมาปีที่10พี่คนโตผ่อนช้าบ้างเนื่องด้วยโควิด พอปีที่12 แม่ผมถามหาโฉนดที่สุขุมวิท ผมก็ตอบปัดๆไปวันๆ มาวันนี้ ผมคุยกับพ่อแม่แฟนบอกผมจำเป็นต้องขายที่ดินที่ตจว ที่เอาออกมาจำนวน12ไร่เพื่ิเอาเงินไปเอาโฉนดออกจากธนาคาร ส่วนที่ที่เหลือผมโอนคืนให้พ่อนะ พ่อแม่แฟนก็เหมือนจะเข้าใจ แต่แฟนผมบอกว่าจะไปกู้เงินมาใช้หนี้เอง จะเอาที่ขายทำไมเผื่อฉันกลับมาอยุ่ในอนาคต แต่ผมคิดในใจ ตอนนี้ เขายังผ่อนรถยนต์ที่พึ่งซื้ออยุ่เลย แฟนผมอายุ45 จะเอาหนี้มาเพิ่มให้ตัวเองทำไม ผมเลยไปบอกผุ้ใหญ่บ้าน อบต ให้ช่วยขายที่ให้ แฟนโมโหมาก  บอกจากขายรถมอไซ ห้องที่เราอยุ่ตอนนี้  และรถยนต์ที่ผ่อนหมดแล้ว ผมเลยบอกว่าถ้าจะขายแบบนี่เลิกกันง่ายกว่าไหม รถมอไซผมใช้ไปทำงานทุกวัน
และห้องที่อยู่ตอนนี้ทุกวัน ผมว่าตอนเราไม่มีอะไรมีความสุขกว่านี้นะถึงลำบาก เขาก็อ้างบุญคุณตอนผมว่างงานที่เขาดูแลให้เงินใช้เลยเมื่อ2ปีแรกๆที่คบกัน ผมพยายามหาทางออกแล้วแต่ไม่รุ้ไปทางไหน คือคนผิดคือผมใช่ไหมที่ยื่นมือไปช่วยเขาตอนนั้น ถ้าไม่ช่วยก็ทะเลาะอีก พี่ๆน้องๆคิดว่าผมควรทำอย่างไรดี เงินเก็บก็ไม่เคยเก็บด้วย ทำแต่บ้านแฟนที่ตจว กับของใช้ของกินทุกวัน