เมื่อต้นปีที่ผ่านมา เราได้กลับต่างจังหวัด ก็ปกติ เหตุการณ์มันเกิดขึ้นจาก พี่ชายของแม่ วันนั้นเราก็พูดคุยกันปกติ จนมาวนเรื่องเรา คือเราสามารถชอบเพศไหนก็ได้ ขอแค่เรารักเขาเขารักเราแค่นั้นเลย ปัญหามันอยู่ตรงนี้ คือพี่ชายแม่เขาพูดขึ้นมาว่า "มันเกิดมาผิดเพศ" เราตกใจตอนนั้นยอมรับว่าตกใจมาก เพราะเราไม่คิดว่าคนที่มีสายเลือดเดียวกันจะพูดคำนั้นออกมา แต่สิ่งที่เราเสียใจที่สุดคือ พ่อแม่เราขำ เหมือนคำพูดนั้นมันคือเรื่องตลก เราเลยวิ่งออกมาไปอีกบ้านนึงแล้วร้องไห้ แต่พ่อแม่เราก็ไม่มาดูเราไม่มาถามว่าเป็นอะไรมั้ย โอเครึเปล่า

     เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งแต่นั้นจนถึงตอนนี้ เมื่อกี้วันนี้เลย เราก็คุยกับพ่อเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว แต่เราก็อยากระบายเรื่องหนึ่ง เลยเล่าเรื่องเหตุการณ์ที่เราเล่าข้างต้นให้ฟัง พ่อก็รับฟัง ก็ดูเหมือนปกตินะ แต่...สิ่งที่เขาพูดโดยรวมคือ ให้เรามองว่ามันคือเรื่องปกติ และควรให้อภัยญาติเรา(คือเราไม่ติดใจอะไรแล้ว แค่อยากให้พ่อรับรู้ว่าเรื่องพวกนี้มันไม่ใช่เรื่องปกติ การดูถูกคนอื่น มันไม่ใช่เรื่องปกติ การบูลลี่มันไม่ใช่เรื่องปกติ) แต่พ่อบอก ควรมองให้มันเป็นเรื่องปกติ ยิ้ม หรือ หัวเราะกับมันก็พอ ยังไงเขาก็เหมือนพ่ออีกคน เขามีสายเลือดเดียวกันกับ มีงควรเอาเขาก่อนอย่าคิดมาก "เรื่องแค่นี้เอง"

     เราควรทำไงดี คือเราเสียใจมาก ขนาดพ่อเราที่เราคิดว่าเขาเข้าใจเราที่สุดในบ้าน แต่ไม่ ไม่ใช่เลย พวกเขา ไม่เคยเข้าใจอะไรเลย เขสพูดเหมือนเราจะรู้สึกอะไรเป็นอะไรกับคำพูดนั้นมันชั่ง ควรมองให้เป็นเรื่องปกติ มันเป็นเรื่องปกติหรอ กับคำดูถูกคำบูลลี่ต่างๆ มันคือปกติหรอ เราปรึกษาหรือเราสามารถเล่าเรื่องอะไรให้ที่บ้านฟังได้บ้าง

     ตอนนี้เราได้รู้แล้วว่า ขนาดพ่อแม่เรา เขายังไม่สนใจความรู้สึกของเรา เราจะเป็นจะตายเขาก็คงไม่สนใจเราแล้วแหละ ถ้าจะพูดขนาดนี้ ถ้าเราตายเขาคงดีใจเนอะ เพราะตัดปัญหาออกจากชีวิตพวกเขาได้แล้ว

     เราผิดมากเลยหรอที่เรามองว่าเรื่องการดูถูกและการบูลลี่ไม่ใช่เรื่องปกติ