ตอนนี้เราอยู่กับผู้ชายคนนึงแบบไม่มีสถานะไม่เปิดตัวคนรู้แค่ไม่กี่คนอยู่ด้วยกันมา1ปีแล้วเป็นความสัมพันธ์ที่มันมีความสุขสำหรับเรา มั้ง..
เขาอายุ43ปี เราพึ่ง19 ห่างกัน20กว่าปี...
เริ่มแรกเราเจอกันที่ร้านของเขาคือตอนนั้นไม่รู้มาก่อนว่าเขาเป็นใครชื่ออะไรเขามาจีบเราตั้งเจอกันวันแรกเราก็ไม่อะไรไม่คิดจริงจัง หละงๆคุยกันไปเขาก็น่ารักดี ปีก่อนที่ยังไม่ได้เป็นไรกันปี64รู้จักกันช่วงเราปิดเทรอมพอดีกำลังเข้าวิลัย ช่วงเดือนมีนาเราทำงานเป็นเด็กเสริฟเลิกงานเที่ยงคืนก็จะนัดกันไปเที่ยวต่อคือมีเพื่อนๆเรากับเพื่อนเขาไปด้วย เป็นแบบนี้ไปประมาณครึ่งเดือนเราก็เริ่มปลื้มๆเขารู้สึกดีแต่ยังไม่ถึงขั้นชอบ
เลิกจากที่เที่ยวก็มีพากันไปดื่มต่อปาร์ตี้เปิดห้อง ไปกันหลายคน แล้วเราพึ่งมารู้ว่าเขามีเมียแล้วตอนนั้นเราตกใจที่ตกใจคือเมียเขารู้เห็นมาตลอดว่าเขามาจีบเรา แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร เขาแต่งงานกันแล้วนะคะมีลูกกันแล้ว พอเรารู้เราก็โอเคเป็นพี่น้องกันได้ไม่ได้อะไรกินเที่ยวด้วยกันกับเขาเหมือนเดิมมีไปนอนบ้านเขาไปเปิดโรงแรมนอน ตอนนั้นไม่ได้คิดจะมีอะไรกับเขาเลย คือรู้สึกนับถือทั้งเมียเขาแล้วก็เขาเหมือนพ่อแม่ไปเที่ยวคือมีกอดมีหอมเป็นปกตินอนกอดกันคือเมียเขารู้เห็นทุกอย่างแล้วเมียเขาก็จ้างเด็กเอ็นมาดูแลเขาตลอด เหมือนเขาเปิดใจกันว่าเป็นแบบนี้โอเคอยู่ในสายตาไม่มีอะไร เราก็โอเคแต่เราไม่ได้ไปเอาเงินเหมือนคนอื่นนะ เราแค่อยากเที่ยวด้วยกินด้วยรู้สึกสนุก พอไปๆมาๆเหมือนเขาก็มีใจให้เราก็คุยกันตลอดแต่เราก็พยายามไม่คิดอะไรเกินเลยไม่พูดคุยในเชิงชู้สาวอาจมีคุยหยอกกันบ้าง เป็นแบบนี้มาครึ่งปีจนเราเริ่มรู้สึกดีกับเขาแต่เราไม่เคยแอบทำอะไรที่ไม่ดีเลย เราเริ่มรู้สึกไม่ดีกับตัวเองร้องไห้เสียใจที่ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้ เริ่มพยายามอยากห่าง บังเอิญเป็นช่วงร้านปิดพอดีไม่ได้ทำงานเลยกลับไปอยู่บ้าน ไม่ได้ค่อยไปกับเขาแล้ว แต่ยังมีโทรคุยไลน์คุยแชทกันตลอดมีบอกคิดถึงกันอยากเจอ เราก็เข้าไปดื่มด้วยเป็นบางครั้ง ซึ่งกับแฟนเขาเราก็มีโทรคุย พอทีนี้แฟนเขาเริ่มสงสัยว่าเราแอบชอบกันหรือป่าวเพราะปกติเขาจะไม่ค่อยสนใจผู้หญิงคนไหนที่มากินมาเที่ยวด้วย คือเมียเขาก็ถูกใจเรากว่าเด็กเอ็นคนอื่นที่จ้างมาเลยรักเราเหมือนลูกเราไม่เรื่องมากไม่วี่เง่าอะไรได้หมดไม่เอาตัง เราดูแลดี เมียเขาก็ทักมาคุยกับเราว่าเขาไม่อยากให้ผัวเขาไปชอบใครไปเลี้ยงใคร เราโอเคเข้าใจเราห่างไป ทีนี้เรามีคนคุยเราก็ลืมๆไปคุยกับคนใหม่แฮปปี้ทีนี้วันเกิดเรา เราเข้าไปดื่มกับเขาปกติก็ไม่มีอะไร คือตอนนั้นเรารักพี่เขานะเราเสียใจที่เป็นแบบนี้แต่ไม่เคยคิดอยากแย่งอยากไปยุ่งกับผัวเขาไม่ได้คิดจะแอบมีอะไรด้วย เราชอบจริงแต่เราอยู่ในมุมของเราไม่ก้าวก่ายไม่แสดงออกให้เขาอึดอัดหรือแฟนเขารู้สึกไม่ดี พอเดือนถัดมาจากเดือนเกิดเรา
