เราอายุ 14 ก็อยู่ช่วงม.ต้น เป็นช่วงที่ใครๆก็พูดว่าเพื่อน ม.ต้นนี้แหละจะเป็นเพื่อนที่สนิทกับเราที่สุด แต่ทำไมเรากลับไม่เคยรู้สึกอย่างนั้นเลย ทุกครั้งที่ไปโรงเรียนเราไม่เคยมีความสุขเลย พวกเขาทำหลายๆอย่างที่เรารู้สึกว่าถ้าเราไม่มีผลประโยชน์ร่วมกับเขา เขาจะไม่ได้สนใจเราเลย ทุกครั้งที่เขาชวนกันไปไหน ไปเที่ยว ไปกินหมูกระทะ ไปถ่ายรูปเขาจะไม่นึกอยากชวนเราเลยพอเราพูดไปว่าทำไมไม่มีใครชวน เขาก็จะบอกว่าก็ไม่อ่านกลุ่มเขาชวนทุกคนชวนในกลุ่ม ซึ่งปกติเราไม่อ่านกลุ่มอยู่แล้ว แต่ถึงเราจะอ่านแล้วขอไปด้วยเขาก็จะไม่ให้ไปอยู่ดี โดยที่เขสก็จะบอกว่ารถเต็มหมดแล้ว ไม่รู้เพราะเราไม่ได้ใช้ ไอโฟน หรือเพราะอะไร แต่กลับกับพอเขามีปัญหากลับนึกถึงเรา เราก็ช่วยเรื่องที่เราด้วยได้ บางทีก็ช่วยแทบจะทุกครั้ง แต่พอครั้ง1 เราไม่สะดวกจะชวนก็หาว่าเราไม่ดีสะแล้ว (แต่บอกก่อนนะคะ เรายังโชคดีที่ไม่ได้ถึงขั้นโดนแบนในกลุ่มเลยเพราะส่วนตัวครูประจำชั้นเขาเองก็เอ็นดูและช่วยเราอยู่) ต่อหน้าเราเขาแสดงออกดีนะคะ แต่พอลับหลังเขานินทาเราแบบโห้ ครั้งหนึ่งมีเพื่อนในห้องคนหนึ่งเขาบอกให้คนในห้องเมินเรา ทุกคนก็เมินเรา แล้วพูดแย่กับเราแบบเห้ยที่ผ่านมาเขาไม่เคยแสดงออกเลยว่าไม่ชอบเรา ก็ไม่รู้จะขอบคุณเพื่อนคนนั้นดีไหมที่มำให้เราเห็นธาตุแท้ทุกคนเลย จากนั้นเราก็รู้ว่าเขาไม่ได้หวังดีอะไรกับเราเลย ทั้งๆที่เราไว้ใจและหวังดีกับเขา เราอาจจะมีบ่นๆให้บางเรื่องกว่าจะแต่ตัวเสร็จ เรื่องลอกการบ้านแต่เราก็บ่นไปงั้นแหละค่ะ ไม่ได้อะไรเลยเราก็ รอ เราก็ให้ลอกอยู่ดี เราไม่รู้เพราะเรายังเด็กหรอเพราะเราไปปรึกษาใครก็มีแต่คนบอกว่าเรายังเด็ก ต้องเจออะไรอีกเยอะ เราเข้าใจแต่ตอนนี้เรายังไม่โตอะเรื่องนี้มันยังเป็นเรื่องที่หนักสำหรับเราในวัยนี้อยู่ บางก็บอกว่าเราเคยเจอหนักกว่าอีก บางก็บอกเราน้อยใจเรื่องไรสาระปัณญาอ่อนบ้าง เราไม่รู้ต้องผ่านมันไปยังไง เพราะเราก็ต้องอยู่นี้อีกตั้งปีหนึ่งแถมครูห้ามให้เอาโทรศัพท์ไปโรงเรียนอีก ไม่รู้เลยว่าจะอยู่ยังไง

เลยอยากจะมาปรึกษาทุกคนที่ได้มาอ่านกระทู้นี้ว่าเราจะได้เจอเพื่อนที่ดี เพื่อนแท้ไหนคะชีวิตนี้😞