ก่อนจะเล่า จขกท. อายุ 26 ปี อาชีพ นวก.ค่ะ
จะพูดว่าครอบครัวก็กว้างไป แค่ "อา" เราคนเดียวพอค่ะ 
แต่เราจะเกริ่นนำแล้วอยากให้ทุกคนช่วยเราคิดหน่อยนะคะ
อาเราเมื่อสองปีก่อนเคยเป็นผู้รับเหมา รายได้ดีมาก แต่ต้องมาถูกหลานของตัวเอง (หลานน้านะคะ) หักหลังเอา หจก. ไปเป็นชื่อตัวเอง
ครอบครัวเรา พี่ชายอาเลยพาอาและปู่ย้ายออกมาอยู่ด้วยกัน แต่ด้วยเหตุการที่ยังค้างคาอยู่ทำให้อาขอร้องให้เราช่วยอา คือ "หนี้สินค่ะ" อาให้เราช่วยทวงหนี้สินของฟังหลานน้าให้ เราก็บอกว่าจะทวงเท่าที่ทวงได้ แต่ระยะเวลาสองปีที่ผ่านมา อาเราค่อยสืบเรื่องของหลานน้า ผ่านคนที่อาเราคิดว่าเขารู้ แต่เราก็คิดว่าจริงบ้าง ไม่จริงบ้าง ถ้าวันไหนอาเราได้ยินหลานน้าแย่ในหน้าที่การงานอาเราจะดีใจมาก จะยิ้มแฮปปี้ แต่ถ้าวันไหนได่ยินข่าวว่าหลานน้ามีเงินทอง ใส่ทองอวดชาวบ้าน อาจะโมโห ไม่เป็นอันทำอะไร พาลปู่บ้าง หงุดหงิดบ้าง จนมาล่าสุด อาถามเราถึงเรื่องทวงหนี้สิน เราตอบอากลับไปว่าทางหลานน้าของพลัดไปก่อน 
อาก็บอกว่าเราเข้าข้างเขา ไม่ช่วยให้เต็มที่ จะทำของใส่หลานน้า สาปเช่งให้มันตาย เราเป็นคนฟังเรารู้สึกแย่มาก เพราะกลัวสิ่งที่อาคิดจะตกถึงปู่เรา ครอบครัวของเรา (เราค่อนข้างเชื่อเรื่องบาปบุญนะคะ) เราเองพยายามพูดบอกอาว่าสิ่งที่อาคิดมันไม่ดีเลยนะ อย่าคิดอีก เลิกคิดได้แล้ว อาก็บอกแค่ว่าเราจะไปคิดอะไร ออกไปทำงานสบายจะตาย ทุกวันนี้อาเราไม่มีความสุขด้วยซ้ำ
เราจนปัญญามากค่ะ บอกให้หางานทำ ก็ไม่ทำ 
อาเราพอมีเงินเก็บนะคะเป็นเงินเก็บเจ็ดหลัก แถมมีที่ดิน เราเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมอาถึงไม่ปล่อยวาง เงินที่หลานน้าติดอยู่มันแค่หลักหมื่น อาเราถูกลูกหนี้โกงมาก็เยอะ แต่ก็ไม่เห็นคิดมากขนาดนี้
เราจนปัญญามากค่ะ พอพูดถึงเรื่องหนี้ อาเราจะสติแตกมากเลย พูดไม่ฟังพูดไม่คิดเราอยากจะตะโกนด่าก็กลัวจะเตลิดมากกว่านี้ เราควรทำไงดีค่ะ