เราได้ยินข่าวว่าเมียเขาเสียกระทันหัน เราเสียใจมากเพราะก็รักเมียเขาเหมือนแม่คนนึงเรามาร่วมงานศพ มาทุกวันตอนนั้นเราร้องไห้นอนไม่หลับจนงานเสร็จมาช่วยงานทุกวัน เราก็ปลอบใจเขาว่าไม่ต้องเสียใจนะ คิดถึงลูกเยอะๆ เขาเป็นคนเข้มแข็งนะคะเราสงสารเขามาก สงสารลูกเขา ทุกอย่างผ่านไปเดือนนึงเขาทักเรามาว่าให้ไปช่วยงานที่ร้านหน่อยคนขาด เราก็ไปช่วยทำงานไปเรื่อยๆเราก็ปกติแค่ช่วยงานไม่มีอะไร ผ่านงานร้อยวันของเมียเขาไป เราก็คุยกันคุยทุกเรื่องเขาจากคนที่ร่าเริงก็ซึมไป แล้วเดือนนั้นเราก็พากันไปดื่ม2คนพากันไปจอดรถกินเบียร์ เมา แล้ววันนั้นเราพลาดไปมีอะไรกัน ตื่นเช้ามาเราเสียใจนะมองหน้าไม่ติดเราบอกเขาว่าจบกันเลย ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรถือว่าผิดทั้งคู่ แต่เหมือนเขาไม่ยอมเขาบอกอยากมีเราอยู่ข้างๆโอเคมันก็เป็นความสัมพันธ์แบบนี้มาตลอดจนครึ่งปี เขาก็พูดถึงเมียเก่าเราเรื่อย แต่ตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกเฟลๆรู้สึกแย่เหมือนเราสู้เมียเก่าเขาไมาได้ทุกอย่างเขาบอกเขารักเมียเขา แล้วความรู้สึกเราล่ะเราคิดผิดที่ยอมอยู่ตั้งแต่แรกที่ยอมเป็นแบบนี้ตั้งแต่เเรกแต่เรารักเขาเราเลิกไม่ได้ จนอยู่มาปีนึงแล้วเวลามีคนพูดถึงเมียเก่าเขาเราก็รู้สึกแย่ตลอดรู้สึกน้อยใจ แต่ไม่เคยทะเลาะกันเรื่องนี้นะคะเรารู้สึกแบบนี่คือเราเงียบไม่เคยพูดกับเขา จนมาวันนี้เขามาพูดกับเราว่าไม่ต้องรู้สึกแย่นะไม่ต้องรู้สึกว่าด้อยกว่าเขาบอกว่าเขาโฟกัสบัจจุบัน เขาอยู่กับเราเขาก็มึความสุข แต่ในที่นี้ของเขาคือเขาโพสต์ถึงเมียเก่าตลอดลงอะไรเศร้าๆ บางทีก็พูดถึง บางทีทำงานอยู่แล้วเพื่อนเขามาเขาพูดเรื่องเมียเก่าว่าเขาไม่อยากให้เมียเขาตายเขาไม่มีความสุขทุกวันนี้เขาอยูากับเมียเขาเขามีความสุขกว่า เราได้ยินเราก็ได้แต่เงียบพูดอะไรไม่ได้ถ้าวันไหนทนฟังไม่ได้เราก็เดินไปนั่งที่อื่น คือไม่ค่อยมีใครรู้ว่าเรากับเขาเป็นไรกันรู้แค่คนในกลุ่มบางคนเขากํยินดีที่อยู่ด้วยกัน แล้วน้องเขยเขาที่เป็นน้องชายของเมียเค้าก็รู้ น้องเขยเขาก็ไม่ว่าอะไรสนับสนุนเพราะเราคอยซัพพอร์ตเขาทุกอย่างดูแลเขาตลอดจนน้องเขยเขาเห็นเขาเชื่อใจ แต่ในความรักของเราครั้งนี้มันเปิดตัวไม่ได้ บางทีเราก็น้อยใจแต่ก็เข้าใจ ทั้งอายุภาวะ สังคมเขากับเราต่างกัน ทั้งลูกเค้าจะทำยังไง
เราควรทำยังไงกับตัวเองดีคะ😔บางทีก็รู้สึกแย่กับที่มันเป็นแบบนี้
เราผิดมั้ยที่เรารู้สึกแย่ ถ้าเป็นคุณจะทำยังไง
เขาอายุ43ปี เราพึ่ง19 ห่างกัน20กว่าปี...
