อย่างแรกคือต้องบอกเลยว่าเราอยู่ม.6ค่ะ เรามีแพชชั่นในอาชีพที่เราอยากเป็นมากเลยค่ะ มันเป็นอาชีพที่ต้องได้คะแนนสูงและรับคนจำนวนจำกัดที่น้อยมากๆเลยค่ะ จบไปแล้วคุ้มค่ะ(พอเดากันได้ใช่ไหมคะ) ช่วงแรกครอบครัวเ

เรื่องมีอยู่ว่าเป็นเด็กใหม่ค่ะ เคยชินกับอาจารย์ที่เอนเตอร์เทนและมีความคิดสร้างสรรค์เวลาสอน ถามตอบ พรีเซนต์หน้าชั้น สุ่มถามอะไรงี้ สำหรับเรารู้สึกว่ามันตื่นเต้น ทำให้ตื่นตัวกับการสอนของเขาและกระตือรือร

สวัสดีค่ะ เป็นนศ.ที่กำลังจะขึ้นปี3 แต่ยังไม่ค้นพบความสุขจริงๆของตัวเองค่ะ คือมันก็ไม่ได้รุนแรงจนขนาดว่าเศร้าหมองอะไรนะคะ เราอยากมีแพชชั่นในการทำสิ่งต่างๆ อย่างเช่น ดูแลตัวเองให้สวย สวยไปทำไม? โอเคความ

สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยค่ะ ตอนนี้เรารู้สึกหมดแพชชั่นในการเรียน ตอนนี้เราเรียนครูประถม รู้สึกเหนื่อยมากๆ ไม่อยากไป ไม่อยากเรียน เพราะว่าเรารู้สึกว่าเราชอบเด็กอนุบาลมาก

จากกระทู้ที่เเล้วครับผมลองค้นหาดูว่าบัญชีต่างๆของผมโดนลบหรือยังก็ปรากฏว่าอยู่นครปฐมครับหายที่กทมจากนั้นก็ลองตามอีกแอปดูมีที่อยู่ipเลยลองค้นดูก็เป็นบ้านคนในนครปฐมมีโอกาศเจอหรือแม่นยำขึ้นไหมครับ

เราจับงานมาหลายอย่างมาก เราทำเต็มที่กับทุกงานจนได้เลื่อนขั้น ได้ขึ้นเงินเดือน ตอนลาออกมาทำงานอิสระก็ราบรื่นตลอดจนมััันเหมือนสำเร็จง่าย ๆ ทำอะไรคนก็ชื่นชม ก็ชอบไปหมด แต่ไม่เคยมีเป้าหมาย แบบอยากมีรถมีบ้

ตามหัวข้อเลยค่ะ ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ม.3 และไม่รู้ว่าตัวเองจะไปทำอะไรหรืออยากเรียนอะไร มีหลายครั้งที่รู้สึกอิจฉาเพื่อนที่มีแพชชั่นในอนาคตแต่เราไม่มี คือพยายามหาแล้วว่าตัวเองชอบอะไร แต่ในยุคโควิดแบบนี้ค