ส่วนตัวเป็นแบบนี้ อย่างปีนี้เอาจริงๆคือลืมด้วยซ้ำ รู้ตัวอีกทีว่าเป็นวันเกิดก็ผ่านไปแล้ววันนึง 
และก็เป็นแบบนี้กันทั้งครอบครัว 555 คือพอถึงวันเกิดของแต่ละคน ก็ดำเนินชีวิตกันตามปกติ ไม่มีใครที่จัดงานเลี้ยง
หรือต้องมาอวยพรหรือซื้อของขวัญให้ใคร (แต่ทุกคนในครอบครัวรักใคร่กันดีนะครับ 555)

พอไปเล่าให้น้องคนรู้จักฟัง ว่าตัวเองเป็นแบบนี้ น้องคนนั้นบอกว่าแปลก 555 เพราะของเธอนี่วันเกิดคือวันที่สำคัญมาก
ต้องจัดงานปาร์ตี้ทุกปี (อารมณ์ประมาณปาร์ตี้ที่มีคอนเซปต์ มีธีมที่แตกต่างกันในแต่ละปี ต้องให้เพื่อนหรือคนที่มาร่วมงานแต่งตัวให้เข้ากับธีมนั้นๆ)
สำหรับคนที่ไม่ชอบไปงานสังคม ไปงานปาร์ตี้อย่างตัวเอง แค่ฟังน้องเค้าเล่า ก็เหนื่อยแทนแล้ว 555  

แต่ชีวิตนี้ก็ไม่ไช่ว่าไม่เคยจัดงานวันเกิดให้กับตัวเองเลย ตอนสมัยวัยรุ่นอายุน้อยกว่านี้ก็มีบ้าง แบบอารมณ์ออกไปกินดื่มกับเพื่อนๆ
มีคนเอาเค้กมาเซอร์ไพรส์ให้เป่า อะไรประมาณนี้ แต่ทุกวันนี้ในวัยใกล้จะเลขสี่ ไม่มีโมเมนต์แบบนั้นแล้ว ตรงกันข้ามด้วยซ้ำคือรู้สึกปลง
แบบว่ามันเป็นเหมือนวันที่แสดงให้เห็นถึงเวลาที่เรายังมีชีวิต ยังมีลมหายใจเหลืออยู่บนโลกใบนี้ พร้อมด้วยอายุที่มากขึ้น

บางปีถ้าจำวันเกิดตัวเองได้ ก็จะเป็นอารมณ์แบบมานั่งทบทวนชีวิตตัวเองมากกว่า
ทั้งเรื่องงานและชีวิตส่วนตัวว่ามีอะไรที่ทำผิดพลาดไป และต้องปรับปรุงตรงไหนบ้าง และในอนาคตควรจะดำเนินชีวิตไปในรูปแบบไหนอะไรแบบนี้

มีใครที่แทบไม่เคยให้ความสำคัญกับวันเกิดของตัวเองเลยบ้างครับ
แบบว่าวันเกิดก็เหมือนวันๆนึงที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่มีงานเลี้ยง ไม่ได้บอกใคร ใช้ชีวิตไปตามปกติ

ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากครับ