เรื่องเป็นแบบนี้ครับ ผมมีลูกเลี้ยง ญ สามคนเลย คนโตเป็นฝาแฝด กับ คนเล็กอีกคน พ่อแท้ๆทิ้งไปสร้างครอบครัวใหม่กับ ญ อื่นหลายปีแล้ว

ก่อนจะเจอผม 4 ชีวิตแม่ลูกก็ดำรงชีวิตด้วยอาหารที่รอบข้างจุนเจือ กับ ที่มูลนิธิแจกเป็นส่วนใหญ่ กับข้าวก็ผักบุ้งข้างทางแทบทุกมื้อ ดีหน่อยก็ไข่ต้ม ไข่ทอด เสื้อผ้า ชุดนักเรียน ก็เป็นของบริจาคทั้งนั้น รองเท้านักเรียน ต่อให้ขาดยังไงก็ต้องทนใช้ให้นานที่สุด

ผมมาเห็นสภาพแล้วก็อดสงสารไม่ได้ บวกกับตัวเองก็อยากมีลูกสาว ก็เลยดูแลเหมือนลูกสาวแท้ๆ เล่นกัน คุยกัน สอนการบ้าน บางทีลูกก็ลากผ้าห่มมาขอนอนด้วย จิ๊กขนม จิ๊กสายชาร์จ จิ๊กเสื้อผมไปใส่ เป็นเรื่องปกติ
 ปิดเทอมก็ซื้อชุดนักเรียนใหม่ให้ทุกคน ไม่นับรวมเสื้อผ้าธรรมดา และ ของเล่น ของกิน ที่ซื้อให้ประจำอยู่แล้ว

ส่วนพ่อแท้ๆ ไม่เคยหันกลับมามองลูก ให้ลูกโทรหาก็เหมือนไม่อยากคุยกับลูก จะมาหาลูกก็แค่วันพ่อ .. แต่วันสำคัญของลูก เช่น กิจกรรมโรงเรียน วันเกิด วันบวชเนกขัมมจาริณี วันลูกป่วย ผมต้องเป็นพ่อให้ตลอด พอลูกเริ่มโตขึ้น ลูกเริ่มปรนนิบัติผม ดูแลทุกอย่างเท่าที่ลูกคนนึงจะทำได้เลย แล้วปฏิเสธที่จะไหว้พ่อแท้ๆในวันพ่อ แต่เขามาไหว้ผมแทน

พอแฝดคนโตเรียนจบ ม.ปลาย เขาเริ่มออกมาทำงานจุนเจือครอบครัว และ เก็บไว้เรียนต่อในภายหน้า เขาให้แม่เขาหยุดทำงาน เพราะตรากตรำมาเยอะ สุขภาพเริ่มไม่ดีแล้ว และ เขาก็จะให้เงินผมเป็นการตอบแทนที่เลี้ยงมา แต่ผมไม่รับ แล้วพาเขาไปเปิดบัญชีเป็นของเขา แล้วให้เขาเอาเงินส่วนที่อยากให้ผม ฝากไว้ เก็บไว้สร้างอนาคตที่ดีกว่าให้ผมดู

พอลูกเริ่มมีเงินเก็บมากเข้า พ่อแท้ๆก็เริ่มโทรหาลูก บอกว่า ถึงเวลาต้องตอบแทนพระคุณพ่อบ้างแล้ว แต่ลูกปฏิเสธ พอครอบครัวใหม่รู้ว่า ขอเงิน และ สมบัติอื่นๆจากลูกไม่ได้ ก็ทิ้ง ช คนนั้น แบบว่า บังคับหย่าในทันที

ก็ย้อนกลับมาหาลูกอีก มาขอบ้านจากลูก เพราะตอนนี้พ่อไม่มีที่ไป แต่ลูกไม่ให้ ..

คราวนี้ป้าคนโตสุดของเขาปรี๊ด หาว่าลูกผมเนรคุณ ไม่รู้พระคุณพ่อ โตเป็นสาวกันแล้ว แทนที่จะอยู่กับพ่อแท้ๆ ดูแลพ่อยามเจ็บป่วยบ้าง

คิดยังไงกับเรื่องนี้ครับ คิดว่าลูกผมเนรคุณมั้ย กับการที่เขาเลือกผมที่เป็นพ่อเลี้ยง แทนที่จะเลือกพ่อแท้ๆ ...