เอิ่มไม่รู้จะเริ่มยังไงดี แต่เอาเป็นว่าเราไม่รู้ว่าเป็นที่ตัวเราหรือเป็นที่คนรอบตัวนะ เราเคยมีเพื่อนสนิทมากๆสนิทกัน3คน ช่วงม.4 ไปไหนไปด้วยกัน ทำงานกลุ่มด้วยกัน แชทกลุ่มกันแทบทุกวันเป็นปกติ แล้วมาช่วงม.5ก็แยกห้องกันไปคนนึง เหลือเรากับเพื่อนอีกคน แทนชื่อว่า ก.ละกัน เรากับก.คือสนิทกันสุดๆแล้ว ไปเที่ยวด้วยกัน นอนด้วยกัน แต่มาช่วงกลางเทอมเราดันมีปัญหากันเรื่องงาน เขาเริ่มพูดน้อยลงกับเรา ซึ่งเราเป็นคนที่ไม่ค่อยง้อคนเท่าไหร่แต่ก็ไม่ถึงขั้นไม่ชวนคุยเลย เราชวนคุยบ้างนิดหน่อย แต่เรารู้สึกว่าเขาไม่อยากตอบเราก็เลยเริ่มออกห่าง เพราะเราเป็นคนที่ถ้ารู้สึกใครไม่อยากคุยด้วยเราจะห่างไปเอง เราไม่ได้ง้อกันเลย ไม่คุยกัน หลังจากนั้นเราก็เลยย้ายไปนั่งกับเพื่อนในห้องอีกคนนึง ตั้งแต่นั้นแหละเราถึงเสียเพื่อนสนิทคนนี้ไป เราก็เลยต้องไปกินข้าวกับเพื่อนอีกห้องที่บอกว่าสนิทกัน3คนในตอนแรก แทนชื่อว่า ข. เพื่อนคนนี้ก็มีเพื่อนกลุ่มใหม่ ซึ่งเรารู้สึกว่าเขาก็ไม่ได้อยากสนิทกะเราเท่าไหร่ คือพยายามหาเรื่องชวนคุย แต่ก็นั้นแหละเรายังรู้สึกแบบนั้นเลยเป็นคนเงียบๆไปเลยจากเป็นคนร่าเริง เขามีแชทกลุ่มคุยกัน นัดไปนั่นนี่ แต่ไม่มีคำชวนให้เรา ซึ่งเราพยายามเข้าใจว่า ยังไม่สนิทแหละเลยไม่ได้ชวน จนขึ้นมาม.6เราเริ่มไม่โอเคจึงระบายกับข.ว่า ทำไมรู้สึกไม่มีเพื่อนทั้งๆที่อยู่ด้วยกันมาครึ่งเทอม ข.บอกเราว่าก็เราทำตัวไม่มีตัวตนเอง ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยชวนคุย บอกเราคิดมาก ก็คงใช่ เราขี้คิดมาก ขี้น้อยใจมาก แต่เราก็พยายามทำตัวเป็นมิตรที่สุดของเราแล้ว จนมาตอนนี้เราออกมาจากกลุ่มนั้นมาอยู่กับเพื่อนในห้องแทน เพื่อนก็ดูเข้าใจเราดีว่าเราพยายามชวนเพื่อนกลุ่มนั้นคุยแล้ว แต่ก็เหมือนเขาเอาแค่กลุ่มเขาแหละ แล้วมาตอนนี้ช่วงเรียนออนไลน์ แต่เพื่อนกลุ่มนี้เรียนออนไซด์ เขามีงานกลุ่มเขาก็อยู่ด้วยกัน ไปไหนด้วยกันแบบเดิมอยู่ดี เขาไม่ถามเราเรื่องมีกลุ่มหรือไม่มีเลยด้วยซ้ำ อยากถามอะไรเกี่ยวกับเราเพิ่มเติมถามได้นะ หลังไมค์ก็ได้ เราแค่อยากรู้ว่าเป็นที่เราหรือสังคมที่เราอยู่ ปล.เราเด็กต่างจังหวัดและที่นั่นเรามีเพื่อนสนิทอยู่เป็นกลุ่ม เรารู้สึกว่าเวลาเราอยู่นั่นเราดูเป็นที่รักที่น่าเอ็นดูของทุกคน ทุกคนดูพร้อมให้คำปรึกษาเราและปกป้องเรามาก (นั้นแหละเราเคยมีเพื่อนแบบนี้พอเราย้ายมาเราเจอแบบนี้เลยรู้สึกว่าเราไม่มีเพื่อนหรือใครที่ต้องการเรา)