สวัสดีค่ะ พี่ๆ ยาวนิดนึงนะคะ วันนี้หนูจะมาปรึกษา ตอนนี้หนูอายุ28ปีแล้ว ครอบครัวมีกันอยู่3 คน มีหนู พ่อ แม่ หนูไม่มีครอบครัวไม่มีสามีไม่มีลูก อยู่กับพ่อ แม่ มาตลอด แต่ปัญหาเรื่องพ่อมันกัดกินชีวิต จนหนูกลายเป็นโรคประสาท เรื่องมีอยู่ว่าตั้งแต่จำความได้ ตอนหนูอายุ เพียง10กว่าขวบ พ่อติดยา และติดเหล้า ไม่หลับไม่นอน อารมณ์ร้าย อาละวาด ทำร้ายข้าวของ แต่ดีที่เขาไม่เคยทำร้ายแม่ จนกระทั่งเป็นอยู่แบบนี้ จนหนูอายุ 13 ขึ้นม.1 แม่จึงตัดสินใจเอาหนูไปอยู่กับญาติแล้วแม่ก็หนีไปอยู่ข้างนอก ระหว่างนั้นพ่อก็ยังเล่นยาตลอด เพราะชาวบ้านบอกดึกๆดื่นๆยันเช้าได้ยินเสียงคนรื้อของทั้งคืน มีวันหนึ่งป้าพาหนูกลับไปเอาชุดนักเรียนที่บ้าน แต่ไม่เจอพ่อ บ้านเละเทะไปหมด พอไปเอาของเสร็จ ป้าก็พากล้บ แต่ในใจตอนนั้นหนูคิดว่าพ่อคงไปแถวชายคลองตรงนั้นยาบ้าเยอะ จนผ่านไปสักเทอมนึง เหมือนพ่อเริ่มคิดได้ ก็เหมือนจะเลิกยา แต่ยังกินเหล้าเหมือนเดิม ชอบทำร้ายของเหมือนเดิม แต่ตอนนี้แม่กลับมาแล้ว ก็พาหนูกลับไปอยู่บ้านที่พ่ออยู่ แม่ก็มานั่งคุยกันว่าถ้ายังทำแบบนี้ต่อไป จะเลิกแล้วจริงๆจะเอาลูกไปด้วย อยากอยู่ที่นี่ก็อยู่ไปคนเดียวจะไม่กลับมาให้เห็นหน้าอีก เรื่องราวก็ผ่านไป จนหนูอายุ 18 ตอนนี้ขึ้น ปวช.แล้ว พ่อก็ยังคงกินเหล้าเมาทุกวันไม่มีวันไหนที่ปกติเลยสักวัน อยู่มาคืนนึง 5 ทุ่มแล้วพ่อยังไม่กลับ แม่โทรไปก็ปิดเครื่อง จนพาหนูขี่มอไซค์ตามหาทุกซอยที่ว่าพ่อชอบไป จนสุดท้ายมาเจอรถมอไซค์พ่อจอดอยู่หน้าบ้านของใครไม่รู้ แต่ตัวพ่อไม่อยู่ แม่ก็พากลับ สักพักมีคนโทรมาบอกพ่ออยู่โรงพักโดนตำรวจจับพบว่าเสพยาพร้อมเจอของกลาง แม่ก็ร้องไห้จะเป็นลมพอตั้งสติได้ก็พากันขี่มอไซค์ไปโรงพัก หนูก็ร้องไห้ แม่ก็ร้องไห้ แล้วถามพ่อว่า ทำไมถึงทำแบบนี้ไหนบอกว่าไม่ยุ่งเกี่ยวแล้ว พ่อก็ได้แต่ขอโทษ จะไม่ทำอีกแล้ว สรุปพ่อก็โดนฝากขัง หนูต้องลาโรงเรียนเพื่อทำดำเนินการขอประกันตัว เพราะแม่ดำเนินการไม่ได้ไม่ได้จดทะเบียนกัน ต้องเป็นหนูที่เป็นนามสกุลเดียวกัน เสียทั้งเงินแถมเป็นหนี้ี้เขา เสียเวลาด้วย จนวันที่ไปรับพ่อออกจากเรือนจำ ไปรอกับแม่2คน พอพ่อออกมาพ่อร้องไห้ บอกจะไม่ทำอีกสัญญาจะไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก จนกระทั่งเวลาผ่านไปไม่ถึงอาทิตย์พ่อก็ยังกินเหล้าเมาเหมือนเดิม แต่เรื่องยาไม่ยุ่ง เมาแล้วน่ารำคาญกลับมาโวยวายหาเรื่องกวนประสาทแม่กับหนู จนหนูคลั่งแล้วทำร้ายตัวเองกรี๊ดจนเจ็บคอ ตบหน้าตัวเองตบปากตัวเองจนเลือดกรบปาก เขาก็ไม่สนใจ หลังจากนั้นเขาก็กินเหล้าทุกวันเหมือนเดิม เวลาก็ผ่านไปจนหนูโตอายุ 22 หนูไม่เรียนต่อแล้ว ออกไปทำงานและไปอยู่ข้างนอก แม่ก็ยังอยู่กับพ่อ ระหว่างนั้นไม่นานแม่ก็โทรมาร้องไห้ว่าพ่อกลับไปเสพยาอีกแล้ว แม่ถามเราควรไปปรึษาที่ไหนดีให้เขาเลิกขาด ตอนนั้นสงสารแม่มาก เพราะไม่ได้อยู่บ้านเดิมแล้ว ออกมาเช่าห้องแถวเก่าๆอยู่ บ้านที่เคยอยู่เปนของญาติแม่ เจ้าของเขาจะกล้บมาอยู่ จะหนีไปนอนห้องอื่นก็ไม่ได้เพราะเปนเพียงห้องเล็กๆ แม่ก็โทรมาไลน์มาเรืองพ่อทุกวัน หนูก็เลยกลับมาอยู่กับแม่ที่ห้องเช่า พ่อก็ยังเมาแล้วหาเรื่องคนในบ้านเหมือนเดิมภาพเดิมๆ จนหนูเด็ดขาดว่าถ้าพ่อยังเปนแบบนี้หนูจะแจ้งตำรวจนะว่าพ่อติดยา เขาก็ด่าๆๆ ว่าอี ลูกอกตัญญู จะมาแจ้งตำรวจจับพ่อ อีบาปหนา ด่าสารพัด พอผ่านไปก็เหมือนเขาจะเลิกยาอีกรอบ มันจะดูออกเลย ว่าเขาเสพหรือไม่เสพแต่เหล้าเหมือนเดิมกินมากเหมือนเดิม เวลาก็ผ่านไปจนหนูอายุ 24 หนูก็ทำเรื่องกู้ซื้อบ้าน ใช้เวลา2เดือนเต็มๆบ้านก็ผ่านก็เตรียมตัวเข้าไปอยู่ ก็ย้ายข้าวของเข้าบ้านใหม่ ย้ายยังไม่ทันเสร็จพ่อก็ไปหาเหล้ากิน หายไปจนมึดกลับมาอีกทีก็เอาเลย หาเรื่องโวยวาย จนหนูอายข้างบ้านทั้งๆที่เพิ่งมาวันแรกเลยเลือกที่จะเดินหนีเพราะยิ่งปะทะพ่อจะยิ่งเสียงดัง แม่ก็เดินหนีไปนอน หลังจากนั้นทุกๆวันก็เจอแต่ภาพเดิมพ่อเมาเหมือนเดิม รวมๆแล้วมันจะ20ปีแล้วที่เขาเป็นแบบนี้ มีวันนึงเมาแล้วขี่มอไซค์ไปชนท้ายเขาจนรถพังยับแต่พ่อแค่เจ็บนิดหน่อย แต่เมาจนพูดไม่รู้เรื่อง ตอนโทรมาได้ยินแต่เสียงหวอ แต่ไม่รู้พูดว่าอะไรเลยตัดสินใจขับรถย้อนไปเส้นทางที่พ่อจะขับรถกลับบ้านก็ไปเจอรถกู้ภัยและรถเก๋ง และมอไซค์ที่พังยับ หนูก็ตะคอกพ่อตั้งสติดิ้ ไปชนเขาได้ยังไง แต่คือพูดจาไม่รู้เรื่องเลย แถมยังจะไปหาเรื่องเขาอีก จนหนูต้องเปนคนเคียร์กับประกันและที่โรงพักดีที่เขาไม่แจ้งว่าเมาแล้วขับ แล้วคือวันนี้วันที่เขาชนบอกแล้วว่าอย่าเมาแม่เพิ่งออกจาก รพ. ลืมบอกไปค่ะ แม่ไปผ่าตัดมา ออกมา รพ. วันเดียว พ่อก็ก่อเรื่องเลย แล้วทุกๆวันนี้พ่อหาข้าวกินเองไม่เป็นด้วยค่ะ แม่ต้องหาเตรียมไว้ให้ทุกวัน สรุปเลยนะคะถ้าเล่าต่อ 3 หน้ากระดาษก็ไม่หมด ปัจจุบันแม่หนูเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลืองต้องฉายแสงทุกวัน หมอห้ามเครียด ต้องพักผ่อนให้เพียงพอ แต่พ่อก็ยังเมาเหมือนเดิมทุกวัน จนตอนนี้แม่มีคนคุยเป็นต่างชาติเขาจะมาที่ไทยเร็วๆนี้ คอลคุยกันทุกวัน แม่บอกถ้าเขามาเราจะไปอยู่ที่อื่นกันนะ หนูอยากไปกับแม่มาก แต่ก็ยังห่วงพ่อว่าจะหาข้าวปลากินยังไง อยู่คนเดียวได้ไหม แต่แม่ก็ไม่ยอมจะต้องเอาหนูไปอยู่ด้วย แม่ถามหนูจะทนแบบนี้ไปตลอดชีวิตหรอลูก เราทนมาขนาดนี้มันเกินพอแล้ว ถ้าอยากดูแลพ่อ ก็กลับมาหาเขาได้ อาทิตย์ละ2-3 วัน แต่ประเด็นหนูสงสารพ่อและเปนห่วง อีกอย่างกลัวบาปด้วยค่ะถ้าทิ้งพ่อ แต่ทำไมพ่อถึงไม่เคยฟังเวลาขอให้เลิกเหล้า ตอนนี้พ่อคือเลิกเสพยามาได้3ปีแล้ว แต่ตอนนี้คือหนักเหล้าขาวมาก กลับมากวนประสาทแม่ทุกวัน จนแม่เครียดอ้วกเป็นเลือด พ่อก็ไม่สนใจบอกแม่สำออยอีก หนูเครียดมาก ใจนึงก็อยากให้แม่ไปมีชีวิตดีๆไม่ต้องทนกับผู้ชายคนนี้ที่ขึ้นชื่อว่าพ่อของลูก ตอนนี้คือไม่รู้จะบอกพ่อยังไงให้เข้าใจ เคยขอดีๆกราบแทบเท้าพ่อก็แล้วว่าใ้ห้เลิกเหล้าเขาก็ไม่ฟังกินเหมือนเดิม วันนี้มะกี้เลยอยู่ดีๆก็มาทุบประตูห้องหนูทั้งๆที่หนูไม่ได้ทำไรให้งงมาก เห้ออออ ขอบคุณสำหรับคนที่อ่านหมดนะคะ