โดยไม่ถามต่อให้เสียมารยาท เรื่องก็จบโดยดี
แต่ผมรู้สึกไม่สบายใจ เพราะแปลว่า ทำแบบนี้คือการให้อีกฝ่ายรู้ก่อน เขาถึงรู้งานกับเรา ยอมเราง่ายๆ
แม้เขาจะไม่พูดต่อ ไม่ถามต่อ เพราะรู้ว่าเราไม่สบายใจ จะเป็นการเสียมารยาท
ผมรู้สึกไม่โอเคกับสถานการณ์แบบนี้ ต้องการให้อีกฝ่ายไม่รู้ไปเลย หรือ เข้าใจผิดไปอย่างอื่นก็ได้ ผมถึงจะสบายใจ
ขอไม่บอกว่าเรื่องอะไร เอาเป็นว่าทุกเรื่องที่เราไม่สบายใจ ต้องการความร่วมมืออีกฝ่ายโดยไม่จำเป็นต้องส่งซิกให้รู้ โดยที่เขาทำอย่างเต็มใจ
เป็นคนในครอบครัวนะครับ
ขอคำแนะนำหน่อยครับ รู้สึกไม่สบายใจครับถ้าต้องพูดสิ่งที่ไม่สบายใจให้เขารู้ เขาถึงให้ความร่วมมือ แม้เขาจะไม่เสียมารยาทถามต่อก็เถอะ
ปล.เคยพยายามให้เขาทำโดยไม่บอกความจริงแล้ว อีกฝ่ายไม่เข้าใจ ก็ไม่ยอมทำง่ายๆ เกือบทะเลาะกัน
พอเราพูดสิ่งที่อยู่ภายในใจ
ด้วยคำอ้อมนิดๆ สั้นๆ แต่เข้าใจง่าย คนที่เกือบทะเลาะเมื่อตะกี้เปลี่ยนท่าทีไปทำให้ทันทีโดยไม่ถามต่อ
แต่นั่นกลับส่งผลให้เรารู้สึกไม่สบายใจในมุมที่ต้องบอกให้เขารู้ก่อน
อยากได้แบบ ให้ทำอะไรก็ทำให้โดยไม่สงสัย ไม่อยากรู้ในเนื้อหาที่ไม่จำเป็นก็พอ
เวลามีเรื่องที่ถ้าพูดแล้วลำบากใจ ใช้วิธีบอกสั้นๆใช้คำอ้อมนิดๆ อีกฝ่ายก็จะเข้าใจแล้วจะรู้งานโดยไม่ถามต่อ
แต่ผมรู้สึกไม่สบายใจ เพราะแปลว่า ทำแบบนี้คือการให้อีกฝ่ายรู้ก่อน เขาถึงรู้งานกับเรา ยอมเราง่ายๆ
แม้เขาจะไม่พูดต่อ ไม่ถามต่อ เพราะรู้ว่าเราไม่สบายใจ จะเป็นการเสียมารยาท
ผมรู้สึกไม่โอเคกับสถานการณ์แบบนี้ ต้องการให้อีกฝ่ายไม่รู้ไปเลย หรือ เข้าใจผิดไปอย่างอื่นก็ได้ ผมถึงจะสบายใจ
ขอไม่บอกว่าเรื่องอะไร เอาเป็นว่าทุกเรื่องที่เราไม่สบายใจ ต้องการความร่วมมืออีกฝ่ายโดยไม่จำเป็นต้องส่งซิกให้รู้ โดยที่เขาทำอย่างเต็มใจ
เป็นคนในครอบครัวนะครับ
ขอคำแนะนำหน่อยครับ รู้สึกไม่สบายใจครับถ้าต้องพูดสิ่งที่ไม่สบายใจให้เขารู้ เขาถึงให้ความร่วมมือ แม้เขาจะไม่เสียมารยาทถามต่อก็เถอะ
ปล.เคยพยายามให้เขาทำโดยไม่บอกความจริงแล้ว อีกฝ่ายไม่เข้าใจ ก็ไม่ยอมทำง่ายๆ เกือบทะเลาะกัน
พอเราพูดสิ่งที่อยู่ภายในใจด้วยคำอ้อมนิดๆ สั้นๆ แต่เข้าใจง่าย คนที่เกือบทะเลาะเมื่อตะกี้เปลี่ยนท่าทีไปทำให้ทันทีโดยไม่ถามต่อ
แต่นั่นกลับส่งผลให้เรารู้สึกไม่สบายใจในมุมที่ต้องบอกให้เขารู้ก่อน
อยากได้แบบ ให้ทำอะไรก็ทำให้โดยไม่สงสัย ไม่อยากรู้ในเนื้อหาที่ไม่จำเป็นก็พอ