เริ่มแรกเราเจอกันที่ร้านของเขาคือตอนนั้นไม่รู้มาก่อนว่าเขาเป็นใครชื่ออะไรเขามาจีบเราตั้งเจอกันวันแรกเราก็ไม่อะไรไม่คิดจริงจัง หละงๆคุยกันไปเขาก็น่ารักดี ปีก่อนที่ยังไม่ได้เป็นไรกันปี64รู้จักกันช่วงเราปิดเทรอมพอดีกำลังเข้าวิลัย ช่วงเดือนมีนาเราทำงานเป็นเด็กเสริฟเลิกงานเที่ยงคืนก็จะนัดกันไปเที่ยวต่อคือมีเพื่อนๆเรากับเพื่อนเขาไปด้วย เป็นแบบนี้ไปประมาณครึ่งเดือนเราก็เริ่มปลื้มๆเขารู้สึกดีแต่ยังไม่ถึงขั้นชอบ
เลิกจากที่เที่ยวก็มีพากันไปดื่มต่อปาร์ตี้เปิดห้อง ไปกันหลายคน แล้วเราพึ่งมารู้ว่าเขามีเมียแล้วตอนนั้นเราตกใจที่ตกใจคือเมียเขารู้เห็นมาตลอดว่าเขามาจีบเรา แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร เขาแต่งงานกันแล้วนะคะมีลูกกันแล้ว พอเรารู้เราก็โอเคเป็นพี่น้องกันได้ไม่ได้อะไรกินเที่ยวด้วยกันกับเขาเหมือนเดิมมีไปนอนบ้านเขาไปเปิดโรงแรมนอน ตอนนั้นไม่ได้คิดจะมีอะไรกับเขาเลย คือรู้สึกนับถือทั้งเมียเขาแล้วก็เขาเหมือนพ่อแม่ไปเที่ยวคือมีกอดมีหอมเป็นปกตินอนกอดกันคือเมียเขารู้เห็นทุกอย่างแล้วเมียเขาก็จ้างเด็กเอ็นมาดูแลเขาตลอด เหมือนเขาเปิดใจกันว่าเป็นแบบนี้โอเคอยู่ในสายตาไม่มีอะไร เราก็โอเคแต่เราไม่ได้ไปเอาเงินเหมือนคนอื่นนะ เราแค่อยากเที่ยวด้วยกินด้วยรู้สึกสนุก พอไปๆมาๆเหมือนเขาก็มีใจให้เราก็คุยกันตลอดแต่เราก็พยายามไม่คิดอะไรเกินเลยไม่พูดคุยในเชิงชู้สาวอาจมีคุยหยอกกันบ้าง เป็นแบบนี้มาครึ่งปีจนเราเริ่มรู้สึกดีกับเขาแต่เราไม่เคยแอบทำอะไรที่ไม่ดีเลย เราเริ่มรู้สึกไม่ดีกับตัวเองร้องไห้เสียใจที่ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้ เริ่มพยายามอยากห่าง บังเอิญเป็นช่วงร้านปิดพอดีไม่ได้ทำงานเลยกลับไปอยู่บ้าน ไม่ได้ค่อยไปกับเขาแล้ว แต่ยังมีโทรคุยไลน์คุยแชทกันตลอดมีบอกคิดถึงกันอยากเจอ เราก็เข้าไปดื่มด้วยเป็นบางครั้ง ซึ่งกับแฟนเขาเราก็มีโทรคุย พอทีนี้แฟนเขาเริ่มสงสัยว่าเราแอบชอบกันหรือป่าวเพราะปกติเขาจะไม่ค่อยสนใจผู้หญิงคนไหนที่มากินมาเที่ยวด้วย คือเมียเขาก็ถูกใจเรากว่าเด็กเอ็นคนอื่นที่จ้างมาเลยรักเราเหมือนลูกเราไม่เรื่องมากไม่วี่เง่าอะไรได้หมดไม่เอาตัง เราดูแลดี เมียเขาก็ทักมาคุยกับเราว่าเขาไม่อยากให้ผัวเขาไปชอบใครไปเลี้ยงใคร เราโอเคเข้าใจเราห่างไป ทีนี้เรามีคนคุยเราก็ลืมๆไปคุยกับคนใหม่แฮปปี้ทีนี้วันเกิดเรา เราเข้าไปดื่มกับเขาปกติก็ไม่มีอะไร คือตอนนั้นเรารักพี่เขานะเราเสียใจที่เป็นแบบนี้แต่ไม่เคยคิดอยากแย่งอยากไปยุ่งกับผัวเขาไม่ได้คิดจะแอบมีอะไรด้วย เราชอบจริงแต่เราอยู่ในมุมของเราไม่ก้าวก่ายไม่แสดงออกให้เขาอึดอัดหรือแฟนเขารู้สึกไม่ดี พอเดือนถัดมาจากเดือนเกิดเรา
