เราต่างคนต่างก็โหยหากันนะ เราต่างก็คิดถึงกันนะ เราต่างลืมกันไม่ได้ เราต่างรัสึกผิดซึ่งกันและกัน แล้วเราก็กลับมาคบกันไม่ได้ ทั้งเราและเธอต่างรู้เหตุผลนั้นดี ที่เธอบอกลา เรารู้ดี โตแล้วต้องเข้าใจ ถึงในหัวจะถามเสมอว่าทำไมๆๆๆ แต่ต้องเข้าใจไง สุดท้ายพอเลิกลากันไป กลับเดินหน้าต่อไม่ได้ เดินกลับหลังก็ไม่ได้เวลาไม่ได้เยียวยาอะไรหรอกนะ แค่ทำให้มันเจือจางลงเท่านั้นเอง ทำตัวให้ยุ่งสุดๆละนะ พอกลับมานอน ซึมเหมือนเดิม ไม่ได้รอให้เธอกลับมา แล้วเขาก็คงคิดแบบเดียวกัน ได้แต่คิดว่า เมื่อไหร่เราคนเก่า คนที่ก่อนจะรู้จักเธอจะกลับมานะ เราคนเดิมคนที่ไม่เป็นแบบนี้เมื่อไหร่จะกลับมานะ
*ผมแค่อยากนอนหลับฝันดีอีก