คนเราเติบโตมาคนละที่ และมีวิถีชีวิตที่แตกต่างกัน
ทำให้การเดินทางของชีวิตของแต่ละคน มันไม่เหมือนกัน
บางคนประสบเจออะไรมากมายตั้งแต่เด็ก สู้ชีวิต ฝ่าฟัน ขวนขวาย ตรากตรำ ด้วยตัวเอง
ในขณะที่ อีกคนอาจไม่เคยต้องเดือดร้อน ดิ้นรน ไม่ต้องเสาะหา เพราะทุกอย่างมีไว้ให้พร้อม

หากเขาเติบโตมาแบบนั้น สภาพแวดล้อมแบบนั้น บางทีมันก็หล่อหลอมให้เขาเป็นคนแบบนั้น
ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้หรือไม่ และหรือเมื่อไร
ไม่แน่ว่าอาจจะจนกระทั่ง มันมีจุดพลิกผันที่เป็นจุดเปลี่ยน จุดหักเหของชีวิต
เช่นว่า ไม่มีใคร support เขาได้อีก หรือ พบกับความยากลำบากที่ซึ่งต้องพึ่งพาตัวเองเท่านั้น

สำหรับคุณและเขา
เมื่อจังหวะชีวิตของคนสองคนมันไม่เท่ากัน บทบาทชีวิตในแต่ละตอนแตกต่างกัน
บางคนไปช้า บางคนไปเร็ว บางคนโอกาสยังมาไม่ถึง บางคนก็ไม่คว้าโอกาสนั้นไว้
ทั้งหมดนี้ มันก็อาจส่งผลต่อความคิด หรือการกระทำที่มันไม่พอดีกัน

ในส่วนของเขา ที่อาจดูชิลชิลไปวันวัน ไม่ผลักดันตัวเองทำอะไรขึ้นมา
มันก็คงเป็นได้ทั้ง นี่เป็นตัวตนที่แท้จริง เกิดจากนิสัยแท้จริง โดนตามใจ เอาแต่ใจจน spoil
หรือ เขาก็แค่ยังไม่ได้คิดในเรื่องของวันข้างหน้า อาจละเลย หรือมองข้ามการวางแผนอนาคตใดๆ

บางที คุณอาจจะลองคุย เคลียร์กันดูว่า
เขาคิดเห็นอย่างไรกับสิ่งที่คุณกังวล และมันมีทางแก้หรือทางออกทางไหนร่วมกันได้บ้าง

หากคุณพบว่า เป้าหมายชีวิต หรือคำตอบมัน ไม่ใช่ สิ่งที่คุณกำลังมองหาในความสัมพันธ์
คุณก็ควรทบทวนพิจารณาดูว่า จะถอยออกมาหรืออย่างไร

ลองคิดดูค่ะ


*เพิ่มเติม  (จาก คคห. 1-1)
การคบกัน ไม่ควรมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องดูแลอีกคนอยู่ฝ่ายเดียว
อย่างนี้ เขาไม่เรียกว่า รักกัน
คนสองคนควรดูแลกันและกัน พึ่งพาอาศัยกัน ช่วยกัน จับมือไปด้วยกัน ไม่เอาเปรียบกัน

คำว่า 'เขาไม่โต' จากที่คุณเล่า หากมันไม่ใช่แค่เรื่องวางแผนอนาคต
ถ้ามันคือทุกสิ่งอย่างที่เขาไม่คิดทำเอง ไม่แคร์อะไรเลย ให้คุณทำให้ทุกๆเรื่องในชีวิต
ยิ่งคบ ยิ่งเหนื่อยใจเหนื่อยกาย ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็ไม่ควรเสียเวลาชีวิตตัวเอง
คุณลองตัดสินใจดูค่ะ