เราได้ยินข่าวว่าเมียเขาเสียกระทันหัน เราเสียใจมากเพราะก็รักเมียเขาเหมือนแม่คนนึงเรามาร่วมงานศพ มาทุกวันตอนนั้นเราร้องไห้นอนไม่หลับจนงานเสร็จมาช่วยงานทุกวัน เราก็ปลอบใจเขาว่าไม่ต้องเสียใจนะ คิดถึงลูกเยอะๆ เขาเป็นคนเข้มแข็งนะคะเราสงสารเขามาก สงสารลูกเขา ทุกอย่างผ่านไปเดือนนึงเขาทักเรามาว่าให้ไปช่วยงานที่ร้านหน่อยคนขาด เราก็ไปช่วยทำงานไปเรื่อยๆเราก็ปกติแค่ช่วยงานไม่มีอะไร ผ่านงานร้อยวันของเมียเขาไป เราก็คุยกันคุยทุกเรื่องเขาจากคนที่ร่าเริงก็ซึมไป แล้วเดือนนั้นเราก็พากันไปดื่ม2คนพากันไปจอดรถกินเบียร์ เมา แล้ววันนั้นเราพลาดไปมีอะไรกัน ตื่นเช้ามาเราเสียใจนะมองหน้าไม่ติดเราบอกเขาว่าจบกันเลย ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรถือว่าผิดทั้งคู่ แต่เหมือนเขาไม่ยอมเขาบอกอยากมีเราอยู่ข้างๆโอเคมันก็เป็นความสัมพันธ์แบบนี้มาตลอดจนครึ่งปี เขาก็พูดถึงเมียเก่าเราเรื่อย แต่ตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกเฟลๆรู้สึกแย่เหมือนเราสู้เมียเก่าเขาไมาได้ทุกอย่างเขาบอกเขารักเมียเขา แล้วความรู้สึกเราล่ะเราคิดผิดที่ยอมอยู่ตั้งแต่แรกที่ยอมเป็นแบบนี้ตั้งแต่เเรกแต่เรารักเขาเราเลิกไม่ได้ จนอยู่มาปีนึงแล้วเวลามีคนพูดถึงเมียเก่าเขาเราก็รู้สึกแย่ตลอดรู้สึกน้อยใจ แต่ไม่เคยทะเลาะกันเรื่องนี้นะคะเรารู้สึกแบบนี่คือเราเงียบไม่เคยพูดกับเขา จนมาวันนี้เขามาพูดกับเราว่าไม่ต้องรู้สึกแย่นะไม่ต้องรู้สึกว่าด้อยกว่าเขาบอกว่าเขาโฟกัสบัจจุบัน เขาอยู่กับเราเขาก็มึความสุข แต่ในที่นี้ของเขาคือเขาโพสต์ถึงเมียเก่าตลอดลงอะไรเศร้าๆ บางทีก็พูดถึง บางทีทำงานอยู่แล้วเพื่อนเขามาเขาพูดเรื่องเมียเก่าว่าเขาไม่อยากให้เมียเขาตายเขาไม่มีความสุขทุกวันนี้เขาอยูากับเมียเขาเขามีความสุขกว่า เราได้ยินเราก็ได้แต่เงียบพูดอะไรไม่ได้ถ้าวันไหนทนฟังไม่ได้เราก็เดินไปนั่งที่อื่น คือไม่ค่อยมีใครรู้ว่าเรากับเขาเป็นไรกันรู้แค่คนในกลุ่มบางคนเขากํยินดีที่อยู่ด้วยกัน แล้วน้องเขยเขาที่เป็นน้องชายของเมียเค้าก็รู้ น้องเขยเขาก็ไม่ว่าอะไรสนับสนุนเพราะเราคอยซัพพอร์ตเขาทุกอย่างดูแลเขาตลอดจนน้องเขยเขาเห็นเขาเชื่อใจ แต่ในความรักของเราครั้งนี้มันเปิดตัวไม่ได้ บางทีเราก็น้อยใจแต่ก็เข้าใจ ทั้งอายุภาวะ สังคมเขากับเราต่างกัน ทั้งลูกเค้าจะทำยังไง
เราควรทำยังไงกับตัวเองดีคะ😔บางทีก็รู้สึกแย่กับที่มันเป็นแบบนี้