ผมกับ ภรรยา แต่งงานอยู่กินด้วยกันมา 5 ปีแล้วมีลูกสาว 1 คน และผมก็มาอาศัยอยู่กับบ้านแฟนมีพ่อแม่แฟนอาศัยอยู่ด้วย

เรื่องมันมีอยู่ว่า เวลาแฟนผมกับแฟนทะเลาะกัน ภรรยาของผมจะชอบมีคำพูดกูตลอด แต่ถ้าเวลาปกติก็จะพูดปกติจะไม่มีคำหยาบออกมา แล้วโดยปกติพื้นฐานของผมถึงผมโกรธหรือไม่พอใจมากแค่ไหนผมก็จะไม่มีคำแบบนี้ออก ซึ่งผมเคยคุยกันแล้วก่อนจะคบหรือแต่งงานกันว่าไม่อยากให้พูดกูต่อกัน เพราะส่วนตัวผมไม่ชอบคำพูดกูเพราะเหมือนมันเป็นคำด่าคำรุนแรงเหมือนไม่ได้รักไม่ได้แคร่กันกัน แรกๆก็ไม่มีอะไรแต่หลังจากแต่งงานอยู่กินกันมา เริ่มมีคำว่ากูหลุดตลอด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องผมผิดเขาผิดหรือทั้งสองงี้เง้า หรือเรื่องไม่เข้าใจกัน กูจะหลุดออกมาตลอด ผมเลยรู้ว่าทำไมไม่นึกเวลารักกันอยู่ด้วยกันปกติบ้าง ผมรู้สึกมันไม่ให้เกียรติกันเลย

และอีกเรื่องเรื่องความเฉยชาขอภรรยา คือเวลาทะเลาะกันหรือเงียบใส่กันเวลาอยู่บ้าน สมมุติว่าผมเงียบไปต่างคนต่างเงียบ ภรรยาเขาก็จะอยู่ในครอบครัวของเขา คือไม่พูดกับผมแต่จะพูดกับพ่อแม่น้องแบบปกติแบบไม่สนใจเรา แบบว่าไม่พูดกับกูก็ได้กูก็อยู่บ้านของกูแล้วแต่ประมาณนี้ ผมรู้สึกเหมือนเป็นคนนอกขึ้นมาทันที โดดเดียวความรู้สึกส่วนตัวผมนะครับ หรือบางครั้งผมก็ขับรถออกจากบ้านเขาภรรยาก็ไม่สนใจ ผมออกไปข้ามคืนก็ไม่สนใจ เพราะเขาว่ายังไงก็ไม่มีที่ไป ยังไงผมก็กลับมาหาลูก แล้วมันก็เป็นแบบนั้นตลอดครับ
ชีวิตหลังแต่งงานไม่เหมือนตอนคบกันเลยครับ จริงๆผมก็รักภรรยามากๆ เพราะเรื่องอย่าอื่นก็ดีหมด แต่ติดประเด็นแบบนี้หละที่ทำให้ผมไม่สบายใจ เวลาอยู่ร่วมกัน
**ใครพอมีมีวิธีแนะนำการปล่อยวางคำพูด กู ไม่ให้คิดมากหรืออาการเฉยชาของภรรยาบ้างแนะนำบ้างครับ คือผมไม่ได้ต้องการที่จะเลิกราหรือแยกอะไร ผมแค่ต้องการวิธีรับมือกับความรู้สึกพวกนี้ครับ ขอบคุณครับ