เราอยู่บ้านกับพ่อและแฟนใหม่เขา ส่วนพี่ชายเราอยู่ที่ต่างจังหวัดกับแม่ เรายังอยู่ม.ปลายแต่ก็ใกล้จะจบแล้วยังอีกไม่นาน ตั้งแต่เราขึ้นม.ปลายเรากก็มีปัญหากับพ่อมาตลอด เราโดนห้ามไม่ให้ไปไหนกับเพื่อนทั้งๆที่มันเป็นแค่ตลาดเปิดท้ายในเมืองบ้าง ไปคาเฟ่บ้าง บ้านเพื่อนบ้าง โรงเรียนในวันเสาร์บ้าง ทำงานอยู่โรงเรียนตอนเย็นบ้าง เวลาที่เราขอเขาในเรื่องพวกนี้เขาจะไม่ให้ไปถ้าเราฝืนเขา เขาก็จะว่าเราทันทีบางคำพูดก็ค่อนข้างแรง ถ้าเราไปไหนกับเพื่อนก็ต้องคอยโกหกเขาแต่เขาก็จะไปว่าผู้ปกครองของเพื่อนที่ให้ไปกับเราทั้งๆที่เราก็งง เราก็รู้ว่าเขาเป็นห่วงเรื่องการเดินทางแต่เรากลับรู้สึกขาดอิสระ โดนบอกให้เลิกยุ่งกับเพื่อนคนนั้นเพราะไม่ชอบผู้ปกครองเพื่อน เราค่อยข้างอึดอัดเวลาอะไรแบบนี้  เราอยู่ในช่วงวัยนี้เราก็มีคนคุยที่เราคุยๆอยู่บางทีเราทำงานอยู่โรงเรียนเย็นเขาก็จะไปส่งที่บ้านแต่พ่อก็ให้เลิกยุ่งเพราะไม่ชอบบ้านเาบอกว่าตระกูลเราสองคนเข้ากันไม่ได้เพราะเขาไม่ถูกกันตั้งแต่สมัยก่อนึ่งพ่อแม่ฝั่งนั้นก็งงๆๆเพราะมันก็สมัยนี้แล้วมันก็ผ่านมานานแล้ว แล้วเราไม่เคยทำอะไรเกินเลยกันเลย ส่วนแม่เราเขาอนุญาตแค่ไม่ให้หนีเที่ยวแต่ต้องบอกกันแต่กลับพ่อหรือพี่ชายเราไม่ บอกให้เราเลิกคุยเลิกคบ เรากลับรู้สึกขาดอิสระในชีวิตมากๆ เราอยากมีบัญชีการเงินเขาดันมาบอกว่าเราไร้สาระ ทั้งๆที่เราคิดว่ามันค่อนข้างจำเป็นเพราะเราก็ใกล้ขึ้นมหาลัยด้วย เราค่อนข้างจะใช้เงินเป็นเพราะเราก็มีเงินที่แม่แอบให้เรามาตลอด เขาจะหาว่าเราทำตามเพื่อน อยากเข้าเรียนมหาลัยนู้นนี้ตามเพื่อน วึ่งเราอธิบายเหตุผลของเราพยายามให้เขาเข้าใจเราใช้เหตุผลและอ้างอิงในมุมของเขาแต่เราดันโดนหาว่าเถียง เสียคนเพราะเพื่อนเพราะตอนม.ต้นไม่เป็นแบบนี้ ตอนที่ม.ต้นเราไม่เป็นเพราะเรายังไม่อยากใช้ชีวิตตอนนั้นเพราะยังร็สึกว่าค่อยมาหัดตอนม.ปลายเอา เขาให้เราโฟกัสเรื่องเรียนเราเรียนไม่ได้แย่อยู่ในระดับกลางๆๆและกิจกรรมเราก็ไม่ขาดแต่เขาก็ไม่ชอบให้เราทำกิจกรรมเพราะอะไรเราก็ไม่เคยถาม เขาให้เราเรียนครูและรับราชการแต่เราไม่อยากเป็นและไม่อยากเรียนครูเพราะเราไม่เหมาะกับการเป็นครูและเรามีสิ่งที่เราอยากจะเรียนแต่ดันพูดไม่ได้มาก เราอยากจะรู้ว่าเราจะทำยังให้พ่อเราปล่อยเราบ้าง ถ้าเรากลับบ้านเย็นเราจะกลับไม่ถึง18.30น. เราเหมือนมือแปดด้านเรากลัวเราเป็นเด็กเก็บกด เราเหมือนไม่ได้ใช้ชีวิตด้วยตัวเองเหมือนมีเขาคอยบอกตลอดจนเราแอบกลัวว่าถ้าเราไปอยู่หอแล้วเราจะใช้ชีวิตยากกกว่าคนอื่นๆ เราจะต้องทำยังไงหรอคะ //พี่ชายเราก็เหมือนพ่อเลยค่ะ ส่วนตัวเราไม่ใช่คนเหลวไหลแต่ทำไมเขาถึงคิดแบบนั้นกลายเป็นว่าพ่อรู้จักเราไม่ถึงครึ่งด้วย้ำ