เราเป็นเด็กที่พึ่งเรียนจบป.ตรีมา ได้ 4เดือน เราก็พบว่าตัวเองท้อง ได้ 4เดือนกว่า แล้วเราได้เลิกกับพ่อเด็กตั้งแต่เรียนจบ  เราไม่เคยบอกที่บ้านว่าเราคบกับใคร ไม่เคยคุยเรื่องแฟนให้ที่บ้านฟัง จนเราไม่สบายหนักมาก+กับเป็นโควิด เลยได้กลับมาตรวจสุขภาพประจำปีที่บ้าน เลยรู้ว่าเราท้อง ที่บ้านเป็นคนหัวโบราณมาก คือห้ามมีแฟน ห้ามทุกอย่าง แล้วเราต้องอยู่ในกรอบที่เขาสร้าง เราเลยกลายเป็นคนที่ไม่เคยเล่าหรือปรึกษาอะไรให้ที่บ้านฟังเลย พอเกิดปัญหานี้ขึ้นเขายืนกรานอย่างเดียวว่าจะต้องเอาเด็กออก เราไม่มีสิทธิ์พูดอะไรเลย เขาจัดการทุกอย่าง เราตัดสินใจโทรไปหาพ่อเด็กแล้วเล่าทุกอย่างให้เขาฟัง เขาจึงตกลงมาคุยกับที่บ้านของเราให้ เหตุผลที่เราโทรไปคือเราช็อคอยู่ไม่รู้จะปรึกษาหรือหันหน้าคุยกับใคร  แล้วที่บ้านบอกว่าเขาอายคน เขารับไม่ได้ที่จะให้มาตราหน้าเขา เราก็พยายามเข้าใจทุกคนทุกฝ่าย ก็ได้ข้อสรุปว่าถ้าอยากได้เด็กไว้ต้องไปอยู่บ้านพ่อของเด็กเท่านั้น อยากกลับมาบ้านเขารับแค่เราคนเดียว พ่อของเด็กก็บอกไม่ให้เอาออกยังไงก็ลูกเขา เราที่ได้กลับมาอยู่กับตัวเอง ก็มานั่งคิดว่าจะทำยังไง เราอยากเอาเด็กออก เพราะเราสอบติดทุนเรียนต่อต่างประเทศ เราอยากเลือกอนาคตตัวเอง  ดีกว่าให้เขาเกิดมาแล้วไม่พร้อมสักอย่าง  แต่พ่อของเด็กก็ขอร้องว่าให้เอาไว้ ไม่อยากบาป เขาจะเลี้ยงเอง เราคลอดแล้วจะไปไหนก็ได้ไม่ต้องมาเจอลูกก็ได้ เราเลยถามกลับไปว่ามันคุ้มที่เราจะเสียสละชีวิตทั้งชีวิตของเราเพื่อเขาไหม เขารับปากว่าจะดูแลเราอย่างดีจนคลอด ที่บ้านบอกว่าเราโตแล้วตัดสินใจเองเลย เขาจะเคารพการตัดสินใจของเรา เราเลยตัดสินใจที่จะเก็บลูกไว้ เหตุผลเดียวเลย เรารักเขามาก ยอมทิ้งอนาคตตัวเองเพื่อมีลูกให้เขา เราได้ย้ายมาอยู่บ้านเขา สิ่งที่เขาพูดรับปากกับเรา กับสิ่งที่เขาทำต่างกัน ราวฟ้ากับเหว เขาไม่เคยกลับบ้านเลยตั้งแต่เราไปอยู่บ้านเขา เขาอยู่บ้านคนเดียว พ่อแม่เขาอยู่บ้านอีกหลังซึ่งไกลกันมาก เราก็อยู่บ้านคนเดียวมาตลอดจน 8เดือน เขาส่งเงินบ้างไม่ส่งบ้าง เราก็กินมื้ออดมื้อ บ้านก็อยู่ไกลจากตลาด ต้องขับรถไปซื้อของ จนเรารถชน เขาก็ไม่มาดูแล ไม่ถาม แต่รับรู้แล้วว่าเรา ไม่สั่งแกร็บ ทั้งที่เงินเขาส่งมายังไม่พอมื้อหนึ่งในการสั่งแกีบด้วยซ้ำ จนเราหมดความอดทน เราเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง ที่บ้านเลยมารับกลับบ้าน เขาบอกว่าถ้าเด็กเกิดมาให้เอาไปให้เขาแล้วตัดใจส่ะรักลูกแค่ไหน แต่ก็ทำใจแล้วลืมทุกอย่างไปส่ะ แต่เราผูกพันกับเด็กในท้องไปแล้ว เรานั่งคุยกับเขาทุกวัน เราร้องไห้ตั้งแต่มาอยู่กับเขาจนตัวเองเป็นโรคซึมเศร้า ต้องเข้าพบจิตแพทย์ด้วย สภาพจิตใจเราแย่ ร่างกายเราก็แย่ไปด้วย แต่เราก็รักลูกมาก ไม่อยากจะทิ้งเลย เราควรตัดสินใจยังไงดี แล้วเราจะผิดมากไหมถ้าทิ้งลูกไป